ดาวน์โหลดแอป
18.76% 中医许阳 / Chapter 146: 第一百四十五章 医生,只想看见更多笑脸

บท 146: 第一百四十五章 医生,只想看见更多笑脸

许阳有些怔怔地看着嫌疑人。

  门外的两个曹德华和另外一个警察也相互看了一眼。

  嫌疑人扭头看向许阳,她问:“你说,我要是不把那些人的下落说出来,警察会不会一直都找不到他们,我是不是一直可以这样开心下去?”

  许阳神色一滞。

  门外的曹达华眸子顿时一凝,眼神也陡然变得锐利了起来。

  嫌疑人再问许阳:“医生,你是个好人吗?”

  许阳想了一想,他回道:“应该是的。”

  嫌疑人又问:“那你觉得好人会有好报吗?”

  不知道为什么许阳突然想起了他之前为了救人而被开除的事情,又想了那半年暗无天日的时光,和他像老鼠一样躲起来不敢见任何人的窘迫日子。

  一时间,许阳的心里有些发沉。

  但他马上又想到了后面发生的这么多事情,他又救了那么多人,又挽救了那么多家庭的幸福,又看到了那么多张笑脸。

  许阳脸上重新又泛出了感恩和宽慰的笑容,是的,是感恩!他不是感恩那家人,而是感恩磨难。

  嫌疑人看见许阳脸上居然浮现了这样的笑容,她很疑惑地问:“你从来没有遇见过好人没好报的事情吗?”

  许阳回道:“遇见过,还差点毁了我一辈子。”

  嫌疑人又问:“那你不恨他吗?”

  许阳摇摇头。

  嫌疑人疑惑地问:“为什么?我就很恨把我拐了的人贩子,是他害的我变成这样!”

  许阳却说:“其实你恨得不是人贩子,而是当年那个没有本事反抗的自己。”

  这一次,轮到嫌疑人怔住了。

  许阳看着她说:“你这些干了这么多坏事,只是你把自己代入到了当初拐卖你的人贩子的角色里面了,你其实一直在惩罚你自己,你最恨的是当年那个你。”

  嫌疑人再一次怔住了,久久不曾说话。

  外面的曹达华听得也是微微颔首。

  过了一会儿,嫌疑人才从有些呆滞的情绪里面出来,她摇了摇头:“我不知道,我不是特别听得懂你说的话。”

  许阳微微低下了头。

  嫌疑人也沉默了一会儿,她扭头看许阳,跟他说:“其实我后来回去过,我找到家了。”

  许阳抬头看她。

  嫌疑人脸上露出了自嘲的笑:“我站在我妈面前了,我一直在看她,她也看见我了,我们相互看了好一会儿。”

  “我那个时候好希望她能认出我,她要是能叫我一声,我就什么都不管了,什么都不要了,我就可以回家了,我可以回去了。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C146
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ