ดาวน์โหลดแอป

บท 30: Poem 29: A soliloquy

A Soliloquy

When I was little I wished for love and adventure. Out I would venture to the big wide park and come running home to safety and certainty. To sweet merry dreams would I travel to and as I closed my big chocolate eyes I would escape to worlds of hope. Now the worlds of hope are merely a reminder. Along the stream I now bluster like a bag through the wind with no purpose or direction. What is life? A journey or a commitment to those doomed with emotions. Well, No not me. People can complain of one's opinion like a curse. But I know there are worse things to occur. Not only do you lose your adventurous spirit as you age; you discover you have no purpose. That you are merely a reminder of what you used to be.


Load failed, please RETRY

สถานะพลังงานรายสัปดาห์

Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
Stone -- หินพลัง

ป้ายปลดล็อกตอน

สารบัญ

ตัวเลือกแสดง

พื้นหลัง

แบบอักษร

ขนาด

ความคิดเห็นต่อตอน

เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C30
ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
  • คุณภาพงานเขียน
  • ความเสถียรของการอัปเดต
  • การดำเนินเรื่อง
  • กาสร้างตัวละคร
  • พื้นหลังโลก

คะแนนรวม 0.0

รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
โหวตด้วย Power Stone
Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
Stone -- หินพลัง
รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
เคล็ดลับข้อผิดพลาด

รายงานการล่วงละเมิด

ความคิดเห็นย่อหน้า

เข้า สู่ ระบบ