ดาวน์โหลดแอป
56.66% 随身带着如意扇 / Chapter 247: 第二百六十六章 五一假日之惊天雷鸣(三)

บท 247: 第二百六十六章 五一假日之惊天雷鸣(三)

  孔子曾经说过“唯女子与小人为难养也”,而眼前乌鸦却把其中两样给占齐了。

  古人还说过“礼下于人,必有所求。”又有“无事献殷勤,非奸即盗。”的说法,让宋文不得不警惕。看乌鸦亲热的叫着“宋文哥哥,宋文哥哥”,宋文不仅没有感到亲热,反而感觉渗的慌。

  乌鸦听了宋文的话,也不以为意,干脆把前面宋文两字去掉,直接叫道:“哥哥...”

  那娇俏的声音,嗲得让人心肝儿一颤一颤的,宋文听得手一抖,差点把吃着的山蟹给丢了。旁边小君和凰曦看了吃吃笑着。

  “你有什么事就直说吧!不要再叫我哥哥,算我求你好不好。”宋文满脸纠结,他还从来没有被人家叫哥哥叫得想撞墙的。

  “哥哥,你家的米是哪买的?”

  “我自己种的。”

  “那哥哥能不能卖一点给我。”说着,乌鸦眨着眼搞怪的冲宋文抛着媚眼,看得他差点吐血三丈,他算是败给这只乌鸦了。怪不得她叫乌鸦,原来是这般黑。

  宋文豪气的摆了摆手说道:“卖什么,送给你就是。”

  “我也要。”

  “我也要。”

  “我也要。”

  他话音未落,就看到宝宝、麻雀和逯安儿举手嚷嚷着。宋文看得无语,以为这是在学堂吗?还举手?真是一群小屁孩。

  “都给。”宋文无奈的说道。

  几人听了,顿时眉开眼笑起来,以至于连粥都多吃了几碗。

  今夜不知怎么回事,天气燥热,即使呆在屋中也感觉燥得慌。所以宋文她们吃完饭,就拿了藤椅藤桌来到外面纳凉。宋文又从如意扇中拿了一些去年做的番薯干出来吃。一行人就一边吃番薯干,一边品茶,一边赏月,一边聊着天。

  星空郎朗,一轮明月高挂。

  风声些些,撩动竹叶,发出沙沙清响。湖中林里蛙声虫鸣一片,身处其中,让人忘却尘世种种,超然若仙。

  四个小女孩围在小君和凰曦身边,叽叽喳喳的说着一些学校里的趣事,逗得两人咯咯直笑。宋文半躺在躺椅上看着她们,微微笑着,只觉得这样的人生才是真正的人生。

  宝宝她们三人都是活泼好动的个性,坐了一会儿,就屁颠屁颠的跑回屋里拿了几个手电筒出来,埋头在地上找东西,美其名曰“寻宝”,也不知道在找啥米碗糕。逯安儿不屑的撇了撇嘴,不过神情却是十分好奇。

  不一会儿,几人在几棵柳树下找到宝贝,顿时哇哇叫着跑了过来,献宝似的展示给宋文他们看。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C247
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ