ดาวน์โหลดแอป
27.36% 厨子老谭的北方往事 / Chapter 168: 第168章 被模仿了

บท 168: 第168章 被模仿了

架当然打不起来,咋说古毅这些年也不是白混的,他之所以敢保证让这些商户卖到春节,就一定有原因。

  承包皮草城的是集宁的一个大哥,和古毅虽不熟,但几分面子还是给的。加上现在的大哥都开始往商业上发展,和政府部门或多或少的有些关系,通过政府这个桥梁彼此都认识。俗话说不看僧面看佛面,虽然孙于聪没直接出面,但古毅能来就是代表商会和孙于聪。

  集宁大哥再厉害这个面子也得给,在电话里把带头闹事的骂了几句,门外的那群人就散了。

  事情已经解决,古毅三人不再逗留,和六哥与几个商户告辞,便出了皮草城。

  三人觉着没在里面没待多长时间,其实不知不觉两个多小时过去了,一看时间已经到了下午一点多,便赶紧开车往西街赶。

  事不凑巧,碰上个出车祸的,本来就不宽的马路被车祸现场一堵谁也过不去,没办法调头绕路而行,到地方快三点了,卖羊杂的半条街店面全部午间休息,没一家营业的。

  三个人懊恼之余只好慢慢开车沿街寻找,希望能找到一家营业的——都饿了,不吃羊杂别的也行。

  突然,老谭看到不远处有家饺子馆,吸引他的不是饺子,而是店名——“阿巧饺子馆”。

  古毅也看到了。

  “阿巧饺子馆?谭老弟,你家分店。”古毅当然知道不是老谭的分店,话语中带着玩笑的意味。

  “这可不是,模仿的。”老谭说。

  确实是模仿的。店不大,一百来平,没怎么装修,只是牌匾上写着“阿巧饺子馆”。

  既然碰着了,老谭没了吃羊杂的心思,想要进去一看究竟。

  三个人停了车,走进饺子馆。

  进来之后古毅先笑了,相跟着老谭也笑了。

  说是饺子馆,其实是个小吃部,三室两厅的房子改的。借势就利,厅做厨房,居室做餐厅,倒也和谐。墙上是彩色菜谱照片,都是些小毛炒,连凉带热有三十道。饺子五种馅,和真阿巧一样,就是不知道味道咋样。

  一个女服务员穿着羽绒服趴在靠暖气的桌子前睡觉,三个人进来也没醒,看样是正梦黄粱。倒是从里面的雅间里走出一个穿着厨师服的男的,看了三人一眼,问:“吃饭呀?”

  “吃饭,吃饺子。”古毅说。

  男的走到服务员身边,拿手推了推,嘴里道:“来客人了,还睡?”

  服务员先是打个哈欠,然后把眼睛睁开,很不高兴的“啊呀”一声。

  男的招呼古毅三人进到里面雅间坐下,倒了热水,然后拿来一张菜单。这时服务员进来,男的走了出去。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C168
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ