บท 20: CHAPTER NINETEEN
Cassie's POV
"Pa!! Paano na ito?! Ikaw kasi eh!" Reklamo ko kay papa pagkagising ko nang umaga. Namamaga kasi yung mata ko after nung iyakan session namin ni papa kagabi. Ngayon, hindi ko na alam kung paano ako papasok. Magtatanong na naman ng bongga sila Mikay sakin.
"Bakit kasalanan ko pa? Eh ikaw nga jan yung umiyak? Bahala ka jan. Kumain ka na dito at maligo ka na. Mukha ka pang halimaw jan sa mukha mo. Mag ayos ka na para makapasok ka na." Sabi sakin ni papa.
"Ikaw talaga papa lagi mo nalang akong niloloko. Pero syempre love pa din kita." Sabi ko then yinakap ko si papa.
"Anak, mahal rin kita. Pero magtoothbrush ka muna ah. Medyo nakakamatay yang bunganga mo. Hahahahahahah." Sabi niya habang nakatakip yung palad niya sa ilong niya.
"Argh! Kahit kailan ka talaga papa." Sabi ko tapos ay pumunta na ako sa banyo para magready na papuntang school.
"Anong nangyari jan sa mata mo? Bakit namamaga?" Tanong sa akin ni Mikay noong nagkita kami during lunch break.
Hindi pa nila alam na iniwan na kami ni mama para sa iba. Hindi ko na kasi pinaalam sa kanila para hindi na sila mag-alala para sa akin.
"Ah. Enlistment day kasi ngayon ni Sungjae. Eh siya pa naman bias ko sa BTOB. Kaya umiyak ako magdamag." Sabi ko then yumuko na lang para hindi na mapansin.
"Anyways, ready ka na ba para sa prom natin?" Tanong ko sa kanya para maiba yung usapan.
"Wala pa naman akong plinaplano. Oh siya sa susunod huwag ka nang umiiyak sa mga idols mo. Mamaya mas lalong hindi mo sila makita kasi matatakot sila sa itsura mo. Ang scary mo pa naman kapag umiiyak Hahahahaha" sabi ni Mikay at kumain na ng lunch. After ng break ay pumunta na si Mikay sa classroom niya.
All throughout the whole day ay bumabagabag pa rin sa akin yung thought na iyon.
Bakit niya kaya kami iniwan?
"Hey, ayos ka lang?" tanong ni Oliver sa akin. Tinignan ko lamang siya at pilit na ngiting tumango.
Hindi na rin naman siya nagtanong na ulit at nakinig na lamang ng klase.
After ng class namin ngayong araw, sinabi ko na kila Mikay at Oliver yung nangyari sa family ko. Siguro dahil na rin pinagkakatiwalaan ko sila at naghahanap na rin ako ng advice na manggagaling sa kanila.
"Sinasabi ko na nga ba. Hindi lang dahil sa koreano yang iyak mo. Tahan na." Sabi sakin ni Mikay habang pinapatahan niya akong umiyak. Umiiyak kasi ako habang nagkwekwento sa kanila about sa mama ko.
"Pero, natry mo na bang kinausap yung mama mo? Malay mo may mabigat siyang reason kung bakit niya kayo iniwan ng papa mo." Sabi naman sa akin ni Oliver.
"Hindi ko na triny na kausapin siya." Sabi ko nung tumahan na ako sa kakaiyak. "Hindi lang rin kasi mababago ang lahat. Iniwan niya pa rin kami para sa iba."
"Pero kahit na Cassie. Kailangan mo pa ring malaman yung reason ng mama mo. Then kung hindi na talaga magwowork out then you only have to do when that time comes is to accept na hindi na talaga makokompleto yung family mo." Sabi naman sa akin ni Mikay.
"Sige, dahil sa mga sinabi niyo, I will try to talk to my mom. I think parang lang to sa isang break up. Kailangan lang ng closure tho mas masakit nga lang. Kasi I can't think or feel like magkakaroon pa ako ng isang nanay." Sabi ko sa kanila.
"Tama yan. O siya, tara muna sa resto ni Tito Nick!" Sabi ni Oliver.
Umalis na muna kami ng school at pumunta sa Nick's Dine. Last naming punta dito ay nung pumunta ng States si Kristan.
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_
Nang makarating kami sa resto. Isa-isa naman kaming pumasok sa loob. And dun nga namin nakita yung Tito ni Mikay. Medyo maraming tao sa resto ngayong araw. Siguro dahil na rin hapon na nung mga oras na iyon.
"Hello tito!" Bati ni Mikay sa kanyang uncle.
"Hello tito Nick! Mukhang marami-rami ang cuatomers ngayon ah." Sabi ko sa kanya.
"Oo nga Cassie eh. O siya umupo na kayo riyan at mag-order." Sabi ni Tito Nick.
Pagkaupo namin mabilis naman kinuha ni Tito Nick ang mga orders namin.
"Guys tawagan natin si Kristan. Baka may makuha akong advice sa kanya." Sabi ko habang naghihintay ng mga orders namin.
"Sige wait lang." Nilabas naman ni Oliver yung laptop niya then kinonekta niya sa wifi ng resto. Tinype niya naman yung address ni Kristan then tinawagan namin siya. After ilang rings, sinagot naman agad si Kristan.
"O guys! What's up! Miss ko na kayo!" Sabi ni Kristan pagkakita niya sa amin.
"Kris nasan ka?" Tanong naman sa kanya ni Mikay.
"Kakatapos lang ng klase ko. Bakit? Anong meron? May problema ba?" Tanong sa amin ni Kristan.
Doon na ako nagsabi ng problema ko kay Kristan. Sa buong pagkwekwento ko, nakaramdam ako ng lungkot at galit. Napansin ko rin na hindi man lang ako ininterrupt nina Mikay at Oliver at nanatili lamang na tahimik si Kristan.
"Ano Kris? May maipapayo ka ba?" Tanong ko kay Kristan nang matapos akong magkwento.
"Hmm. I think kailangan mong kausapin yung mama mo. Syempre you must give her the benefit of the doubt and also to explain her side. You know, baka kasi may mabigat siyang reason kaya na gawa niya iyon sa inyo." Sabi ni Kristan.
"Iyan nga ang sinabi namin sa kanya." Sabi ni Mikay.
"Pero syempre, nasa sayo na iyon kung susundin mo yung mga payo namin. Kasi buhay mo naman yan. But, if ever man na napagdesisyonan mong sundin yung mga payo namin sa iyo at kakausapin mo yung mama mo, you must set aside yung galit na nararamdaman mo." Sabi ni Kristan then napatingin siya sa relo niya.
"Sige guys una na ako, it's time for my next class na eh. See you!" Then inend niya na yung call.
Tinurn off naman na din ni Oliver yung laptop niya and tinago na sa bag niya.
Dumating na rin yung mga orders namin kaya kumain na rin kami.
Guys, uwi na tayo. Maggagabi na" Sabi ni Oliver kaya tumayo na kami at nagpaalam kay tito Nick.
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_
Pag-uwi ko sa bahay, pinili ko munang magstay sa mini garden namin rito. I stared at the flowers that are planted sa garden.
I sighed, these are the flowers that my mother and I planted when I was in Grade 10. Three years na rin pala siyang nandito.
Bigla ko tuloy naalala yung time na itinatanim namin ito ni mama dito sa garden. Nagtatantrums pa nga ako nito eh kasi kakagaling ko lang ng school tapos bigla bigla niyang naisipan maggardening.
"Hay nako Cassandra! Dapat matuto kang maggardening, baka mapagkamalan kang tomboy. Hindi ka pa maligawan hahahahaha." Sabi ni mama noon at tumango na lang ako.
Hindi niya kasi alam noon na nagkaroon na ako ng 5 boyfriends.
Napangiti na lang ako at after ilang minutes ay naisipan nang pumasok sa bahay.
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง