ดาวน์โหลดแอป
91.92% 师父他总是不对劲 / Chapter 296: 第二百九十七章

บท 296: 第二百九十七章

“你别过来!”

  眼看着距离越来越近,桃夭负隅顽抗地化成一柄利剑,先发制人地冲过去。

  起先倒是过了几招,但很快,对方便像是意心阑珊,故意开始捉弄般,开始时不时在举止动作间逗戏着她。

  桃夭咬着一口银牙,气到胸口发疼,却也无可奈何,此刻的她完全比不上曾经的她。

  没有祭天之前,她能够吸收一切力量转为己用,可祭天之后,保住一条小命已是奢侈,用了那么久的时间她才魂魄完整,依附着师父才恢复了顶多五分之一的灵力。

  若是太过拼命,不无不可,但....代价很大。

  好不容易才保住一条小命,她又怎敢随意挥霍不珍惜。

  “还要打?”一时不察,脸庞眼角下被利刃划了条血痕,戚泽眼底越发暗潮汹涌,阴鸷狂戾,像是要吞噬一切。

  反身拽住桃夭的细胳膊,只听“咔吱---”骨头碎裂的声音,伴随着尖叫闷哼的短促痛呼,他反手抓着她的双手,扯了束发的红色绸带绑缚在一起。

  “别动。”

  弯腰时桃夭挣扎着往后退,放在她腰间的大手便用了几分力道,疼得她冷汗都冒了出来,趁着机会,戚泽一把捞起她抱在怀中,桎梏她所有的动弹,往床榻那边走去。

  “戚...唔...”刚开口,上嘴唇贴着下嘴唇便张不开了。

  禁言术,唔唔....

  “你别这样看着我。”面无表情的脸上没有丝毫波澜,戚泽动作温柔地将她抱在床上,在桃夭想要起身时整个人压上去,扼住她的下颌,眼神狠毒嗜血,吓得桃夭泪水立马就溢了出来。

  “别哭。”他用指腹轻轻拭去,目光却越发犀利,“哭什么,嗯?”

  “你是觉得委屈了?”

  嗤笑落在她的耳畔,伴随着浓浓的恨意。

  “褚小桃,你凭什么委屈?擅自抹去我记忆的人是你,选择与旁人成婚的也是你,如果我没有无意中闯入溯回镜中想起一切,是不是你就永远不会来找我?”

  桃夭:“......”不是不想反驳,实在反驳不了。

  她就是这么想的。

  像是被她闪躲的视线刺痛,戚泽猩红的眼中慢慢多了一层水雾,点点弥漫,最后欲落不落的,就差眨眼的动作便能落下来。

  有些可怜。

  不,是很可怜。

  像....一只被主人万般宠爱过后,却又不小心走丢掉,最后好不容易自己找回来了,主人却已经另有所爱的悲惨狗狗。

  明明好不容易才想起来,可她却要嫁给别人,倒还不如永远都不要想起,至少不会像现在这样,痛不欲生,撕心裂肺。


ความคิดของผู้สร้าง

戚泽:【你就不能心疼心疼我?】

  褚尘之:【你当我不存在?】

  桃夭:瑟瑟发抖。

Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C296
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ