บท 4: การสอบเข้าสุดโหดหิน

ปราสาทอาลองเซ่เป็นปราสาทเก่าแก่ที่ตั้งโดดเด่นอยู่เขตเหนือของเมืองรามานี่ กินพื้นที่มากกว่า 500 ไร่ ภายในมีระบบสาธารณูปโภคครบครันมากจนเรียกแทบว่าจะล้น อีกทั้งระบบการจัดการอุณหภูมิยังเป็นระบบใหม่ล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่โดดเด่นที่สุดในปราสาทอาลองเซ่คือห้องโถงแก้ว ห้องโถงแก้วเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ภายในปราสาทอาลองเซ่ ทุกสิ่งที่อยู่ในนี้ล้วนทำจากแก้วทั้งสิ้นไม่ว่าจะเป็นเสา เพดาน กำแพง หรือแม้แต่ของตกแต่ง การซ่อนความสวยงามไว้ใต้อิฐหนาสีทึบจึงเป็นความภาคภูมิใจเทคโนโลยีการก่อสร้างของโรมานา ห้องโถงนี้สามารถจุคนได้เกือบหมื่นคน ซึ่งในยามนี้เต็มไปด้วยเหล่าเด็กหนุ่มสาวที่อายุถึงเกณฑ์ต้องเข้าไปศึกษาวิถีชีวิตต่างเผ่าพันธุ์ตามกฎของสภากลาง โคโกะมาถึงที่นี่ตั้งแต่ห้องโถงยังมีผู้คนไม่เยอะ เขามาพร้อมกับสมิธ แต่ตอนนี้เจ้าตัวไม่อยู่ เพราะไปทักทายเพื่อนคนอื่น ๆ ที่มาเข้าสอบ ด้วยเหตุนี้เขาจึงอยู่คนเดียวท่ามกลางเสียงจ๊อกแจ๊กจอแจ และเสียงเปิดหนังสือเพื่อทบทวนรอบสุดท้ายก่อนเข้าห้องสอบ ด้วยความรำคาญเสียงรบกวนเขาจึงคิดจะปลีกวิเวกตัวเองไปที่ไหนสักที่ พลันสายตาที่ดีกว่ามนุษย์เหลือบไปเห็นด้านหลังเปียโนแก้วตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่สุดห้องโถง ด้านหลังเปียโนตัวนั้นมีที่ว่าง แถมยังเว้นระยะห่างจากกลุ่มผู้เข้าสอบได้พอประมาณ ไม่รอช้าให้เสียเวลาร่างบางฝ่าฝูนเดินตรงไปยังเปียโนแก้ว เขาหย่อนกายนั่งลง ขณะเดียวกันนั้นเองก็มีเด็กหนุ่มอีกคนนั่งลงตามมาติด ๆ กัน โคโกะจึงยิ้มให้อีกฝ่ายตามมารยาท และคิดว่าจะแอบงีบหลับสักหน่อย แต่เด็กหนุ่มที่นั่งพร้อมกับเขาชวนคุยขึ้นมา