ดาวน์โหลดแอป
6.3% 遮天 / Chapter 114: 第一百一十四章 十大弟子

บท 114: 第一百一十四章 十大弟子

  “韩易水你什么意思?”吴清风老人面沉如水。

  “我想我已经说的很清楚了。”韩易水白发如雪,肤色白皙,双眼很细,嘴唇很薄,看起来给人一股阴鸷的感觉,他端起石桌上的茶杯,轻啜了一口,道:“吴长老你何必如此?”

  吴清风长老向前走了几大步,沉声道:“韩易水你不要太过分!”

  “难道我说的不是实情吗?他一个小小的凡人,也敢来我灵虚洞天讨要灵器,那是我派弟子庞博留下的遗物,与他没有半点关系。”韩易水自始至终都无波无澜,啜饮香茗,冷冷的扫了一眼叶凡,道:“速速离去,这不是你应该呆的地方。”

  “啪”

  吴清风长老再也忍不住,一巴掌将石桌拍碎,道:“韩易水你欺人太甚,既然你不讲道理,那咱们凭实力来说话!”

  旁边还坐着两名长老,其中一个人赶紧打圆场,道:“韩长老我看算了吧,不就是几件破铜器吗,没有什么可研究的,还给那个孩子算了。”

  而另一名长老则站在韩易水这边,道:“此言差矣,青铜器虽然残破了,但明显是内蕴出过神祗的可怕武器,虽然残损了,但如果精研下去,还是能够有所收获的。”

  韩易水脸色阴沉,看向叶凡,道:“你真的想要这些东西?”

  “属于我自己的东西,我为什么不能要?”叶凡无惧,他也是神桥境界的修士,根本不在乎韩易水的可怕神色。

  “哈哈……”韩易水突然大笑了起来,道:“好,有胆魄,你让我想起了年轻时候的我,算了,我也不为难你了,童儿将那些东西全都取来,再拿些珠宝给他。”

  不远处那个童子答应了一声,快速消失在山谷深处。

  此刻,韩易水脸上带着笑意,对吴清风拱了拱手,赔罪道:“你应该知道我的脾气,见到灵宝总想研究个透彻,反正也难以研究出什么,我便还给他吧,你我相交几十年了,犯不着红脸。”

  吴清风长老的脸色缓和了下来,坐在旁边的石墩上,有童子搬来石桌,重新摆上茶水,刚才的不快一扫而光。

  不久后,一名童子将大雷音铜匾、青铜古灯、舍利念珠、金刚杵全部带了过来,此外还有一些衣物,同时赠送了一些珍珠宝玉。

  “多谢韩长老。”叶凡拱了拱手。

  “吴某就告辞了,改日再来叨扰。”吴清风长老站起身来,带着叶凡向山谷外走去。另外两名长老也起身告辞。

  一个二十七八岁的年轻男子走进凉亭,道:“师傅您不是说那些残破的铜器非同小可吗,有着非同寻常的来历,怎么还给了那个凡人?”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C114
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ