บท 41: Chapter 40: Hate
"My silence is not my weakness but the beginning of my REVENGE"
***
Eiffel was already awake but she was still on gaze, nakatulalang nakatingin lang sa kanyang kamay na duguan.
Nanlaki ag mga mata ni Pauline sa dami ng sariwang dugo na umaagos mula sa kamay ng kanyang anak. Ang puting kumot nito ay nabahiran ng matingkad na kulay pula at tumutulo rin sa sahig ang dugo.
Agad niyang dinaluhan ang anak, tinapon ang gunting na may bahid ng dugo na nakalapag sa kama at hinawakan ang kamay nito.
"Manang Rossy!" sigaw niya sa kasambahay na tulala sa nakita.
Tila ngayon lang nito naintndihan ang amo at tumakbo si Manang Rossy
palabas upang kunin ang First Aid Kit. Nanghihinang inilapag ni Ekay ang mangkok na dala at lumabas din ng kuwarto.
Nanginginig ang kamay ni Pauline na may bahid na ng dugo habang hawak hawak ang kamay ng anak at pilit pinipigilan ang pagagos ng dugo.
Nagsimulang pumatak ang mga luha niya, iniisip na kung sakaling hindi sila na kabalik agad ay baka patay na niyang mararatnan ang nagiisang anak.
Para bang nasa isang bangungot siya.
"E-E-Eiffel!" Nauutal na tawag niya sa kanyang anak na tulala lang at hindi ininda ang kirot.
"Mom..." tawag sa kanya ng anak niya at inagaw ang kamay mula sa pagkakahawak niya.
Inilapit niya sa mukha ang kamay na may sugat at tinitigan ang mga dugong umaagos "this is not a dream isn't it?" tanong ng anak at ngumiti with her dead blue eyes.
"I pinched myself pero hindi parin ako magising... The harder I slapped myself... More fear enveloped me... Bakit hindi ako magissing mula bangungot na to...?" tulalang kwento nito.
Hinawakan ni Pauline ang mukha ng anak at nakita ang pamumula ng pisngi na nagmula sa pananakit ni Eiffel sa sarili.
"You could have killed yourself!" sigaw ni Pauline sa anak.
Ito ang pinakaunang beses na nasigawan niya ang sariling anak. Kahit noong mas bata pa si Eiffel ay maunawain na ito sa lahat ng bagay at ni isa ay wala itong ginawa na siyang ikinagalit nila ni Raven. Pero ngayon ay tila naglaho ang maunawaing anak niya.
Biglang tumawa ng pagak ang kanyang anak at sawakas ay tiningnan din siya ngunit walang kinang na matatagpuan sa kanyang mga asul na mata.
Loneliness, fear and death can only be seen in her eyes.
"That is better... At least I will not feel pain anymore... I will be able to escape from this reality... I will not be hurt anymore" nakangiting sabi niya.
Hinawakan ni Pauline ang magkabilang pisngi ng anak at tinitigan ng mabuti.
"Eiffel! Stop this insanity! Don't hurt yourself anymore! P-Please, you're all I have!!!" nagmamakaawang saad ni pauline habang umiiyak.
Unt unti ay rumehistro na sa mukha ni Eiffel ang huling sinabi ng kanyang ina. Isa isang umagos ang mga luha nito at nagsimulang humikbi. Mahigpit na niyakap ni Pauline ang anak, takot na takot na mawala ang nagiisang alaala ng kanyang namayapang asawa.
Eiffel realized that her mom knows exactly the pain she's going through.
The pain of being left by their beloved and she was so selfish...
She started sobbing once again but this time ay may mga kamay na yumakap na sa kanya.
Her mother gently stroking her hair like a small child.
Lumakas ang iyak niya habang nanginginig ngunit nanatili parin ang mainit na yakap ng kanyang ina.
"Andito si Mommy anak..."
""""
"Hindi naman ganoong kalalim ang sugat niya pero madami din kahit papaano ang nawalang dugo sa kanya so we will be needing to do blood transfusion. After that just make sure that she will take these iron supplements" bilin muli ng Doctor kay Pauline.
Pinatawag niya muli ang kanilang family Doctor para ipatingin ang nangyari sa kanyang anak. Maski man ito ay nagulat ng makita ang lagay ng pasyente nito.
"Maraming salamat po Doc, hindi ko po alam ang gagawin ko e"
Tumikhim ang doctor at pinasadahan muli ng tingin ang nahihimlay na pasyente.
"I bet this is not just about her father's death Mrs. Sinclaire"
malungkot na napatango nalang si Pauline, it's no use hiding the truth.
"Matindi ang depression ni Eiffel kung humantong sa ganito ang ginawa niya, she's a kid with a 180 IQ. Very complicated ang pagprocess ng emotions niya sa kanyang pagiisip. I understand that she is going through the stages of grief pero nakakabahala lang dahil ang bilis ng pagprocess ng mga ito. Supposed to be ay isang lingo hangang isang buwan dapat pero in her case ay isang araw lamang ito. Hindi niya kinaya ang problema niya and that resulted into this"
"A-Anong gagawin ko Doc? Paano kung u-ulitin niya nanaman ang g-ganito?" nanginginig ang boses ni Pauline.
Minsan ng ginawa ng anak niya ang pagpapakamatay at hindi malabong ulitin nito muli at paano kung sa pangalawang beses ay hindi na niya ito maabutan?
"I suggest she needs to visit a psychiatrist Mrs. Sinclaire. I will refer you to my friend, maybe she can help. Eiffel can go through some sessions mahirap maintindihan ang pinagdadaaan ng anak niyo lalo nat nasanay siyang sinasarili ang lahat. She's too intelligent for her own sake"
"H-Hindi naman siya mababaliw o kung ano pa man hindi ba?" kinakabahang tanong ni Pauline.
"Honestly speaking, I'm not sure. This could be only a stage of depression but we are not sure how long it could last"
"My poor baby"
Inayos na ng doctor ang mga gamit na dala at muling hinarap si Pauline.
"My friend will be back here in the country after four days, may seminar kasi siyang inattendan sa Barcelona. Siya lang siguro ang makakapagpaliwanag sa inyo ng kalagayan ni Eiffel. Call me anytime if you need assistance and help. I'll be going now" paalam nito at nagpasalamat naman si Pauline.
Pauline entered Eiffel's room and saw her daughter sitting on her bed and just gazing to nowhere. Nakatayo naman si Manang Rossy sa tabi ng pintuan at binabantayan ang alaga sa takot na baka ulitin nito ang pagpapakamatay.
Pagkatapos umiyak ni Eiffel ay wala na itong sinabi ni isang salita. Tulala lamang ito at tila walang naririnig. Ni siya ay hindi rin kinakausap pabalik.
Napatingin siya sa side table at nakita ang nakahandang pagkain para sa kanyang anak.
"Anak, kailangan mong kumain. Kahapon mo pa Hindi pinapansin ang dinadalang pagkain ng Yaya Rossy mo." Malumay ang boses niya ngunit hindi parin ito sumagot.
Lubhang nagaalala na si Pauline sa kalagayan ng kanyang anak. Kung hindi ito mamatay sa pagkawala ng dugo ay baka naman sa gutom.
"Manang, tawagan niyo ang dating private nurse ni Raven at papuntahin niyo dito" utos niya.
"Opo ma'am"
"""""
"Hi Eiffel, ako si Doctor Hazel Zamora. I'm the friend of Doc Go" Pagpapakilala ng Psychiatrist Doctor kay Eiffel ngunit ni tingnan man lang ito ay hindi ginawa ni Eiffel.
"Eiffel, you can tell me anything that bothers you. Ano bang nararamdaman mo? Are you angry? Hurt? Confuse?" Sunod sunod na tanong ni Doctor Zamora pero wala rin itong sinagot.
Huminga ng malalim ang Doctor at tumayo. Lumapit ito kay Pauline na kanina pa sila pinapanood.
"Her situation is not good to be honest Mrs. Sinclaire, as what you have said earlier, Eiffel already passed through the four stages of grief which is Shock, Denial, Anger and Bargaining. I believe that she is now in the stage of depression, madami ang gumugulo sa isip niya ngayon. It's a good thing na pinadextrose niyo siya at least sa paraan na ganito at maiiwasan natin ang pagbigay ng katawan niya due to lack of nutrients."
"Doc, hindi ba natin masusulosyunan ang depression niya? Can't we do something about this. Hindi ko na kayang nakikita na nahihirapan ang nagiisa kong anak"
"To be frank Mrs. Sinclaire, imposible ang nais niyo" seryosong sagot ni Doctor Go. Malungkot na napatingin na lang si Pauline sa anak na tulala.
"But there is another way to lessen her depression"
Napatingin si Pauline sa doctor "Ano yon doc?"
"Ilayo niyo siya sa dahilan ng depression niya. Change her environment. Libangin at aliwin niyo siya hangang sa makalimutan niya ang sakit. If her depression is caused by something or someone, mas makabubuting mapalayo siya dito"
"Are you suggesting na umalis siya ng bansa Doc?" gulat na tanong muli ni Pauline.
"Yes. I believe na mas ikabubuti niya iyon. Mas malayo mas maganda. Maybe in that way ay magpatuloy na muli siyang mabuhay ng normal"
"Sige doc. Pagiisipan ko. Maraming salamat ulit at pasensya na sa abala."
"No problem Mrs. Sinclaire, just call me whatever happens."
Napatingin si Pauline sa pintuan ng makarinig siya ng katok. Pumasok ang namumulang si Ekay "Senyora, m-may naghahanap po kay Lady Eiffel, bibisitahin po daw siya"
Napailing nalang si Pauline sa kasambahay "Sige, ihatid mo nalang si Doc sa gate" utos niya.
""""
Napamaang si Pauline ng makita niya ang sinasabi ng kasambahay nila na nais bumisita sa anak niya.
"Willam... Right?" Tanong ni Pauline habang naglalakad papunta sa sofa.
Nahihiyang ngumiti ang binata sa ginang "Good evening po Tita. Opo, kaibigan po ako ni Clyde at alam ko po ang sekreto nila ni Eiffel" pagpapakilala nito.
"Yes, Sophie told me so, I hope you don't mind me asking but what are you doing here young man?"
"Gusto ko po sanang makausap si Eiffel, nagaalala po kasi ko. She's already like a sister to me kayat andito po ako para kahit papaano ay mapagaan po ang loob niya sa nangyari sa kanila ni Clyde" sagot ni Willam.
Nalulungkot na napailing si Pauline "I really appreciate your care for my daughter Willam, but I guess it's impossible for you to talk to her right now"
Agad nakaramdam ng pagaalala so Willam "Why Tita? May nangyari po ba kay Eiffel?"
Pauline took a deep breath and stood up " It's hard to explain but come and see for yourself"
Sinundan ng binata si Pauline at pumasok sila sa isang kuwarto.
Nadatnan ni Willam si Eiffel na nakaupo lamang sa kama at nakatulala.
Agad rumehistro ang pagkabigla at awa dito ng nilapitan niya ito at nakita kung gaano ito pumayat. Nakakabit sa kanang kamay nito ang dextrose at may benda ang kaliwa naman.
"Apat na araw na siyang ganito, she refuses to eat or even talk, hindi siya tumatayo maliban nalang kung kinakailangan" kwento ng ginang.
Hinawakan ni Willam ang payat na kamay nina Eiffel at sinuri ang benda.
"What happened here Tita?" Kunot noong tanong ni Willam.
Tumalikod si Pauline at humawak sa pinto "Eiffel did that to herself" sagot ni Pauline na nagpatayo sa lahat ng balahibo ng binata.
"I'll leave you here, baka sa kaling kausapin ka niya" saad ni Pauline.
Gulat na napaupo si Willam sa upuan na nakalagay malapit sa kama ni Eiffel.
"Why did you do this lil' girl?" Tanong niya pero hindi sumagot si Eiffel.
"This is all my fault... Kung hindi lang sana kita sinama sa lugar na iyon ay hindi ka magkakaganito. Patawarin mo ako Eiffel..." paninisi niya sa sarili.
Nang araw na iyon ay ay naiwan siya sa bar panandalian para bayaran ang ininom nila ni Clyde at ng madatnan niya ang mga ito ay nasabihan na ni Clyde ng masasakit na salita si Eiffel.
"Panigurado ay nasabi lamang ni Clyde ang mga iyon dahil sa kalasingan niya Eiffel, he loves you" He tried to assure her but he didn't hear any response.
"Hey, lil' girl listen to me. I'm your Love Doctor 101 remember?"
Pinasadahan ni Willam ng tingin si Eiffel, nakatulala lamang ito at walang buhay na makikita sa dating mga asul na mata nitong punong puno ng buhay at saya.
Namumutla ang kanyang dating porselanang kutis, nangingitim din ang ibaba ng kanyang mga mata senyales ng kakulangan nito sa tulog at namimitak din ang mga labi nito.
Hindi makapaniwala si Willam na ito ang Eiffel na nakilala niya. Ang Eiffel na tinuring niyang kapatid ay hindi nawawalan ng pagasa at laging nakangiti. Puno ng pagmamahal at napakainosente ng batang babae sa kanyang alaala. Wala sa sariling napayuko si Willam, hindi malaman kung ano ang dapat gawin.
"Kuya Clyde..."
Napangiti si Willam ng marinig niya ang boses ni Eiffel.
Sawakas ay nagsalita narin ito! Panigurado ay matutuwa ang mama nito.
Pero agad naglaho ang kanyang mga ngiti at napamaang.
Eiffel's eyes are no longer dead as she glares down to her hands that's grips the blanket tightly.
"Cheated on me" she stated as she gritted her teeth and her face turned into dark. Nangigigil na nakakuyom ang dalawa niya ng palad na nakahawak sa kumot niya
"He lied to me... He never loved me" dagdag ni Eiffel habang nangigigil sa galit.
Hindi alam ni Willam kung ano ang sasabihin. Ito ang unang beses na nakita niyang galit si Eiffel, tila nais nitong pumatay para lang humupa ang galit na nararamdaman.
Naglaho ang Eiffel na kilala niya. Hindi matangap ni Willam na it ang batang babae na tinuring niyang kapatid. Her aura is full of anger and hatred.
"I hate him... I hate him so much..." saad ni Eiffel na punong puno ng galit ang kanyang mga asul na mata.
Willam wondered, is this the consequences of Clyde hurting her?
Did his best friend turned Eiffel into someone she wasn't supposed to be?
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง