ดาวน์โหลดแอป
96.46% 曲朗探案 / Chapter 928: 第915章关巧颖的故事(14)

บท 928: 第915章关巧颖的故事(14)

就在一切都平稳下来,关巧颖也甘心认命的时候,陆先生又出现了。

  关巧颖这天离开药店,正往家里走去,她知道家里还有些剩菜,就不准备去菜市场。今天她不值夜班,下班的时间是六点。

  宋利今天晚上值班,还发微信说剩菜他都热好了,她进屋吃就好。

  但她出了药店的门,发现陆先生的车子就停在药店的门口。

  她不知道这车子是什么时候来的,但她的心再一次狂跳起来,过去所有的感觉在这一瞬间全部回来了。

  她像少女一样,脸上泛起潮湿的红润。

  她怕陆先生并不是找自己的,就想快步离开,就听车喇叭一个劲地响,关巧颖只好走到车子跟前,陆先生把车窗摇了下来问:“你还好吧。”

  就这一句话,关巧颖想哭,她想说:“不好,真的不好,”

  但一想到陆先生身边的女孩儿,再想想自己为了平复心情所费出的努力,就狠下心来说:“挺好的,陆先生你也好。”

  陆先生很平和地说:“上车,我请你吃顿饭。”

  关巧颖心里想说:你想请我就请我吗?我为什么要听你的话?

  但她的脚和大脑都不听自己的指挥了,就好像受了魔咒一样,乖乖地拉开了车门,坐到了副驾驶的位置上。

  车子一下就启动了。

  一路之上,车子里特别的尴尬,陆先生什么也不说,关巧颖当然什么也不敢问了,而车子往哪个方向开,关巧颖是一无所知。

  她觉得,自己真的应该问一问,你想把我带到什么地方去?要是真的去了宾馆怎么办?自己就这样听之任之吗?

  想陆先生应该不是这样的人,就算是这样的人,如果人家不是去宾馆,自己如此说不是给人提了醒吗?

  关巧颖想,即来之则安之吧。

  陆先生好像天生就是一个喜欢孤独的人,常常一个人身处喧闹之处而自己独向一隅,静默却从容,只是这尴尬的氛围,会让关巧颖心思潮涌。

  陆先生打开了车子里的音响。

  竟是一首激昂的音乐。

  音乐里时而倾述,时而如万马奔腾一般,关巧颖觉得即好听又深受感染,她不由自主地问:“这是什么曲子,怎么这么好听?”

  陆先生很诧异地看了她一眼,说:“你真的喜欢?”

  关巧颖点头,然后认真的倾听着。

  等这首曲朗子结束后,陆先生关了音乐,说:“这首曲子是国际上很出名的一首小提琴曲,名字叫《流浪者之歌》描述的是庙街吉普赛民族。他们在世界上分布广泛,但都是从不定居的流浪民族,世世代代过着清苦而又饱受歧视的生活。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C928
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ