ดาวน์โหลดแอป
40.89% 种菜骷髅的异域开荒 / Chapter 510: 第五百一十章 肥田,在哪里?

บท 510: 第五百一十章 肥田,在哪里?

“孩子?你喊谁孩子呢?你多大?”阿布克没好气的说到。

  安东尼看穿了断魂石禁,然后它说‘孩子’,这不就是喊安东尼孩子吗?

  挎巴达,安东尼可是他的主人,安东尼是孩子,那他是什么?

  安东尼愣了一下,内文愣了一下,发出声音的家伙也愣了一下:“我……我当然……当然是喊你旁边那个啊。”

  “大胆!安东尼大人也是你能随便侮辱的!?你年纪可能还没他大呢,出来受死吧,没礼貌的家伙!”阿布克愤怒的喊到。

  安东尼和内文站在前面,他旁边的不就是指安东尼了。

  内文弱弱的举了一下手:“但是,祖奶奶说的孩子是我。”

  “不可能,如果是你,她会喊你的名字,而不是‘我旁边的那个’。你的祖奶奶总不可能把你的名字忘了吧。”阿布克说到。

  内文只好转头朝洞里喊到:“祖奶奶,你是不是又把我的名字忘了?”

  洞里的声音弱弱的问到:“你叫什么了?唉哟,这么多年了,你们每隔几十年就换一个,我哪能把每个孩子都记住啊。”

  “咦?你也是这样吗?几十年换一个?”阿布克讶到。

  他太理解这种痛苦了,他的龙伥就是,祭司几十年,十几年,甚至几年就换一个,哪能把他们的名字都记下来。

  “你也是?”同病相怜,好感大增,有了这个前提,误会自然就解开了。

  进入洞穴的尽头,大家看到了这里的主人,一颗龙的头颅骨……

  “这……”安东尼有点意外,不是说灵龙格里芬尼吗?为什么是一个龙骨头?

  “这什么这?我想想有点不对,这里明明是我的地方,为什么你们要冲我大呼小叫的,我就算喊你孩子了又怎么样?你一个人类再长命,对我来说不就是一个孩子吗?”本来以为解开的误会,但格里芬尼越想越气。

  “哎呀!你多大?”没等安东尼回答,阿布克已经跳出来了。

  “我,六百六十岁。”格里芬尼说到。

  阿布克嗤笑到:“我,八百九十岁,而这位,是我的主人。”

  安东尼哭笑不得,其实按照他的性格,这种虚的东西没什么好争的,就算争了,他也找不出证据来证明自己三千多岁。

  但他也明白阿布克的心理:主辱臣死,你怎么可以叫我的主人孩子呢?

  果然,格里芬尼质问到:“你有什么证据证明你八百九十岁?!”

  阿布克反问到:“那你有什么证据证明你六百岁?”

  “我的孩子们能证明,他们给我写过史诗,最早的一版已经六百年了。”格里芬尼大声说到。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C510
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ