บท 23: Chapter Twenty-Two
Yakap ni Zev ang librong ibinigay sa kanya ni Kith. Librong isinulat ni Reese. Katatapos lang niyang basahin ang librong iyon kanina, namangha siya dahil naglalaman iyon ng disappointment's at mga nararamdaman ng binata. Base sa kuwento ay planado ang pag-alis ng binata. Plano nito ang umalis na hindi na magpa-alam.
Unti-unti na niyang naiintindihan ang lahat, pero ang ginagawa nitong hindi pagtawag sa kanya ay isang bagay na hindi niya naintindihan. But all she can do is waiting. She's loyally waiting for his return. Hihintayin niya ito kahit hindi niya alam ang eksaktong oras at taon kung kailan ito babalik.
Bumangon siya dahil pasado alas sais medya na ng umaga pero ang totoo ay kaninang alas-tres na nang madaling araw siya gumising.
Ginising siya ng isang hindi maipaliwanang na panaginip, takot at pangamba ang nararamdaman ng kaluluwa niya, hindi niya alam kung bakit pati sa panaginip niya ay dinalaw siya ng isang taong kinatatakutan niya. Siimula nang magising siya ay hindi na siya muling dalawin ng antok pa.
She stretched her body and open the window to let the sunlight come in. She leaned, and looked down to the beautiful garden's down there, namumukadkad na pala ang paborito niyang yellow Rose.
Napangiti siya. She really loves Roses, dahil sa taglay na kagandahan. But despite its beauty, there's still a thorn, because life is not that easy as there's a temptation of trials. Those Rose down there symbolizes life-Her life. The thorns sap her confidence, but her beauty, beauty within her always stood out. It's only fools who notice the thorns first before the captivating flowers that glisten with genuine beauty.
People on the other hand think that Rose and Jack's role in the Titanic is quite depressing or very tragic, yes it does. Pero hindi eh' She murmured in the air. Zev has been watching Titanic a hundred times. Heaven's there's a scene that caused havoc and it shattered me. The old woman wanted to put her in a lifeboat but she wouldn't go. It's indeed a heartbreaking scene from the movie Titanic.
An old woman who knows what unconditional love is. An old woman realized that life without her soulmate means miserable and meaningless life. She wanted to die with her husband. That old woman prefers to die rather than live and tell the tale.
She wants their tragic destiny to end there, she praised her. Woe, love sometimes means to sacrifice. She can't predict her future- their future pero kung ano man ang nangyari ay handa siyang magsakripisyo, handa siyang gawin ang lahat para sa pangalan ng pag-iibigan nila ni Reese.
Tatlong uri lang naman ng buhay o relasyon ang alam niya, it's tragedy, happy ever after, and the melodrama. Sa tatlong iyon ay mas pipiliin niya ang melodrama. Dahil sa huli ay alam niyang panalo siya, panalo sila. Let the future take care of itself she said in the air kasabay ng pag-upo niya sa kanyang kama.
Hindi malimutan ni Zev ang email na natanggap niya from overseas, noong nasa Las Piñas pa siya. Hindi 'yon nagmula kay Reese kundi sa lalaking hindi niya inaasahan na muli siyang hinanap at sinusundan. Babala iyon at natural na natakot siya. He's always out of control at talagang hindi siya makalimutan ng lalaki. Hindi siya basta-basta pumayag sa gusto at hiling ng anak ni Primo.
Rost Valeriano wants her, wants her soul. Binalaan siya nito na kapag hindi siya pumayag sa alok nitong kasal ay papatayin daw umano nito ang Daddy niya, like father like son, they are all bastards.
Hayop ka rin pala tulad ng Daddy mo.
Kilala niya si Valeriano Rost noon dahil naging kaklase niya ito at doon siya nito nakilala. He's good back then, pero itinago pala nito sa publiko ang masamang reputasyon ng Daddy nito. Pero nahuli rin niya itong gumamit ng droga. It wasn't surprising he's following his Dad step, saan nga ba ito nagmana kundi kay Primo.
Ako papayag? Over my dead body
Paano nga ba niya sasabihin 'yon sa Daddy niya it can cause great fear to them. Pinili ng dalaga na solohin at sarilinan ang takot, besides the guy gave him one year to decide. Kahit ngayon ay nagdesido na siya, ayaw talaga niya. Kahit papatayin pa siya nito. Natural na natatakot ang dalaga para sa pamilya niya dahil talagang hindi sila titigilan ni Primo, wala siyang magawa kundi ang magdasal na sana ay matapos na ang kapangyarihan ni Primo Valeriano.
Natigil siya sa mga iniisip niya dahil sa biglang pag-ring ng cellphone niya. Tumayo siya at humakbang sa kinaroroonan ng cellphone niya at sagutin ang tawag na 'yon na nagmula sa isang unknown number.
It might be one of Primo's men, but she had to answer it. If the caller's is one of his men then he's fired Good God send your angels she whispered. "Hello," aniya sa mabagsik na tono at hindi ipinahalata ang takot sa dibdib at boses niya.
Walang sumagot mula sa kabilang linya pero batid niyang may tao roon at parang pinapakinggan lang siya nito. Time-wasting and disgusting for her. "Idiot wala ka bang magawa sa buhay mo?" She said disgustingly. Hindi na niya alamin pa kung sino ang nasa kabilang linya. Iniisip niyang baka mga lokong tambay sa kanto, siguro nga walang trip-How cheap. "Adios, marami pa akong dapat gawin kaya ikaw huwag kang mang-istorbo ng ibang tao" Sabi niya at ibinaba ang cellphone niya at lumabas ng kaniyang silid.
Gusto niya ng mamasyal, dahil naiinip na siya dahil sa lungkot, takot at idagdag pa na wala naman siyang ginagawa sa loob ng apartment niya. Kailangan niya ng kausap at kabonding para maiwasan ang mga negatibong isipin na naglalaro sa kanyang utak.
Napabuntong hininga siya at lumabas ng bahay. She started the car, where to go? She know that Matt wasn't in Quezon, the obvious choice then, the best choice was her friend's house Collen.
Nang nasa labas na siya ng bahay ni Collen ay bumusina siya ng malakas, alam niyang nag-iisa lang ito dahil wala roon ang kapatid at magulang nito. Lumabas ang babae at nagulat ito ng makita siya.
"Zev's it's you. Where have you been?" Gulat na tanong nito at niyaya siyang pumasok.
"I went home," She smiled.
"How was the pain?" tanong nito, ang tinutukoy nito ay ang sakit at ang kalungkutang nararamdaman niya simula ng iwan siya ni Reese.
"Babalik din siya," she said positively.
"Salute, Mabuti naman at narealize mo 'yon." Ngumiti ito.
Ibinagsak niya ang sarili sa long sofa. "I will just sit and rest here for hours, you know I want to run away from my thoughts, from my own fear." She closed her eyes.
Umupo ito sa isang sofa. "Noong una ay tinawanan kita dahil palagi kang nagdrama, I still remember those days na umiiyak ka dahil namimiss mo siya. Dude. I only understand those things months after ng bumalik din ng US si Patterson" tumawa ito ng mapakla." I also miss my dear Patterson. Pero araw-araw naman niya akong tinawagan through video call, so feel He's in my side lang"
Napailing siya. "Aber, he's good and gentle rin pala"
Tinapik nito ang balikat niya. "A few months from now ay ga-graduate na tayo. I would like to congratulate you in advance. Proud best friend, galing mo talaga, were about to undergo training in the field of our focus."
"Yeah, yeah it takes three to five years dear"
Niyakap siya nito ng mahigpit. "Congratulations to us in advance."
Napabuntong hininga siya nang magkahiwalay sila sa yakapan, tumitingin siya ng diretso sa mga mata nito, it pleaded.
"Bakit?"
Mas lalong naging malungkot ang mga matang nakatingin dito. Desido na talaga siyang i-report sa Pulisya ang ginagawang pag-threatened sa kanya ni Rost Valeriano.
Speak and you'll die. I'll torture your Dad, its repetition thundered in her mind. They're professional criminals at ano ang laban ng isang inosenteng tulad niya sa walang awang kamay ni Primo at ang anak nito. The more she think about Primo, and about her family the more na makaramdam siya ng takot at pangamba, pakiramdam niya ay nanlalamig ang buong katawan niya.
"Bakit? Ano ba ang nagyari sayo? There's must be something serious on your mind? What's it? Tell me!" Sunod-sunod na sambit nito.
"They threatened us, they will kill us."
"Fuck who are they?" May bahid ng pag-alala ang boses nito.
"Primo and his fucking son"
"Imbecile. Sila ba ang ikinuwento mo sa akin dati? Na sila ang rason kung bakit lisanin ninyo ang Madrid?"
Tumango siya bilang tugon sa tanong nito.
"Bastard alam na ba ito ng mga Police"
She shook her head. "I can't. Dad told me na hindi ako pwedeng gumawa ng legal action. Dahil mas lalong lumalala ang sitwasyon, mas lalong manganib ang buhay namin," she said and worries shadows on her face.
"What on Earth are you saying? You're dead. Let the police handle it. I bet that they're look great in a prison uniform." She said with a scowl.
Palagi pa ring naglalaro sa kanyang utak ang araw na nakatanggap siya ng email galing kay Rost Valerion.
"Intenta denunciar esto a la policía y te mostraré la amargura que viviste antes en Madrid. En cuanto las autoridades sepan lo que está haciendo mi papá, o si le darás los informes en poder de tu papá a la CIA, bastardo ni se te ocurra que vivirás, ¿qué piensas de la chica de la garra despiadada? del águila? Solo hay una cosa que tienes que hacer es casarte conmigo, y hablaré con tu papá para quemar los registros que tiene contra mi papá. Si fallas boom morirás. tienes al menos un año para decidir. Este es Rost Valerion, su ex compañero de clase y pronto será su esposo."
(Try to report this to the police and I will show you the bitterness you experienced in Madrid before. As soon as the authorities know what my Dad is doing, or if you will give the reports held by your Daddy to the CIA, bastard don't even think of that you will live, what do you think of the chick on the ruthless claw of the eagle? There is only one thing you have to do is marry me, and I will talk to your Daddy to burn the records he holds against my Dad. If you fail boom, you'll die. you have at least one year to decide. This is Rost Valerion your former classmate and soon to be your husband.)
Ikinuwento niya ang lahat ng 'yon kay Collen, at napakunot ang noo nito dahil sa narinig. Napailing na lamang ito at naghihilamos ng walang tubig. "He's a bastard."
"Huwag kang mag-alala dahil hindi naman ako pabor sa gusto ng hayop na 'yon," aniyang may galit sa tono.
"God will take care of everything," she said sincerely.
She's nodded and she hugged her. "I know. Uuwi na ako"
"Please take care of yourself"
"You to babe, See you"
Sa isang aksiyon ko lang ay bagsak kana Primo nagguhumiyaw iyon sa utak niya.
Now she think of the reports or the papers that her Dad holds. Kailangan niyang hanapin ito at pabagsakin si Primo pati na ang walang hiyang anak nito. She can confide the problem to the International CIA organization, they can put him behind bars. Sigurado siyang si Primo ang nasa likod ng pagkamatay ng pinsan ng Daddy niya sa Barcelona, Spain. They silently shoot him.
Ngayon puno ng galit ang dibdib ng dalaga. Natakot siya para kay Reese lalo na't nasa Madrid ang huli, hindi pweding malaman ni Rost na nobyo niya ang CEO ng MMC dahil sigurado siyang papatayin nito ang kasintahan niya.
Biglang iniisip ng dalaga ang mga social media accounts niya. Rost Valerion can hack her at magnakaw ng impormasyon niya, kung gagawin nito iyon ay magkaroon ito ng tsansa na makilala nito si Reese. Kaya mabilis niyang dinilete ang lahat ng accounts niya para sa kaligtasan niya, ng pamilya niya at ni Reese-permanently delete ang mga iyon.
LUMIPAS ang mga araw, at tila kay bilis ng oras, ang mga araw ay nagiging linggo, at ang mga linggo ay nagiging buwan. Halos sampung buwan na pala simula ng umalis si Reese, at ngayon ay patuloy pa rin siyang umaasa. Umaasang tatawagin siya nito, umaasang babalik ito, pero ang lupit pala niyon. Para bang sinasakal siya dahil sa kaka-asa niya sa mga bagay-bagay.
Nagsimula namang naninikip ang dibdib niya. Kailan ba talaga babalik si Reese? Tanong niya sa kaniyang isipan, ngunit alam niyang hindi masagot 'yon ng bukas, sa susunod na linggo, o sa susunod na buwan, wala talaga siyang ideya kung babalik ito at sila pa rin. Iyon ang pinakamasakit na bagay na naglalaro sa kaniyang utak. Paano kung sa sandaling ito ay may girlfriend na si, Reese?
Sa isiping 'yon ay nangilid ang luha niya. Sa isipin pa lang ay pakiramdam niya ay may matalim na kutsilyong humiwa sa kanyang puso. Paano kung sa oras na ito ay nakatagpo na ito ng magandang babae? Babaeng bumura sa alaala ng binata para hindi na siya maalala nito.
Paano kung babaeng 'yon ay isang employee sa kompanya nito? Paano kung araw-araw na magkasama ang dalawa, at iyon ang oras, na nawawala na siya sa alaala ng binata. No! No! No, her brain screamed in the air. She can't imagine what will happen to her, yet no matter how many times she told herself na tatanggapin niya kapag mangyari iyon, pero durog naman ang pagkatao niya.
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง