บท 13: Kabanata 10
February 15, 3030
Sunday
Base sa dilim na nakikita ko ay umaga na.
Damn it.
Nakailang beses ko nang sinubukan na kausapin si Lycus pero hindi talaga gumagana ang brain chips ko.
Shit.
Nakailang beses ko na ring sinubukan na buksan ang pinto na mayroon dito pero masyadong mahigpit ang lock.
Tumingin ako sa nag iisang bintana na mayroon ang apat na sulok na kwartong ito dahil iyon lang ang nag bibigay ng liwanag sa buong silid.
"You are now awake." walang emosyong sabi ng isang tinig. Agad akong lumingon sa pinangalingan ng boses na 'yon.
"Pakakawalan mo na ba ako?" tumayo ako para salubungin 'sya.
"Huh! Are you making fun of Asena!?" lumapit 'sya sa akin at agad na hinawakan ang leeg ko.
"Si Asena ang kapalit mo. But you're unlucky woman."
I can't say a word because of his grip on my neck.
"He let me kill you. In fact he said that he didn't care." mas lalo 'nya pang hinigpitan ang pag hawak sa aking leeg.
"I— don't.. believe—"
"Shut up! He said that it's his plan!" sabi 'nya at boong lakas akong hinagis sa pader. Agad naman na napapikit ako sa sakit ng katawan na tinatamo.
"He said that his plan is make a revenge on what you did." he said at unti unting lumalapit sa akin.
"He pretend that he didn't know what you are doing. But in fact, sinasabayan ka lang 'nya!" tinadyakan 'nya ako sa aking tyan dahilan kung bakit mas lalo akong mamilipit sa sakit.
"He also said. That once you time travelled and go back on your time. He will not bring you back here." lumuhod 'sya sa harap ko at sinampal ako sa aking kanang pisngi! Agad naman akong napahawak doon.
Nag simula nang tumulo ang luha kos samu't samong sakit na tinatamo.
"So don't worry." muli 'syang tumayo at lumayo sa akin.
"I will let you go wherever you want. Just leave this place, city, country, or if you want we'll send you to Mars, so you can escape at Lycus and his wrath." he offered.
What the hell?
"Answer!" sigaw 'nya na nag patalon sa akin, pero unti unti akong umiling.
"No.. I will not escape." tuloy pa rin ang pag iling ko.
I won't believe him.
I will never believe anyone than Lycus.
"What!?" napapikit ako ng mariin nang makita ko 'sya sa aking harap.
"You have no rights to refuse my offer!" he slap me once again! Just harder this time!
"If I say I'm not, then I am not!" sigaw ko.
"Don't dictate the decision I will make! It's my life! You have yours!" sigaw ko sa mukha 'nya.
"How dare you!" nakita ko kung paano mag pula ang mga mata at humaba ang ka'nyang daliri at kuko mula sa normal na sukat nito.
I think he's turning into werewolf.
Napahiyaw ako sa sakit nang kinalmot 'nya ako sa mukha!
"Damn you!" sigaw 'nya.
"I have a rights to dictate what decision you will decide! Dahil baka nakakalimutan mo na hawak ko ang buhay mo!" sabi 'nya. Nakakapag salita pa 'sya dahil na kontrol 'nya pa ang galit na mayroon 'sya. Dahil sa oras na pakawalan 'nya
"You have your own life. So get lost!"
"Hindi ako matatahimik hangat hindi ko pa nakukuha ang nais ni Asena." nang binangit 'nya ang pangalan ni Asena ay doon lang bumalik ang ka'nyang normal na kulay ng mata at normal na haba ng ka'nyang kuko at daliri.
"Anong mayroon si Asena at ganoon na lang ang pag ka gusto mo na maibigay sa ka'nya ang mga nais 'nya?" I asked.
"Asena.." sabi 'nya at tumayo at lumayo sa akin. "She's the most adorable wolf I ever seen." he said, napakunot naman ang noo ko.
Shit. He's crazy!
"She can do anything she wanted. She has no boundaries and limitations on her life." he said like it's the most beautiful happed on his life. "But she saw my brother even he was hidden." napakunot ang noo sa sinabi 'nya.
Brother?
"Who's your brother?" dahan dahan kong tanong.
"Lycus. He's my brother." nakita ko kung paano muling mag kulay pula ang ka'nyang mga mata.
What the..
"I was born first. I was son of Alpha, but they said my mother was just Omega so she's doesn't deserve to be the Luna of Alpha, our father. So my father's family had done a arrange marriage for my father, and they found Avyanna, the current Luna now. Avyanna didn't know that I was son of his husband. So when time comes, Lycus born, he's now the next Alpha. The title was supposed to be mine."
Mag kapatid sila ni Lycus?
No he's crazy..
"Ang titulo na inagaw sa akin ng isang walang muwang na sanggol." muling nag kulay pula ang ka'nyang mga mata. "Ipinaubaya ko sa ka'nya ang titulo na ninanais ko, pero ibang usapan na si Asena." sa kabila ng pula 'nyang mata ay nakita ko ang sakit sa ka'nyang mga mata. "When Asena meet Lycus when they're young, she said she like Lycus. We're friends back then, but she just treating me like a brother. At first I thought crushing on my brother will fade away when time pass, but I am freaking wrong." nailing 'sya. Nararamdaman ko ang sakit sa ka'nyang mga sinasabi.
I don't know if I will believe him or not.
"When she reach the legal age, she asked the Luna if she can be the next Luna, but the Alpha did not agree, he doesn't want anyone manipulate the next Alpha's mate. Siguro nadala. Dahil maging 'sya ay namanipula ng ka'nyang pamilya sa kung sino ang pipiliin na maging asawa, but Asena did not stop. She persue Lycus." napailing 'sya.
"I told her that I like her, but she refused and said that she love Lycus—"
"YOU DAMN MORON! ANO ANG SINASABI MO SA KA'NYA!?" parehas kami nagulat ni Khrysaor sa pag dating ni Lycus.
"Come here Damara!" mabilis na lumapit sa akin si Lycus at nilayo kay Khrysaor.
"You! Damn moron!" alam kong hanggang ngayon ay gulat pa rin si Khrysaor sa pag dating ni Lycus. Sinugod agad ni Lycus si Khrysaor ng sunok, doon mukhang natauhan si Khrysaor.
Gumanti si Khrysaor ng suntok kay Lycus.
"What the hell did you do to Damara!?" ramdam ko ang galit sa boses si Lycus sa mga salitang binitawan 'nya.
"I did not do anything wrong." umiwas si Khrysaor sa parating na suntok ni Lycus.
"Lycus! Tama na!" sigaw ko.
I just want to get out of here.
"Lycus! Damn it!" sigaw kong muli at nag lakas na ng loob na lumapit sa kanila at pinigilan silang dalawa.
"You worthless moron!" naabutan ko ang paparating na suntok ni Lycus.
"Lycu—"
Shit!
Tumalsik ako sa pader dahil sa lakas ng suntok ni Lycus.
"What the hell!?" rinig kong sigaw ni Lycus.
"Damara!" agad 'syang dumalo sa akin.
"Damara, shit—I'm sorry.." napapikit ako ng maramdaman ko ang hangin na tumatama sa aking katawan.
"Anna! Call Dr. Remirez now!" rinig kong sigaw ni Lycus.
Damn.
Hindi ko na muli pang naidilat ang mga mata at diretso nang nakatulog.
"She will be fine, but please take care of her. Everyone's health is wealth. Everyone's life has nothing to compare to anything." I heard a familiar voice.
"Yes doc," rinig kong ani Lycus.
"So, wala na ba kayong concerns?" idinilat ko ang mata ko at nakita ko si Doc. Remirez.
"Wala na Doc , thank you." Lycus said. Nakita ko na sumulyap pa sa akin si doc bago 'sya mag teleport.
Muli kong naalala ang nangyari kahapon at kanina.
Did Khrysaor telling the truth?
Are they really siblings?
"Damara." lumapit sa akin si Lycus doon ko napansin ang magkaparehas na hugis na kanilang mga mata, pero bahagya naman akong napaiwas sa ka'nya ng maalala ang nagawa.
"Damara.." narinig ko ang sakit sa ka'nyang boses.
"Uh.." I don't know wht to say.
"I'm sorry.. for what I did." he said.
"Your forgiven. But can you please leave me alone? I just wanna be alone." sabi ko sa ka'nya at nag iwas ng tingin.
"If that's what you want then." sabi 'nya at tumalikod na.
"But Damara, h'wag ka sanang lumabas nang bahay, delikado." he said.
"Yes. I will." I said. Tumuloy na 'sya sa pag labas ng kwarto ko para mapag isa na ako.
Yesterday was the supposed to be the plan to go back on my time.
And Khrysaor said Lycus will leave me there alone. I don't want to believe what he said, but there's part of me saying that I should believe him even I don't want to.
Nang nakaramdam ako nang pagkabagot ay napag disesyonan ko'ng lumabas ng kwarto.
Nakita ko sila manang na ang daming inaayos na pagkain sa kusina.
"Manang kailan po kayo namili?" lumapit ako sa kanila
"Kanina lang Damara," sabi 'nya at ngumiti saakin.
"Bakit po ang dami? Pang ilang bwan po ba yan?"
"Pang isang linggo na ho ito." sabi ni Rica
Huh?
"Bakit ang dami?" gulantang na tanong ko.
"Malapit na po kasi ang kaarawan ni sir. Kaya po namili na kami ng ipanghahanda."
"Uh.. hindi 'nya nabanggit sa akin," napakunot ang noo ko.
"Si ma'am Takara nga po ay hindi nag bibigay ng regalo kay sir. Para po maiba, bigyan 'nyo po 'sya ng legaro." suhestyon pa ni Anna.
Nakita ko na may binulong si Rica sa ka'nya dahilan ng pagkalaki ng ka'nyang mga mata.
"Suhestyon lang po yun ma'am, nasasainyo naman po kung gusto 'nyo po iyong gawin e, at mas maganda po kung gagawa kayo ng sarili 'nyong paraan para sa birthday ni sir." dagdag 'nya pa.
"Yes, of course I'll make my own version of his birthday." sumandal ako sa hamba ng pintuan ng kusina.
"Yes ma'am mas maganda po talaga yan, matutuwa pa po si sir." sabi ni Rica.
"Kailan ba ang birthday ni Lycus?" I asked.
"Sa miyerkules na, Damara." manang smiled once again, so I smiled back.
"May tanong ka pa ba Damara? May gagawin pa kasi kami, at kung gusto mong mag regalo, ang masasabi ko lang ay, maganda ang mga regalo na taos pusong pinaghirapan." she said.
"Wala na po akong tanong at salamat po sa advice."
"Walang anuman," doon umalis na sila para gawin ang sinasabi nilang gagawin nila.
Bumalik ako sa kwarto ko at doon nag isip ng magandang iregalo sa ka'nya.
Uh.. calligraphy? A food? A letter? A clothes?
Wala akong maisip!
Nilabas ko ang cellphone ko at doon nag research ng magandang iregalo.
A mug.
Maganda ang mug pero plain lang ang mga mug sa panahon na 'to!
Sa pag s-scoll ko ay may nakita ako dito na sinasabing.
The best gift us to recieve a love.
Great gift is when someone work hard for it.
Yeah right. That's what manang said.
Work hard.
A Bible verse!
Great!
Exodus 14:14
The LORD shall fight for you, and ye shall hold your peace.
I wrote it on a piece of paper.
I will make a painting with the Bible verse I chose.
Kinuha ko ang mga kagamitan na kailangan ko sa pinaka bodega nila dito. Dahil naandito naman na ang lahat ay hindi na ako nahirapan pang kompletuhin ang mga kailangan kong kagamitan.
Paintbrush, pencil, canvas, at black and white and kulay ng poster paint.
Perfect.
Umakyat na muli ako at nag simula na sa gustong gawin.
A silhouette of a couple.
Sinubukan ko pero mahirap.
Sinubukan ko ulit, but I failed once again.
Try again.
No improvement.
Damn it.
Sometimes later becomes never, so it now, Damara!
I tried a lot. And I see the improvement on it.
Until nagawa ko na ng maayos.
A plain one.
Simple but elegant.
Napangiti ako sa bagay na pinag hirapan ko.
The harder you work for something, the greater you'll feel when you achieve it.
Ito ang unang pagkakataon na gumawa ako ng gantong bagay sa panahon na 'to. Pero hindi ko alam kung nagawa ko na ba ito sa panahon na kinabibilangan ko.
Niligpit ko ang mga kalat na ginawa ko para sa pag gawa ng isang simpleng painting.
What you think, you become.
What you feel, you attract.
What you imagine, you create.
Binagsak ko ang katawan ko sa kama dahil sa nakakapagod na ginawa.
Unti unting nag sara ang talukap ng aking mga mata.
"Damara.. day twelve.."
"Coma ka ulit. Why? Bakit ka natulog muli kung nagising ka na?"
"Ten days left when you last open your eyes.. Damara.. don't give up.. please.."
Wala akong nakikita kundi kadiliman.. pero may naririnig akong pamilyar na boses.
"Damara.. I love you.. I always will."
Napabangon ako sa higaan ko nang habol ang hininga.
What was that?
I am hearing a familiar voice..
Nang maalala ko ang mga sinabi 'nya sa akin ay nakaramdam ako ng lukso ng aking puso kasabay ng pakiramdam na napupunit ito.
Who are you?
Out of nowhere a memory flashed on my mind.
No..
It can't be.
Napaatras ako sa aking kinauupuan kong higaan sa alaalang naalala.
How could it..?
Parang.. imposible..
Isang lalaki.. tinawag ko 'syang Jazzahiah..
I'm pretty sure it's a memory.. not a dream.
Naramdaman ko na may tumulo sa aking likudang palad.
I am crying..
Why?
There's one thing to find out.
I really need to go back on my time.
I know time traveling will answer my question.
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง