บท 1: Chapter 1
The sound of my five-inch Valentino shoes echoed through the empty halls of the topmost floor of the biggest and most renowned ship building company in the whole of Southeast Asia.
My flowing sheen-length black dress clung to my body like it's my second skin as I sauntered across the long hallway.
Dinala ko sa bibig ang bote ng beer at nilagok. Nilaro ko rin sa kamay ang hawak na high end na Sony camera saka inilabas ang blade mula sa dalang Gucci handbag.
Marahas na pinaraanan ko ng saksak ang bawat mamahaling painting na nakasabit sa dingding.
"Ooop, one million pesos gone." Tinakpan ko pa ang bibig na parang nabigla ako sa ginawa. "You're so bad, Karina. So, so bad!" Tumawa ako na parang baliw habang pinagmamasdan ang mga gutay-gutay na mga paintings.
"Nah, they're just a speck on his bank account. A mote on a giant's eye."
Rumampa ako papunta sa pinakadulong bahagi ng pasilyo kung saan naroroon ang nag-iisang pinto sa floor na ito.
"Cholo Gastrell," basa ko sa gold-plated na pangalan na nakalagay sa labas nang nakapinid na pinto. I smirked at myself and traced the letters of his name.
"Ahhh!" I loudly moaned. "Ano ba. Pangalan mo pa lang, para na akong nilalabasan."
I turned the knob and pushed the door open. Agad na tumayo ang babaeng sekretarya nito sa mesa at binigyan ako ng pormal na ngiti.
"Good afternoon, ma'am. Mr. Gastrell is currently unavailable for any appointment. Please leave your name and number so I could arrange you a schedule." Bumaba ang tingin nito sa beer na hawak ko at dumaan ang discomfort sa kontodo foundation na mukha nito.
I looked at my precious piece of heaven which has been my savior from all the gunks of life and felt bad because the woman is looking down at it. Well, she must have been underappreciated most of her lives because she can't even respect the right and dignity of my baby.
Nakaliyad ang dibdib na naupo ako sa bakanteng silya sa harap ng desk nito. Maingat na sumipsip ako sa lata ng alak at inilagay ito sa ibabaw ng mga nakasalansan na papeles sa mesa. Nabasa ang plastic folder pero hindi ako tuminag. Isinunod ko ang camera at handbag. Nang wala nang hawak na maaaring makasagabal sa kamay ko ay inalis ko ang sunglasses sa mukha. It revealed my black eye contacts, smoky black eye shadow and overly black eyeliner. Nanlaki ang mga mata ng babae sa takot at nakita kong aabutin na nito ang telepono sa mesa.
"If I were you, I wouldn't do that. Masama akong mainis..." I searched for her name on her desk. There was none. I'm too tired to ask for her name so I just shrugged it off. "...nameless boring girl." Inilabas ko ang isang lukot na papel sa bag at itinaas ang panggitnang daliri dito.
Mas lalong namula ang kanina pa namumulang mukha nito. I moved my raised finger and beckoned her to come closer.
"Lapit pa. You have to read it so that the next time I come here, you know what to do. Come on."
"O-okay ma'am." Bahagya itong dumukwang sa mesa at binasa ang nasa papel. Namutla ang babae habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa akin at sa lukot na papel.
"Oh, nakalimutan ko. How thoughtless of me. Wait." Kinuha ko ang ID sa bag at inilapag katabi ng papel.
Nagkulay-suka na ang mukha ng babae sa napagtanto nito. Naaaliw na hinablot ko ang mga gamit at ibinalik sa bag. Napahalakhak ako sa nakikitang istura nito.
"So? Saan na ang boss mo? Nasa loob pa siya di ba?"
Tumayo ako at naglakad papunta sa isa pang pinto.
Pero bago ko pa mapihit ang pinto ay humarang na sa akin ang walang pangalan na babae. "Ma'am! Please. Mr. Gastrell is really not around. B-bumalik na lang po kayo sa sa susunod na araw. I'm begging you, ma'am please. Masisitante po ako."
Agad na sumigid ang init ng ulo ko. I breathed heavily to keep my composure. Kapag ganitong nagagalit ako ay hindi ko na nakokontrol ang mga ginagawa. I can't make a scandal here because I'll be witnessing that later only if this girl stops blocking my way.
"Tabi," malamig na saad ko rito. "Kung mahal mo pa ang trabaho mo, tumabi ka. Patience is not in my mantra so you better be out of my way after three seconds. One, two."
The girl with her head down slowly took steps sideward.
I lift my head in victory. "Good. Gusto ko ang mga taong tulad mo. Marunong kang lumugar."
Binuksan ko ang pinto at itinulak ito. The cool tones of the vast main office greeted me. Inilibot ko ang tingin sa paligid. Wala ang taong hinahanap ko sa likod ng mesa. Isinarado ko ang pinto at humakbang papasok sa magarang opisina. Lumulubog ang paa ko sa napakakapal na carpet sa sahig.
I quickly scanned the area. May mga lounge chairs sa harapan ng malaking mahogany desk kung saan naiwan pang nakabukas ang isang laptop. On the floor are shoes, socks, stockings, and a packet of condoms.
Tumigas ang anyo ko sa nakita at inubos ang natitirang likido sa lata.
"Nasaan kaya kayo mga higad," tiim na saad ko sa sarili, mahinang-mahina lang para hindi mabulabog ang mga pusa sa paglalaro.
Naglakad ako papunta sa isang malaking book shelf sa gawing kanan ng opisina. Pinakiramdaman ko ang paligid para sa posibleng marinig na anumang ingay.
"Yeah...." halinghing ng isang boses. Natigilan ako. Hinanap ko ang pinagmumulan ng boses pero pader na ang likod ng bookshelf.
Bumaba ako sa sahig at sinuyod ng kamay ang book cabinet. Nagdiwang ang kalooban ko nang may siwang akong nakapa sa gitna ng shelf na hindi masyadong naisara nang maayos.
"You're a really sneaky man, Cholo."
Dahan-dahan kong hinila ang maliit na knob na nakapa ko na ngayon ay nalaman kong isang sikretong pintuan pala.
And there, in the broad daylight, are the two people basking in the glory of unfaithfulness.
Nakaluhod ang isang babae sa sahig habang binibigyan nito ng blowjob ang nakaupong si Cholo na nakapikit at hawak sa buhok ang babae. The two were in their complete birthday suits.
I rolled my eyes when the girl played with Cholo's balls.
"This girl knows what she's doing. Keep it up until I get what I came here for."
Kinuha ko ang camera at ini-on ang video recorder. Ipinosisyon ko ito sa anggulo kung saan kitang-kita ang mukha ng dalawa.
Ngumiti ako. "Perfect. Now give me some show I won't forget in my entire life because time's ticking for the both of you. I'll give you something to look forward to in the nearest future."
Lumuhod ako sa sahig at pinanood ang dalawa.
"Yeah, girl! That's right. Nice. You're doing it right. He likes to be sucked hard as if you're consuming all his liquid. Oh no, he doesn't like to be dominated. See? Told ya."
Sinimot ko ang natitirang alak sa bote habang binibidyuhan ang dalawa. Namumuwalan na ang bibig ng babae sa ginagawang trabaho. The man's got a big and long dick even when it's not in its aroused state so it's understandable that she is having a very hard time taking it all in.
When they can't help anymore, Cholo urged the girl to ride him. Hinalikan muna nito ang babae bago nito ito tinulungang pumusisyon sa ibabaw nito. Seconds later, their loud moans filled my ears.
"Go lang. Magpakasaya lang kayong dalawa. Moan all you want. Scream each other's name for all I care. Lakasan niyo pa ang volume. I'll make sure kung anong lakas niyong umungol dito sa video ay ganoon din kalakas ang maririnig ng mga tao sa buong mundo. When I released this in the perfect time, tingnan ko lang kung makakaya niyo ang hiya at insultong matatanggap niyo."
They stopped moving and were now just petting so I stopped the recording. Hindi ko muna isinarado pabalik ang lagusan. Nagawa ko pa silang titigan. They look so perfect together that it hurts me to see this scene. The woman mouthed I love you to Cholo and then he kissed her.
"You're not capable of love, Cholo. That's what I thought back then. So bakit ka nagbabago ngayon? If only you had given me a scrap of that love, wala sana ako ngayon dito. Hindi na sana ako babalik pa para kunin ka. If only you had been considerate enough."
No one's going to be happy while I'm suffering in the dark.
Nagngingitngit pa rin ang kaloobang isinara ko ang pinto. Ibinalik ko rin sa dating ayos ang mga libro na nagulo. I stood up, gathered my things, and walked out of the office.
Nakaabang sa labas ng pintuan ang sekretaryang tinakasan ng kulay ang mukha. Nginitian ko siya.
"You're right. Wala nga sa loob si Cholo. My bad for still persisting. I'm sorry for doubting your honesty, nameless girl."
"I-it's okay, ma'am." Nagyuko ito ng ulo at itinago ang panginginig ng kamay nito sa likuran.
Isinuot ko ang shades at pinaraanan ng kamay ang hanggang bewang na tuwid na tuwid na buhok.
"What's your name?" I asked her while inspecting myself through a compact mirror.
"Caitlin, ma'am. My name is Caitlin."
Ipinasok ko sa bag ang salamin at naglakad papunta sa nakayuko pa ring babae.
"Eyes up," I commanded her who immediately looked up. "Caitlin, I want you to hear me and understand. Wala ako rito ngayon. Wala kang nakitang magandang babae na nagpumilit na pumasok sa office ng boss mo. You did not try to stop me and I didn't force my way in. In short, this conversation never happened and I never existed, understand? Hindi mo ako kilala at never mo pa akong nakita, okay? Okay?"
Saglit na hindi nito alam ang isasagot kaya inunahan ko na siya. "Walang matatanggalan ng trabaho kung walang magsasalita. As simple as that. My business here doesn't concern you so why should you concern yourself? Hindi ka madadamay kung hindi mo ako ilalaglag."
Mukhang nakumbinsi ko naman ito dahil mahina itong tumango sa akin. I smiled.
"Mabuti naman at nagkakaintindihan tayo. Aalis na ako, ha. Keep working diligently and honestly. Aja!"
Tumatawang kumaway ako sa pobreng empleyedo bago lumabas ng pinto. Ngumisi ako nang makita ang mga sinirang painting. It is beyond recognizable anymore.
"Ewan ko na lang kung kaya mo pa ring ignorahin ang presensiya ko, my beloved Cholo."
Pasipul-sipol na sumakay ako sa elevator. Napatingin ako sa kamay na hawak pa rin ang walang laman na lata. I should have thrown it in a trash can inside his office.
Bumukas ang pintuan at pumasok ang isang matangkad na lalaking naka-suit. He smiled at me and I returned the courtesy.
Sumandal ito sa glass wall at harap-harapan akong tinitigan. My lips formed into a line. Ang pinakaayaw ko sa mga tao ay iyong ipinangangalandakan sa iba na makapangyarihan sila just like this man beside me who thinks he can have any girl basta ba bigyan lang niya ito nang malagkit na tingin.
May kinuha ito sa bulsa. It was a calling card. He stepped forward and put it on the space of the strap of my bag.
Kinuha ko ito at binasa. Kent Selis. VP for Operations. Sarkastikong nginitian ito.
"Can I have your name?" he arrogantly said and held out his hand.
I stared at his handsome face. He looks and sounds intelligent but why can't he sense that his demeanor is irritating?
Inabot ko ang nakalahad na kamay nito at sinuklian ng mapang-uyam na ngiti ang malisyoso nitong paghagod sa kabuuan ko.
"I'm Karina Gastrell but I prefer to be called Mrs. Gastrell. Next time you try to hit on someone, make sure she's not married or committed. You may never know if she is kind enough to let this thing pass or a reincarnation of evil who is very loved by her husband. And before I forget, here, throw these away for me."
Kinuha ko ang kamay nito at inilagay ang card nito at ang latang hawak ko kanina.
"They are both garbage anyway. Nice to meet you, Kent." Diniinan ko ang huling salita na sinabi.
Bumukas ang pinto ng elevator at lumabas ako. Iniwan ko ang shocked na lalaking nakatayo pa rin hawak ang mga basurang ibinigay ko.
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง