ดาวน์โหลดแอป
31.34% 开局我人在明朝 / Chapter 257: 第二百五十六章 两个人的口供

บท 257: 第二百五十六章 两个人的口供

她的头发凌乱,应该如她说的,就是李修宇给抓的。

  吴昊然疑惑起来,问道:“碰出去,或者他自己顶过来的?”

  “对呀。”柳依红一边回忆,一边说:“紧跟着他就倒地了,我吓坏了,不知道怎么办,第一个逃出去。”

  吴昊然问道:“苏慕泽和李修宇在这时间里没有发生口角吗?”

  柳依红回忆了一阵,说道:“没有呀,苏慕泽踹门而进,当时李修宇有五六成醉意,把我逼到了墙角,我害怕坏了,又不能捅死他,那样我也要给判死刑的,但我还是划伤了他的手,他暴怒起来,好像要吃掉我,我吓坏了,只能以死相逼,让他别靠过来,苏慕泽一进来,一把从后背把李修宇拽到身后的地下。

  “李修宇破口大骂,说谁那么大胆敢坏他的大事情,他要跟他没完,不过倒地的李修宇酒劲上来了,有些迷迷糊糊,一时半会,还不能站起来。苏慕泽害怕我做傻事。

  “我当时很害怕,真的很害怕,他却告诉我不会有事的,让我把刀子交给他,我当时在发斗,反正很惊慌,他让我放松,说一切都有他,不会让李修宇乱来的,李修宇这期间要起来,但苏慕泽又把他折腾回地上。

  “我在苏慕泽的安慰下,慢慢放松,他一把抢过我手中的刀子,夺回到他的手中,就这时候,那地面上起来的李修宇,再一次像是野兽扑过来,这期间真没有什么口角,至多也就是骂两句混蛋。”

  “也就是他们两个人没有争吵过?”

  柳依红摇摇头,说道:“没有,一句争吵也没有。”

  吴昊然疑惑起来,问道:“你确定苏慕泽这一刀子出去,不是他发力捅出去的?”

  柳依红很惊讶,喃喃的说道:“发力,他为什么发力捅出去呢?他只是来救我,他只想救我,不过他转过身以后,我没有看见他脸上的表情,也没有看他的手是不是发力捅出去。

  “当时的李修宇拽着我的头发不放,我的头就这样给他拽的仰起来,他要把我的头发扯掉,我完全不知道那把刀子是怎么捅出去的,更不知道有没有发力,但我可以保证,当时他们没有发生口角,苏慕泽进来是为了救我。”

  吴昊然不自觉的点头。

  柳依红却哭了起来,激动的说道:“都是我,是我害了苏公子,他不应该进来,他要是不进来,就不会有接下来的事情,他是不是要判死刑,求你们,千万不要,他是好人,一切都是我引起的,要判就把我给判了,苏公子真的是好人。他真是无意的,求你们一定要相信我的话。”

  那眼泪汪汪的直往下落,想堵都堵不住,让人不由的心疼了起来。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C257
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ