บท 18: Kabanata 15
February 26, 3030
Thursday
Damara:
Harvey, my apologies:( Hindi ako makakadating sa lugar na pinag usapan.
Then I hit the send button.
Hindi ko pa naibaba ang cellphone ko sa lamesa sa tabi ay nag vibrate na agad 'to.
Harvey:
Why? Where are you? I'll go instead.
Napangiti naman ako sa reply 'nya.
Gusto kong isipin na 'sya si Jazz pero parang ang unfair naman 'yon sa side 'nya.
Hindi agad ako nakapagreply kaya nagulat ako nang mag ring ang cellphone ko at nakita ko ang pangalan ni Harvey.
"Hello?"
"Where are you?" sabi 'nya. Sinagot ko naman 'yon at sinabi ang address ng ospital na kinaroroonan ko.
"You're at the hospital?" gulat ang narinig ko sa boses 'nya.
"Uh.." tumango tango ako. "Yes, why?"
"What are you doing there?"
"Uh—" naputol ang sinasabi ko ng mag bukas ang pinto at niluwa nito si Lycus.
"Who's that?" bungad 'nya.
"Uh.. Harvey, can we meet here nalang? Hindi kasi ako pwede ng malayo." I said while looking at the serious Lycus.
"English please." bahagyang nanlaki ang mga mata ko sa sinabi 'nya. Umiwas na ako ng tingin kay Lycus at humarap sa bintana na mayroon dito sa kwarto.
"I said, go to the address that I gave you. We'll met there." sabi ko kahit malayo sa sinabi ko kanina.
"Alright. Same time?"
"Yes, same time." pag kukumpirma ko.
"Alright. Hung it up now." napangiti ako sa sinabi 'nya.
Gentleman.
"Alright bye bye." sabi ko at nilayo na ang telepono sa tainga ko.
"Bye. Stai attento." hindi ko na naintindihan ang huli 'nyang sinabi pero hindi ko na rin tinanong at pinatay na ang tawag.
Inaayos ko ang sarili ko habang naka dikit pa rin ang dextrose sa kamay ko nang nag salita si Lycus.
"Who's that? And where are you going?" tanong 'nya at nag cross arm pa habang saryosong nakatingin sa akin. Kulang nalang taasan ko ng isang kilay.
"May ki-kitain lang," sagot ko, tinangal ko na ang dextrose na nakadikit sa akin at tinuloy ang pag aayos.
"With whom?"
"Harvey," simpleng sagot ko.
"Who's that?"
"A friend of mine." sabi ko at muling sumulyap sa salamin kung mayroon pa bang mali at kulang sa akin.
Tinignan ko ang oras at nakita kong ten minutes before I go to meeting place.
"What?" parang nauubusang pasensyang sabi 'nya.
"The guy I met the other day." ngumiti ako sa ka'nya at kinuha na ang mga gamit na sa tingin ko ay kakailanganin ko.
"I'll go with you." sabi 'nya.
"Lycus, it's confidential." ani ko.
"You said, you just met him the other day, and then makikipagkita ka agad sa ka'nya?" naka kunot na ang nuo 'nyang tanong.
"Oh! I got it! Maybe he's the one who called you yesterday?" he asked.
"Yes he is." sabi ko at humarap sa ka'nya.
"Then, I'll go with you."
"I told you. It's confidential—"
"When I told you that I'll go with you, that means I'll go with you." matigas na sabi 'nya.
"Fine, but stay far away, okay?" sabi ko sakanya at nag simula ng mag lakad palabas ng silid.
"But—"
"No buts, if you wanna go with me, or else tatakas ako." sabi ko at tuluyan ng lumabas ng hospital room.
Pag ka baba namin nakita ko na agad 'sya sa upuan isa sa mga bench sa labas.
"Lycus, stay here, don't interpret us, okay?" bumaling ako sa ka'nya at nakita ko ang saryoso 'nyang mukha.
"I think it's Ja—"
"I'll go now. Babye!" pinutol ko na ang sinasabi 'nya at pumunta na kay Harvey. Abot langit ang ngiti ko ng marating ko na ang kinauupuan 'nya.
"Hello!" salubong ko.
"Am I late?" tanong ko pa sa ka'nya.
"No, I just to early." ngumiti 'sya sa akin at tinuro ang pwesto sa harap 'nya. Nakatalikod 'sya sa hospital lobby kaya hindi 'nya nakikita si Lycus. Samantalang ako ay kitang kita ko kung paano umusok ang tainga at ilong 'nya.
"So, why you asked to go out?" binaling ko na muli ang mata ko kay Harvey.
"Oh that? Nothing, my instinct says that I want to go out with you, then.. I did." kibit balikat na sagot 'nya saakin.
"You trust your instinct that much?"
"Yes." sagot 'nya pa habang natatawa pero hindi doon natuon ang pansin ko.
Natulala ako dahil may biglang pumasok sa utak ko.
"You trust your instinct that much, huh? Jazz?" tanong ko kay Jazz.
"Oo naman, sabi kasi ng instinct ko na mag hintay lang daw ako sayo kasi sasagutin mo naman din ako, at nag hintay naman ako, kasi nga 'I trust my instinct that much'." nang aasar na sagot 'nya sa akin. Ginaya pa nga ang sinabi ko at pati na rin ang tono.
"Ikaw talaga, napaka kulit mo at apaka mapang asar pa." tumatawa kong kinurot ang pisngi 'nya at niyakap 'sya ng mahigpit.
"Damara, hey, your spacing out." tanong sa akin ni Harvey.
"Huh?"
"Your spacing out, am I too boring?" tanong 'nya na nag pabigla sa akin.
"N-no! No, may naalala lang ako." todo ang iling ko.
"What?"
"I mean, I-I just remember someone."
"Who?"
"J-Jazz," simpleng sagot ko habang naka tingin sa kawalan.
Napansin kong parang natigilan 'sya sa sinabi ko.
"Jazz.. the name you called me when we first see each other, right?" nakakunot noo at naka tilt bagya ang ulo 'nya.
"Uh.. yes. And sorry about that. I just really thought.. you're Jazz."
"Why?"
"You.. really look like him,"
"I think I know what you're saying." tumango tangong an'ya.
"Huh?"
"A woman. I don't know who she is, but recently she's appearing at my mind." nagkibit balikat na sabi 'nya. Gusto kong mag tanong tungkol sa babaeng tinutukoy 'nya, pero bago pa ako makapag salita ay naunahan 'nya na ako.
"By the way, can we go somewhere?" pag papatay 'nya sa usapan namin kanina.
Napakunot ang noo ko. "Where?"
"At paradise." sabi 'nya na nag pangiti sa akin.
"Sure! I will gladly go with you," ewan pero kapag narinig ko ang natural na hangin, walang polusyon, mas na-enganyo ako.
"Great, let's go then." tumayo 'sya at inabot ang kamay sa akin at tinulungan akong tumayo
"And where are you going?" parang kontra bidang pigil sa amin ni Lycus.
"Who is he? Do you know him?" bulong sa akin ni Harvey habang nakatingin kay Lycus.
"Yes he's my..."
What?
Brother?
"...friend." sabi ko.
"May pupuntahan lang kami Lycus." sabi ko pero parang hindi naman pinansin ni Lycus.
"Our family just arrived. They wanted to see you. Kakamustahin ka." sabi 'nya na hindi naka tingin sa akin kundi kay Harvey. Pero maya maya din naman nasa akin na ang atensyon 'nya.
"And did you forgot? Your private nurse said that don't consume a lot of time, and also your doctor just gave you a limited time to go out." halatang hindi para sa akin ang mga sinabi 'nya, kundi para 'kay Harvey.
"What does he mean Damara?" tanong sa akin ni Harvey.
"Uh, I was confined here at the hospital yesterday, because I lost my consciousness. That's not my first time at all, that's why I was confined here, to monitor my condition." dahil sa sinabi ko parang nakuha ko buong atensyon 'nya.
"Are you alright now? Are you felling better?" nag aalala ang mga mata ang ipinakita 'nya sa akin.
"Yes, my doctor said that I was thinking too much, that's why I passed out." pagpapaliwanag ko at nag kibit balikat.
"Thank God your alright now." hindi ko inaasahan ang susunod na gagawin 'nya.
Niyakap 'nya ako..
At hinalikan ang aking noo..
Na parang tunay nga syang nag aalala..
Pamilyar yung pakiramdam na 'to.
Pakiramdam ko naramdaman ko na ito dati.
Sa piling ng mahal ko sa buhay..
"Damara.." narinig ko ang tawag sa akin ng isang pamilyar na tinig.
"Nagatsuka." bati sakanya ni Lycus. Kaya napahiwalay ako kay Harvey.
"Nagatsuka." sabi ko nalang.
"Harvey?"
Kilala 'nya si Harvey?
"Do I know you?" balik na tanong ni Harvey kay Nagatsuka. Pero nag tataka na tinignan ko lang si Nagatsuka.
"I am right. Your really a paid sl—"
"Nagatsuka!" pigil ni Lycus.
Nagulat nalang kaming lahat ng mag walk out si Nagtsuka.
"Is he Harvey?" tanong sa akin ni Lycus.
"Yes Lycus."
"By the way Harvey, this is Lycus. Lycus, this is Harvey." pag papakilala ko sa kanila sa isa't isa, pero naiiling na umalis nalang si Lycus at sinundan si Nagatsuka.
"I'll leave now," paalam ko kay Harvey.
"Okay, take care, and don't think too much." pag papaalala 'nya pa.
"Okay, you too. Take care. Bye bye!" kumaway ako sa ka'nya bago tumalikod at maglakad palayo.
Naabutan ko ang pamilya ni Lycus sa may lobby.
"Damara!" bati sa akin ng isa sa kanila, si Takaki.
"Hi!" bati ko na lang pabalik.
"Guess what? We'll going to visit you! It's a surprise actually, but I think it failed." kibit balikat na sabi sa akin ng isang babae, na sa tingin ko ay si Kozaki, na kapatid ni Takaki.
Silang dalawa lang ang magkasama. Hindi nila kasama ang tinawag na Auntie ni Lycus.
"It's alright, I appreciate it," ngumiti ako sa kanila to assure them.
"Awww, that's so touching.."
"Your so gay! Takaki!" angil ni Takaki.
"Hahaha!" tawanan nila.
Hanggang sa makarating kami sa paroroonan namin ay nag kukulitan pa rin sila, pero nag pahuli pa ako dahil kailangan kong palitan ang suot ko ng hospital gown. Kaya habang nag papalit ako nag muni muni muna ako.
Paano na kilala ni Nagatsuka si Harvey?
Pero hindi 'sya kilala ni Harvey!
Pag labas ko ay nagulat ako ng sumalubong sa akin ang nag gagalaiting si Nagatsuka.
"Why? What happened?" nag aalala kong tanong.
"You really whore!" sinampal 'nya ako ng malakas!
Damn!
Natulala ako sa ginawa 'nya.
Napahawak ako sa pisngi kong sinampal 'nya.
"You think I will let you deceive me? Huh?" hinablot 'nya ang buhok ko! Sa anit pa talaga!
"Why, you're hugging each other!? Did you make a quicky!? Huh?! You! Slut!" tinulak 'nya ako sa sahig at doon sinabunutan!
"Nagatsuka! Stop!" tinatangal ko yung kamay 'nya sa buhok ko pero mahigpit ang kapit 'nya, kaya ang ginawa ko ay sinabunutan ko 'sya pabalik.
"You! Man whore—! What the hell!" tili 'nya ng hinawakan ko ang manggas ng damit 'nya at hinila pababa dahilan kung bakit doon 'sya madistract at doon matuon ang pansin 'nya. Kinuha ko ang pag kakataon na 'yon para 'sya ay gantihan. Inupuan ko ang tyan 'nya at sinabunutan 'sya, paraan kung paano 'nya ako sinaktan.
"Itai!" sigaw 'nya.
"Ano huh?! Hindi ka naman sinasaktan pero bakit ka nananakit—!" patuloy pa rin ako sa pag sabunot sa ka'nya ng may biglang humawak ng braso ko at binuhat ako palayo kay Nagatsuka.
"Damara—!"
"—Nagatsuka—!"
"—What the hell!" sabay sabay na sigaw ni Lycus, Takaki, at Kozaki. Agad na dinaluhan ni Kozaki si Nagatsuka.
"Damara are you alright—?"
"Lycus! I was the one who got hurt!" sigaw ni Nagatsuka, but Lycus didn't pay attention on her.
"Oh my God! Nagatsuka! Where did you get this bruises!" tili ni Kozaki.
"Oh my God!" tili ni Nagatsuka bago 'sya nawalan ng malay. Bumilis ang tibok ng puso ko sa nakita.
Oh my God!
What happened to her!?
Tinignan na muna ako ng nag aakusa ni Kozaki bago 'sya mag teleport kasama si Nagatsuka at Takaki.
"Lycus. We all witness how reckless she is. We all saw how she hurt Nagatsuka." saryosong sabi ng isang ginang.
Nanlaki na napatingin ako sa ka'nya. Hindi ko 'sya nakita kanina na kasama nila Takaki.
Dahan dahan naman akong napalingon kay Lycus at nakita ko kung paano gumalaw ang ka'nyang panga.
"Don't be too blinded.. go and find Takara. Don't waste your time with a paid—"
"She's not what you think auntie." putol agad ni Lycus sa ginang.
"Whatever Lycus. I will not be surprised if one day she will steal money and what ever from you—"
"Auntie. Your free to leave—"
"I will, don't worry, but when there's bad thing happened in Nagatsuka. Mark my word. I will do anything to bring her out of our world." sabi 'nya at sumulyap sa akin bago mag teleport.
What the heck?
Nanghihina na napasalampak sa sahig nang mawala ang mga kamag anak ni Lycus, kasabay 'non ay ang pag tulo ng luha ko.
"Sinugod 'nya ako.. iyon ang totoo." sabi ko habang lumuluha, dinaluhan naman ako ni Lycus, umupo 'sya sa harap ko.
"I know.."
"But for now.. let's go back to your room." hinawakan 'nya ang magkabilang braso ko at nag teleport pabalik sa aking silid.
Napaupo ako sa aking kama pag dating namin sa aking silid.
Dahan dahan akong humiga at pumikit.
I'm tired..
"What happened?"
"Cat fight.." last thing I heard before I fall asleep.
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง