บท 2: ตอนที่ 2 เราขอแล้ว

ธาวินมองดูเรือนพักที่เหมือนศาลาท่าน้ำบ้านสวนที่เขาเคยทำเอาไว้ ดูยังไงไม่เหมือนที่ที่จะนอนได้ ที่นอนก็ไม่มีหมอนก็ไม่มี ผ้าห่มโอ๊ยมันไม่มีอะไรสักอย่างแบบนี้จะนอนได้ยังไง โยนหนังสือเล่มโตเอาไว้บนศาลาเอาเถอะไม่มีหมอนไอ้หนังสือกฎนี่ก็พอจะหนุนหัวกล้อมแกล้มได้อยู่ เดินออกมานอกศาลาเห็นแค่ปุยเมฆขาวๆ ตอนอยู่ข้างล่างมองไกลๆ ไม่ค่อยเห็นรายละเอียดพอมามองใกล้ๆ แบบนี้เหมือนใยสังเคราะห์ไม่มีผิด ลองดึงๆ มาดูฟูๆ นุ่มๆ แบบนี้เอาไปปูนอนก็ได้นี่หว่าคิดแล้วรีบโกยปุยเมฆเอาไปปูเป็นที่นอนเด้งๆ บนศาลาแค่นี้ก็ได้ที่นอนนุ่ม ๆ แล้วเอาหนังสือกฎมาหนุนหัวให้มันซึมเข้าไปในหัวจะได้ไม่ต้องอ่าน ตั้งแต่ขึ้นมาก็เจอแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ตอนนี้ไม่ไหวขอนอนเอาแรงก่อนดีกว่า นอนไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ทำงานมาทั้งชีวิตได้นอนพักเสียทีต่อไปไม่มีใครมาเรียกให้ทำอะไรอีกแล้ว