ดาวน์โหลดแอป
24.8% 中医许阳 / Chapter 193: 第一百九十一章 许爸许妈

บท 193: 第一百九十一章 许爸许妈

许阳的家在李庄镇,一个很普通的农村小镇。

  他们问县也是非常典型的发展不均衡的县城,县里啥都有,百分之九十以上的产业都在县城里,其他镇就很普通,甚至有许多镇是真正的农村。

  他们李庄镇就是其中之一。

  许阳坐着大巴车回到了农村,已经是傍晚了,天暗了下来,家家户户都升起了炊烟。

  这不是文学形容词,这是真的炊烟,是大灶台烧火的那种柴火烟气……

  许阳到了车站,离家还有段距离。前面他接了电话,说是他爸会来车站里接他。所以大巴车进站的时候,许阳就透过窗户往外张望了。

  果然看见了一个头发花白的中年人也在张望。

  车子进站,许阳拿着东西下车。

  那边一个中年人踮起脚来寻找,待见到许阳下车,他脸上顿时露出一丝欣喜之色。然后他把这一丝欣喜迅速掩藏,取而代之的是一脸严肃。

  等见到许阳大盒小盒拎着过来的时候,他的眉头一下子就皱起来了。

  “爸……”许阳走过来,露出了笑脸。

  “回来了?”许爸沉着脸说了这么一句。

  “回来了。”许阳点了点头。

  许爸看了看许阳提着的这大盒小盒的东西,又不满道:“好端端的,买这么多东西干什么?乱花钱!”

  “额……”许阳刚想解释。

  许爸跨上电动车,就道:“上来吧,你妈在家给你做饭。”

  “哦。”许阳只能把话咽下去,坐在了电瓶车的后座。

  许爸骑着电动车一路慢悠悠地往家里赶,许阳呼吸了几口农村的傍晚空气,觉得身上都舒坦了很多。

  农村田野的味道,总是这么舒适悠闲。

  “嗯……”许阳深深吸了一口,但却眉头顿时一皱,谁家田里特么刚浇的大粪?

  “呕~”

  ……

  许爸带着许阳进了村子,村里不停有人在跟许阳和许爸打招呼……

  打完招呼,就开始窃窃私语。

  许爸也只是沉着脸应一声,到了自家门口,把电瓶车停好。

  许阳还没进门,就闻到了一股浓烈的肉香味。

  两人进门。

  许妈正在厨房炖肉呢,一见人进来,她忙喜悦地喊道:“是不是阳阳回来了?”

  “妈!”许阳也叫了一声。

  许妈连菜都不炒了,赶紧在围裙上擦了擦手,走出来,见到许阳,顿时露出藏也藏不住开心之色,然后又道:“阳阳,你怎么瘦这么多了啊?”

  许阳摸了摸自己的脸:“没吧,我怎么感觉还胖了。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C193
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ