ดาวน์โหลดแอป
73.1% 年轻的魅力 / Chapter 299: 298 不忘初心

บท 299: 298 不忘初心

“你放心,你指哪我打哪,只要我能做到的就会全力去做。就是不给钱我也得去做。”

  说完,他又觉得自己说错话了,这最后一句,尤勇听来会不会觉得自己是在暗示啥?

  倒是尤勇没有心思多想,因为他了解林东阳的直白性格,他说了句:“行吧,那我先去请你吃顿简单的遣散餐,肚子饿了。”

  尤勇拿起文件夹,准备离开会议室。

  “我请,我请,发了几个月工资,我都还没有请勇哥吃过一顿呢!当然,这顿饭不会很贵,但是真的很好吃。”

  “好!”尤勇也知道刚出社会的他,工资除了房租和日常开销之外,是所剩无几的。

  在林东阳身上,不正是自己刚毕业时候的影子吗?

  只是,尤勇没有想到,他带自己吃饭的地方,是还要坐几个公交车站的。

  一下车,尤勇就感觉到他没有跟上来。

  他回头一看,就注意到林东阳的异样,脸色异常苍白,显得两颗眼睛特别黑且孱弱。

  “你怎么了,脸色不太好?”尤勇声音低沉,正盯着他看。

  “有点晕车。”林东阳有点不好意思的回答。

  正好遇上下班高峰期,这车子走没两步又是停下来的,真心让人难受。

  “哈哈,出来这么久了,还没适应大城市的交通啊?那的确挺受罪的。”尤勇用舌尖顶了一下左脸颊笑了一下,他扔下一句话:“你等会哈。”

  他从自己的西装外套兜里,用力上下抖了抖,一盒压片糖落进他手掌里。

  他打开盖子,随手捡了个糖拆了扔进嘴里,舌尖卷着糖片,薄荷糖被他咬得嘎嘣作响,声音有些含糊不清:“来,伸手。吃颗口香糖吧,感觉会好很多,我刚来深圳的时候,也是受不了这样的公交车,每天晕车非常难受,后来发现这个方法挺有效的。”

  估计咀嚼东西可以转移注意力,况且那糖果有薄荷的味道。

  “好。谢谢勇哥。”

  林东阳拆了一颗糖,糖纸放在口袋里,因为路边没有看到垃圾桶。

  大概是心理作用,林东阳瞬间感觉好受多了。

  走了一会,尤勇便问:“你这是想带我去哪里吃啊?”

  他环顾四周,都是饭馆,人均消费80左右档次的店。

  这完全不像林东阳请客的风格。

  林东阳是个很节省的小伙子,每顿都是素食为主,然后他都会将每个月节省下来的钱给存起来。

  他在公司有句口头禅那就是:“我请客的话可以啊,但是不能超过20块钱。“

  正因为如此,大家都喜欢叫他“林二十“。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C299
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ