ดาวน์โหลดแอป
19.5% 赘婿 / Chapter 187: 第一八一章 喜欢

บท 187: 第一八一章 喜欢

  清晨醒过来的时候,外面的天还黑着,一艘画舫从小楼外的河面上驶过去,隐约的灯光。这个时候,画舫上的人应该也都已经睡了,但仔细听着,那边却还传来了轻微的乐声,也不知道是谁,到了这个时候,还在弹琴。

  “梧桐树、三更雨,不道离情正苦……是更漏子的调呢,哪家的船?”

  房间里没什么灯光,自窗棂间望见浮动的光芒,聂云竹已经醒来了,穿着月白小衣打算坐起来,随后又被旁边的床伴搂住了身子,砰的躺回去,锦儿在她的肩膀上拱啊拱的,像只嗜睡的小猪。

  “唔,三更半夜不睡觉,扰人清梦……”

  “天快亮啦。”

  “天亮了都不睡,所以白天肯定会打瞌睡的。”锦儿打了个大呵欠,闭着的眼睛没有睁开,片刻之后才咕哝道:“梧桐树,三更雨……明明是说秋天,为赋新词强说愁……”

  云竹在被褥中笑起来:“人家说的是离情,你却要说时节……或许是有什么重要的人离开了吧。”

  “云竹姐你最近就在乎离情吧……”

  “所以才要抓住机会与他相聚啊。”

  “还真不害臊……”锦儿咕哝着,“云竹姐你真想清楚了?人家都已经有妻子了,真的……不行的。”

  类似的话语几个月前其实就说过不少次,云竹态度坚定,这些时日里锦儿不说,但只在行动上一直将自己隔在云竹与宁毅之间,让他们没什么进展。但老实说来,就算没什么进展,两人偏也能随遇而安,弹弹琴唱唱歌聚一聚便也觉得满足了。

  云竹姐有这样的心性她是明白的,不过在以往,再风流豁达的男子得了女子欢心之后,所想的不过都是登堂入室,得了女人的清白身子,在金风楼中这么多年,锦儿也是明明白白。宁毅对此能够不为所动,却也实在令锦儿有些佩服。

  最近这些天来,据说宁毅到了夏天之后将与他那妻子往苏杭一行,估计还会住上几个月的时间。察觉到能够相聚的日子不多,云竹便也更加珍惜着能与对方相会的机会。锦儿看在眼里,便也愈发觉得烦恼。她们这种身份的女子,当不了有身份的男子的正妻,姑且说是命,那也认了,可在宁毅这边,却是连妾室也难当的,这也就……太过分了。

  为朋为友,为冤家对头,又或者哪怕是当初在金风楼时能够为捧场的恩客,平心而论她都会欣赏宁毅这种男子。但只是在这件事上,理智告诉她云竹姐与宁毅还不如分掉呢,否则以后肯定会有很多伤心的。于是到得这个凌晨时分,她还是忍不住将问题又问了出来。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C187
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ