ดาวน์โหลดแอป
49.69% 我是木匠皇帝 / Chapter 317: 第三百一十五章 卢象升

บท 317: 第三百一十五章 卢象升

  大厅里面非常的安静,没有人在说话,所有人都看着来人,然后全都是面面相觑。谁也没想到这个人居然会这样说话,显然很多人都猜到了这个人和倪元璐是有仇的。既然是私人个恩怨,那别人就不好说什么了。

  看着来人,天启皇帝玩味的笑了笑,这个人正是那一天自己见过的人,正是孙之獬。对于这个人天启皇帝本就没有报什么希望,一直觉得他这样才是应该的。

  倪元璐看着孙之獬,身子不断的颤抖,显然是气氛异常。对于孙之獬的为人,倪元璐非常的不耻,不过以前的事情也没有放在心上。不过孙之獬是一个睚眦必报的人,骨子里就看不起倪元璐,能够打压一下倪元璐心里是非常的开心的。

  一边的文震孟则是眉头微蹙,大家都是读圣贤书,不知道怎么成了这样?在他的心里一直自己先祖的那句话,读圣贤书所谓何事?如果孙之獬这样的人走上了朝堂,恐怕就是大明朝的悲哀吧!

  “姑娘,小生家境贫寒,父亲亡故的早,家里只有老母亲抚养长大。家母守节,十分的不容易,如果姑娘嫁给我,恐怕过不了锦衣玉食的生活。”倪元璐看了一眼孙之獬,没有说什么,将目光转向帘子后面的女子,声音低沉的说道。

  轻轻的摇了摇头,女子淡然的笑了笑,语气轻快的说道:“公子今年二十有三,已经是举人功名,如果明年金榜登科可谓鱼跃龙门。正是少年得志,到了那个时候小女子可就是出身微寒了,恐怕先生嫌弃了!”

  “正所谓贫贱之交不可忘,糟糠之妻不下堂。我倪元璐读圣贤书,明君子理,古之君子所为自当效仿。姑娘尽可放心,那种不仁不义的事情小生是做不出来的!我倪元璐的书可是没有读到狗肚子里!”倪元璐说着回头看了一眼孙之獬,眼中满是轻蔑。

  听到倪元璐一番话,又见他意有所指,大厅里的人顿时笑了起来,所有人都笑着看着孙之獬。

  “你!”伸手指了指倪元璐,孙之獬冷笑着说道:“世上很多事情不是想就能做的,倪元璐,你知道为望江楼的姑娘赎身要多少银子吗?上次那个女子就花费了两千两银子。这位姑娘既然是在这里弹琴,无论容貌才情恐怕在这望江楼都是前三之选。就算你们是牛郎织女,也只有分割份!”

  孙之獬的话不可谓不读,大厅里再一次安静了下来,虽然孙之獬的话说的难听,可是却没有人反驳,毕竟这是事实。没有人会怀疑这个女子的赎身费,就像没有人会怀疑女子的容貌一样。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C317
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ