ดาวน์โหลดแอป
54.57% 欢迎回档世界游戏 / Chapter 787: 七百八十五章·“永别了。”

บท 787: 七百八十五章·“永别了。”

霖光在捕捉一只蝴蝶。

  他举着捕虫网,万千银杏叶飞在他的身边,像一场金色梦境。

  阳光透着金黄的叶子洒下,他仰着头,像要将头埋进整片春光。

  “哒,哒,哒。”

  踩着金黄的叶片软毯,他将手伸过去,蝴蝶很快就飞走了,于是他开始动用捕虫网,试图捕捉那只蝴蝶。

  “啪!”

  一声脆响,似乎是霖光的力道过重,蝴蝶的一片翅膀被捕虫网的边缘扇了一下,撕裂了。

  这时,蝴蝶开口说话了。

  【可怜的捕虫人啊。】

  【你想捕捉我,可这样会撕裂我的翅膀。】

  【你想留下我,可你只会得到一个标本。】

  【放开我吧,放开我吧,给我逃跑时间。】

  【如果你能追上我,我就不再逃跑。】

  ……

  霖光感到很新奇,他没见过会说话的蝴蝶。

  “好啊,你逃吧,我追。”他说。

  蝴蝶扑闪着翅膀离开了。

  它在空中飞啊,留下一路的血迹。霖光慢悠悠地跟在它后面,拎着那只捕虫网。

  银杏树很茂盛,风也温柔,银杏叶“唰啦啦”地跳舞。地上的血迹淅淅沥沥,融进了金黄的地毯。

  霖光就在这半梦半醒中行走着,就像踩着软绵绵的棉花糖,心中有种微妙的快意。

  ……

  【可怜的捕虫人啊,你到底为什么要留下我呢?】

  【我的翅膀并不艳丽,形状颜色并不完美。我比之其他蝴蝶并不出色。为什么你偏偏看上我了呢?】

  霖光回答——

  “你是我见过的第一只不怕捕虫人的蝴蝶。”

  “我当然想留下你。”

  ……

  【那就来追吧,那就来追吧。】

  【可怜的捕虫人啊,那就来追我吧。】

  ……

  霖光加快了脚步。

  一时间,他忘记了自己是谁,忘记了自己的使命,眼里只剩下了那只跌跌撞撞飞行的蝴蝶,金黄的翅翼叠着一层绚烂的阳光。

  他不敢移开视线,蝴蝶与那些飞舞的银杏叶太像了,还喜欢主动躲到银杏叶之中。

  “但蝴蝶和树叶怎么可能一样呢?”他低语着。

  一个是有生命的,是阳光下小小的奇迹。一个却是走到了生命的尽头,从枝头落了下来,很快就会成为淤泥。

  ……

  【快来追吧,快来追吧。】

  【捕虫人啊,用尽你的全力来追我吧,用你的捕虫网想办法捕捉我吧。】

  ……


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C787
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ