ดาวน์โหลดแอป
9.09% Hot Arranged Marriage / Chapter 1: Chapter One
Hot Arranged Marriage Hot Arranged Marriage original

Hot Arranged Marriage

นักเขียน: ecmendoza

© WebNovel

บท 1: Chapter One

"GUSTO kong ipangako mo sa akin, Taryn--" Nahinto ang nahihirapang pangungusap nang sumumpong ang sunud-sunod na pag-ubo.

"Lolo Michael, 'wag na po kayo gaanong magsalita. Nahihirapan lang kayo," pang-aalo ni Taryn Ferrer habang masuyong ipinupunas ang malambot na bimpo sa makintab na noo hanggang sa kulubot na pisngi ng matandang lalaki.

Nagpumilit pa ring magsalita si Lolo Michael. Pinairal ang likas na determinasyong nagpapalakas sa personalidad upang makontrol ang sakit.

"Nararamdaman kong malapit na akong umalis, Taryn. Gusto kong mangako ka sa akin."

"Sige po, Lolo. Nangangako po ako." Sa sobrang pagkaawa, agad na pumayag na mangako si Taryn kahit hindi pa alam kung tungkol saan ang dapat na ipangako.

"Hay, iha, lubhang napakabait mo talaga." Maingay ang buntonghiningang humulagpos sa kulubot na lalamunan ni Lolo Michael.

"At nakukunsensiya ako dahil sinasamantala ko ang kabaitan mo--pero desperado na ako." Nabasag ang magaspang na boses.

"Saan po ba kayo desperado na, Lolo Michael?" tanong ni Taryn.

"Gusto kong manatili ang Zabala Farm sa aking pamilya, Taryn." Tigib nga sa desperasyon ang mga salita ng matandang lalaki.

"Gusto kong masigurong hindi maibebenta ng aking tagapagmana sa ibang tao ang mga ari-ariang ipinundar ng pawis at dugo naming mag-asawa."

Si Taryn naman ang napa-buntonghininga. "Lolo, ikinalulungkot ko po pero hindi ko po alam kung paano kayo matutulungan tungkol sa bagay na 'yan."

Ginagap ng mga yayat na daliri ang kamay ng dalaga. "Mayroon kang maitutulong, Taryn!" pakli ni Lolo Michael.

Nangingintab na ang mga matang nangingislap sa sobrang paghahangad na matupad ang kaisa-isang ambisyon.

"Paano po?"

"Basta't ipangako mo lang na susundin mo ang kondisyon sa aking huling testamento, iha," ang matalinhagang tugon ng matandang lalaki.

Nanlaki ang mga mata ni Taryn. "Lolo naman. 'Di po ba't nagkaintindihan na tayo? Hindi ko po matatanggap ang anumang nais n'yong ipamana sa akin. Mapipilitan po akong umalis dito kapag nagpumilit kayo."

"Oo, nagkakaintindihan nga tayo. 'Wag kang mag-alala, Taryn, hindi ako sisira sa pangako ko sa 'yo--kaya aasahan ko ring hindi ka sisira sa pangako mo sa akin."

Unti-unting nagbalik sa normal ang paghinga ng dalaga.

"Opo, Lolo." Muling nagpatuloy ang marahang paggalaw ng bimpong hawak ng mga daliri ni Taryn. "Ano po ba ang kondisyon na 'yon, Lolo Michael?"

"Mangako ka muna, Taryn."

"Er, tungkol po ba saan ang kondisyon, Lolo?" ang hesitanteng tanong ng dalaga.

Makapugto-hininga ang sunud-sunod na ubong sumumpong. "M-mangako--ubu-ubo! Ka--ubu-ubo-ubo! Muna--!"

"O-opo, opo, nangangako po ako!" Natataranta na si Taryn dahil nayayanig ang patpating katawan ng pasyente sa bawat pag-ubo.

"N-nakahanda po akong gawin ang kahit na anong makakapagbigay ng kasiyahan at katahimikan sa inyo, Lolo Michael."

Isang munting himala para sa dalaga ang muling paghinto ng umiihit na ubo ni Lolo Michael. Nagpasalamat ito bago pumikit at natulog. Sa wakas ay napahinga na ngang talaga ang matandang maysakit.

Iyon lang ang mahalaga kay Taryn. Higit pa sa pagiging mag-amo ang relasyon nilang dalawa.

Anak siya ng katiwala ni Lolo Michael sa Zabala Farm. Nasundan nito ang paglaki niya. Ito mismo ang nagpatapos sa kanya sa kolehiyo sa kursong Agrikultura. Tinustusan din nito ang edukasyon ni Taryn sa Australia.

Kaya naman napakalaki ng utang na loob na tinatanaw at ng pagpapahalaga niya sa matandang lalaki.

Sa sobrang laki, pikit-matang tinupad ni Taryn ang pangako kay Lolo Michael...

*****

NAKASAKAY sa malapad na likod ng kalabaw si Taryn. Hawak ng isang kamay niya ang lubid na nakatali sa ilong ng malaki at kulay itim na hayop upang makontrol ang direksiyon ng paglakad nito.

Habang ang isang kamay ay nakasapo sa sumbrerong pinaglagyan ng bagong pitas na mga bulaklak o spades ng halamang kutchai, na paboritong gamitin sa pagluluto ng kusinerang si Aling Fe.

Bagama't pantay ang konkretong kalsadang nilalakaran ng kalabaw, umaalon pa rin ang kinauupuan ni Taryn dahil ang mga siksik na kalamnan ng apat na biyas ay nag-iigtingan sa paghila ng gareta o karitong yari sa kawayan.

Sampung batang babae at lalaki naman ang siksikang nangakasakay doon. Nasa pagitan ng anim hanggang walong taong gulang ang mga edad.

Isa't isa ay mayroong bitbit na tig-isang supot ng mga bagong pitas na kutchai spades, na ihahatid sa packing house.

Ang bawat kilong matitimbang ay may katumbas na kabayaran. Iyon ay magsisilbing baon na ng mga musmos sa kanilang pagpasok sa di-kalayuang eskuwelahan.

"Tsk! Hinto, Batik!" utos ni Taryn, sabay hila sa makapal na lubid. "O, narito na kayo, mga bata. Ingat lang sa pagbaba, ha?"

"Salamat po, Ate Taryn! Babay!" ang sabay-sabay na hiyaw ng mga bata bago masiglang nagsitakbo patungo sa bukas na malaking pintuan ng mababa at malapad na gusaling impakihan ng lahat ng mga farm products.

Magmula sa karneng baka, baboy, manok, at iba't ibang klaseng gulay at prutas na produkto ng Zabala Farm. Mula sa packing house, isasakay naman sa mga refrigerated delivery vans ang mga naka-vacuum-packed na mga hilaw na karne at gulay, at mga hinog na prutas--upang i-deliver sa mga supermarkets na kliyente ng Zabala Farm.

Ang farm na binubuo ng halos limampung ektarya ay pinaglilingkuran ng mahigit isandaang magsasaka, na katulad ni Taryn ay pawang pinag-aral ng butihing amo na si Michael Zabala Senior upang maging ekspertong technicians at technologists sa iba't ibang larangan ng pag-aalaga ng mga hayop at halaman.

Si Taryn ang naging over-all farm manager kahit isang babae, dahil siya lamang ang nakapasa sa pagsusulit ng isang unibersidad sa Australia.

Bukod sa talinong ipinamalas, nagpakita rin siya ng ibayong tiyaga at determinasyon dahil natapos niya ang apat na taong kurso tungkol sa modernong pagsasaka at paghahayupan.

Kaya naman buo ang paggalang ng mga kapwa-trabahador sa pagiging pinuno ng dalaga kahit batam-bata pa ang edad na bente-singko, kumpara sa karamihang nasa kuwarenta at singkuwenta anyos na.

Kahit ang mga kabinataang kaedaran ni Taryn ay malaki ang respeto sa kanya. Kaya tuloy walang nangangahas na manligaw. Nangangamba tuloy ang kanyang mga magulang.

"Baka tumandang dalaga ang anak natin, oy," ang malimit iungot ng kanyang Inay sa kanyang Itay.

"Oo nga. Gusto ko na ngang magkaroon ng apo, e. Dangkasi'y pinayagan mo pang magpunta sa abrod, e. Natakot tuloy lalo sa kanya ang mga binata dito sa atin," panunumbat agad ni Mang Benny.

"Ababa, ikaw ang may sala, oy! Kundi mo ginawang lalaki 'yang dalaga ko, disinsana'y ang mga gawaing-bahay lamang ang nalalaman n'yan," ganting-paninisi ni Aling Mely.

"O, siya, siya, tama na nga. Inaamin ko na." Sumuko na agad si Mang Benny dahil tutoo ang isinumbat ng asawa. "Hamo't dadalasan ko ang pagyayakag sa mga binata sa pagpunta dito sa bahay natin."

Ang solusyon ng ama ay hindi naging epektibo dahil ang dalagang farm manager ay palaging wala sa bahay.

Nag-uumpisa nang magtrabaho bago magbukangliwayway. Madalas na malalim na ang gabi kung makauwi.

Nang magkasakit si Lolo Michael, tuluyan nang hindi umuwi sa bahay si Taryn. Hiniling ng matandang amo na dumoon na muna ang dalaga sa malaking bahay.

"Labis akong nangungulila sa sarili kong pamilya. At si Taryn ay itinuturing ko nang tunay na apo ko magmula nang iligtas niya sa pagkalunod ang tunay na apo ko."

Sa ganitong pahayag ng matandang maysakit, napahinuhod ang mag-asawang Benny at Mely na payagan ang dalagang anak na pansamantalang tumira sa antigo ngunit marangya pa ring Zabala Farmhouse.

"Nakakaawa naman ang matandang Michael. Parang inabandona na ng sariling pamilya!" ang napapaiyak na wika ni Aling Mely. "Kapag dumalaw naman, palaging nagdudumaling umalis."

"Kundangan kasi'y ang kinuhang asawa ni Sir Junior ay taga-Menila," obserba ni Mang Benny. "Hindi kataka-takang napatulad sa ina ang kaisa-isang apo ni Tata Michael."

"Isa pa 'yon. Siya pa naman ang ginawang tagapagmana ni Tata Michael. Paano na ang kinabukasan ng Zabala Farm kung ang bagong amo ay ni walang alam at pakialam?"

"Hindi ako magugulat kapag ibinenta ang farm sa sandaling mawala si Tata Michael," ang malungkot na pahayag ni Mang Benny.

Hindi man kumikibo si Taryn, nakakaramdam rin siya ng takot. Ang farm ay ginawa niyang sentro ng buhay.

Ang lahat ng pagmamahal na nasa puso niya ay iniukol niya sa farm. Paano na siya kapag ibinenta sa ibang tao ang Zabala Farm?

Iyon marahil ang kinatatakutan ni Lolo Michael nung mga sandaling naghihingalo ito...

Kinabukasan, matapos mapilitang mangako si Taryn dahil pilit na hiniling ng matandang pasyente, binawian ito ng buhay. Hindi na nagising mula sa mahimbing na pagtulog.

Nagpakatatag si Taryn noon kahit ang gusto lang niya ay umiyak nang umiyak.

Pinigil niya ang pagdadalamhati dahil alam niyang marami siyang tungkuling dapat gampanan sa napakabait na amo.

Magkasabay na ipinasundo ng dalaga ang family doctor at ang family solicitor.

Ang una ang namahala sa pag-aayos ng katawan ng pasyente.

Ang ikalawa naman ang sa burol at sa pagtawag sa pamilya ng yumao.

Si Taryn ay tahimik na nangalap ng mga tauhang maglilinis sa lugar at maghahanda ng mga pagkain para sa mga bisitang makikiramay.

Sinadya niyang manatili sa background upang hindi makatawag-pansin sa kaninuman.

Nagtagumpay siyang maging imbisibol hanggang sa mailibing si Lolo Michael.

Ngunit kahapon, habang nakabaluktot si Taryn sa pagkakahiga at habang nakasubsob ang mukha sa unan upang walang makarinig sa pag-iyak niya, may tumawag sa telepono.

Ang kanyang ama ang nakatanggap ng pautos na mensahe.

"Taryn, anak? Gising ka ba? May tawag ka sa telepono."

Hindi makasagot ang dalaga dahil garalgal ang boses. Ngunit naudlot ang pagdaloy ng kanyang luha at matamang nakinig sa susunod na sasabihin ng ama.

"Ipinasasabi ni Attorney Layug na kailangan mo raw pumunta sa Farmhouse bukas, sa ganap na alas diyes empunto."

'Bakit kaya?' Kumunot ang noo ni Taryn pero hindi pa rin siya nagsalita.

"O, siya, mamaya ko na lang ipapaliwanag sa 'yo 'pag nakapahinga ka na, anak."

Gustong bumangon ni Taryn. Ngunit nanaig ang matinding pagod na idinulot ng dobleng responsibilidad na inako nang matagal, ang paggampan sa trabaho bilang farm manager at ang pag-aalaga sa among maysakit.

Nasisiyahan si Lolo Michael kapag may kausap sa mga gabing sinusumpong ng insomnia.

O di kaya'y kapag may kasabay na nanonood ng mga paboritong pelikulang nasa VCD collection.

Binabasahan rin ni Taryn ng aklat si Lolo Michael kapag masakit ang mga mata.

Nakatulugan na ni Taryn ang pag-iisip.

Kinabukasan ng umaga, ang nanaig naman ay ang matinding kuryosidad. Kaya alas sais pa lamang ay papunta na siya sa Farmhouse.

Ngunit sa likod-bahay pinalapit ni Taryn ang kalabaw.

Nagprisinta siyang ihatid ng personal ang mga kutchai spades na hiniling ng kusinera upang makasagap ng kahit na anong balita tungkol sa appointment niya mamayang alas diyes empunto.

Batak sa trabaho ang balingkinitang katawan, magaan ang pagkilos ni Taryn.

Maliksi ang pagtalon mula sa likod ng kalabaw at halos walang ingay na bumagsak sa lupa ang mga paang nasusuotan ng isang pares na botang kulay itim.

Nakayapos pa rin sa sumbrerong pinaglagyan ng mga kutchai spades ang isang braso ni Taryn, habang isinasabit sa isang sanga ng punong mangga ang lubid.

Paborito ni Batik ang makapal na carabao grass na nasa paanan ng puno.

Basa pa rin ang mahabang buhok ni Taryn nang umalis sa bahay kaninang alas singko kaya hindi pa naitali ng goma.

Nakalugay hanggang sa beywang niya ang mga hiblang tuwid na tuwid at itim na itim.

Iyon lamang ang tanging palatandaang babae siya dahil maskulino ang kanyang kabuuang nasusuotan ng mga damit-panlalaki--kapag nakatalikod.

Kapag nakaharap, walang sinumang magkakamali sa kasarian ni Taryn.

Babaeng-babae ang hugis-pusong mukha, ang natural na kulay-rosas ng makipot na bibig, ang delikanteng tangos ng maikling ilong, ang matataas na pisnging makikinis, at ang mga matang malalaki na napapalamutian ng mahahabang pilikmata.

"Tiyak na hindi matutuwa si Lolo Michael kapag kinain ng kalabaw mo ang kanyang mga rosas." Napapitlag ang dalaga nang biglang may magsalita sa kanyang likuran.

Parang nakuryente ang buong katawan ni Taryn nang marinig ang medyo paos at malalim na tinig-lalaki.

"Ilayo mo na agad ang hayop na 'yan bago pa makapinsala dito sa hardin," utos pa. Buung-buo ang awtoritismo sa modulatong boses.

Dahan-dahang humarap si Taryn sa nagsalita. Mistulang manikin siya na naging matigas ang pagkilos dahil ang mga biyas ay sinakmal ng matinding tensiyon.

Matangkad at matipuno at makisig.

Ganito ang mga impresyong sabay-sabay na lumutang sa isipan ni Taryn nang mapagmasdan ang estrangherong nakatayo sa kanyang harapan.

Saglit lang na natigilan ang lalaki. Isang mapambuskang ngiti ang marahang sumilay sa manipis na bibig habang minamasdan ang kabuuan ni Taryn.

"Aha, si Miss Superhero pala!" ang patuyang sambit matapos hagurin ng mapang-insultong titig ang kabuuan ni Taryn. "Nagkita rin uli tayo... sa wakas."

"G-good morning, sir." Nautal si Taryn nang sambitin ang magalang na pagbati.

Parang nag-aapoy ang buong katawan niya habang nakatutok sa kanya ang mga matang nang-uusig.

"Mahusay kang magtago, Miss Ferrer. Ni anino mo'y hindi ko nakita hanggang sa mailibing si Lolo. Saang sulok ng farm ka ba nagtago?"

Biglang nanlamig ang pakiramdam ni Taryn. Bakit hinahanap siya ng lalaking ito?

At--at bakit kilala siya ng taong ito?

"B-bakit kilala mo ako?" Nawalan ng halaga ang lahat. Ang tanging naging importante kay Taryn ay ang sagot sa ipinagtataka niya.

"A, nakalimutan mo na pala ako?" Unti-unting dumilim ang ekspresyon ng lalaki. "Hindi ka pa rin pala nagbabago, Taryn Ferrer!"

Napaatras si Taryn dahil naramdaman niya ang puwersa ng galit ng kaharap. Nangamba siyang baka makaalpas ang sinusupil na emosyon.

"I--I'm sorry, pero hindi ko kayo kilala, sir--"

"The name's Mic," ang pagigil na pakli ng lalaki.

Pinahulagpos sa pagitan ng mapuputing ngipin ang tatlong kataga habang naniningkit ang mga mata. Epektibong naipahayag ang matinding pagkadisgusto.

"M-mic..." ulit ni Taryn. Biglang naging pagaw ang tinig. Saglit na umikot ang paningin niya dahil paragasang humugos pabalik ang mga gunita sa nakaraan.

Alam niyang nakatakda na ang muling pagkukurus ng kanilang mga landas kapag nawala si Lolo Michael. Ngunit hindi pa rin niya naihanda ang sarili.

Ni sa hinagap, hindi inasahan ni Taryn na magiging ganito ang hitsura ni Mic Zabala, ang kaisa-isang apo ni Lolo Michael, kapag naging isang ganap na binata na.

Nung huli silang magkita, hanggang teynga lamang niya ang patpatin at maputlang batang lalaki.

Mas malaki siya kahit mas matanda ng tatlong taon ang batang Manilenyo sa edad niyang sampu noon.

Ngayon, makaraan ang labinlimang taon, ang noo ni Taryn ay umabot lamang hanggang sa kuwadradong baba. Kalahati lang ng matipunong katawan ang balingkinitang sukat niya.

"Natatandaan mo pa ba ako, Taryn?"

Bahagyang nanlaki ang mga mata ni Taryn. Kakaibang sensasyon ang idinulot ng pabulong na pagsambit ng maskulinong boses sa pangalan niya.

"K-kumusta po kayo, Sir Mic?" pangungumusta niya bilang tugon.

Bumuka ang bibig ng lalaki ngunit hindi naituloy ang pagsagot. Naunahan ng isang malambing na boses-babae.

"Mic darling? Where are you?"


ความคิดของผู้สร้าง
ecmendoza ecmendoza

Your gift is the motivation for my creation. Give me more motivation!

บท 2: Chapter Two

PARANG naalimpungatan mula sa isang mahimbing na pagtulog si Taryn nang lumapit ang sopistikadang babae sa tabi ng sopistikadong lalaki.

Bagay na bagay ang dalawang nilalang sa isa't isa ngunit hindi sa lugar na ito.

"Darlin', ang aga-aga mo namang gumising." Pumulupot ang mapuputing braso sa isang matipunong bisig.

Parang natural lang na makiskis ang malambot na harapan sa tagiliran ng lalaki.

"Mamaya pa darating ang solicitor ng Granpopsie mo, di ba?"

"I'm re-acquainting myself to the place, Desiree. I told you, dito ako nagbabakasyon nung bata pa ako."

"I know. Dito ka rin muntik nang mamatay, according to your mother. Mabuti na lang, may nagligtas sa buhay mo. Gusto kong pasalamatan ang taong 'yon, darling."

Dahil iniignora ng dalawa, dahan-dahang umatras palayo si Taryn. Hindi niya gustong manood sa paglalambingan ng magnobyo.

Nakaka-limang hakbang na si Taryn nang tapunan ng sulyap ni Mic Zabala.

Napapatda ang dalaga nang tutukan ng mga matang may puwersang nanghihila.

"Siyanga pala, Desiree. Nandito ang taong gusto mong pasalamatan."

Parang napako sa kinatatayuan, hindi nakatinag si Taryn nang lumapit ang lalaki, kasunod ang nobyang nakalambitin sa isang bisig.

"Desiree, meet my superhero, si Miss Ferrer." Si Taryn lamang ang nakahalata sa sarkasmo ni Mic.

Siya lang kasi ang nakakakita sa isang sulok ng bibig na bahagyang nakausli pataas.

"Miss Ferrer, siya ang girlfriend kong si Desiree Levito."

Parang maskarang hinubad ang magiliw na ekspresyon dahil agad na naging pormal at arogante ang anyo ni Desiree Levito, pagkakita kay Taryn.

Buong panunuring sinipat at sinukat ang kabuuan niya. Pabalik-balik ang mga matang mapangutya sa lumang sumbrerong yari sa buli na may mga nakausling mahahabang tangkay na kulay light green.

Sa mga pagkakataong ganito, lihim na nagpapasalamat si Taryn sa apat na taong pag-aaral at paninirahan niya sa Australia.

Ang karakter niyang tahimik at mapagkumbaba ay nahasa at nahubog upang maging matatag pero simple at down-to-earth pa rin.

Nagawa niyang maging kalmado, sa kabila ng tensiyon na nagpapanginig sa buong katawan.

"Kumusta po kayo, ma'am?" Iniyukod niya ang ulo habang ipinakikita ang malayang kamay na may bahid ng putik at mantsa ng mga damo.

Hinihila niya ang mga damong ligaw sa plots habang namimitas ng kutchai spades.

"What are you ba? I mean, do you work around here?"

"Yes, ma'am. I'm the farm--"

"She's one of the farmhands, Desiree," sabad ng isa pang tinig-babae.

Sabay-sabay na napalinga ang tatlong pares ng mga mata kay Mrs. Sonia Zabala, ang dating modelo at sosyalerang ina ni Mic.

Walang pagbabago sa eleganteng pananamit ng nakakatandang babae, maliban sa mangilan-ngilang kulubot sa mala-perlas na kutis.

Ang mahaba at esponghadong buhok na palaging nakalugay ay mamula-mula pa rin ang kulay.

Ang leeg at mga daliri ay puno pa rin ng mga alahas na yari sa lantay na ginto at iba't ibang mamahaling hiyas.

"At 'wag kang maniniwalang iniligtas ng hampaslupang 'yan ang anak ko," dugtong pa. "Kundi d'yan sa maglulupang 'yan, hindi tatalon sa ilog ang anak ko noon!"

'Hindi pa rin nababawasan ang katarayan ni Ma'am Sonia,' bulong ni Taryn sa sarili.

"That's not true, Mama!" bawi ni Mic. Nakakunot ang noo sa ina. "I owe my life to Taryn, pero hindi ka pa rin makapagpasalamat sa kanya."

Hinawi ng isang kamay na may mahahabang kukong kulay pula ang hangin.

"Kundi ka niya hinamong lumangoy noon, hindi ka tatalon sa ilog," giit ni Ma'am Sonia.

"Enough of this rubbish talk. Halinakayong dalawa sa loob. Naghihintay ang Papa n'yo sa kumedor. Gusto niyang magkasabay-sabay tayo sa almusal."

"Mauna na kayo, Mama," pagtataboy ni Mic sa ina. Matigas ang ekspresyon ng guwapong mukha. "You interrupted the introduction between Miss Ferrer and Desiree."

"That woman is a menace, Michael Zabala the Third!" singhal ng may edad na babae. Hindi natigatig sa banayad na babala ng anak.

"Come inside, Desiree! Take my son with you!" Ang nobya na lamang ng binata ang pinagdiskitahan ng mapuwersang personalidad.

Pinukol muna ng napakatalim na irap si Taryn bago padaskol na tumalikod upang bumalik sa pinanggalingang direksiyon.

"'Lika na nga, Mic. Tita Sonia is really mad." Natakot si Desiree. Inaya agad ang nobyo.

"Mama is just being bitchy because Papa refused to go home today, Desiree," katwiran ni Mic.

Sinamantala ni Taryn ang pagtatalo ng magkatipan. Maliksi siyang tumalilis patungo sa kusina.

"Ay, ikaw pala, Taryn! Nagulat naman ako sa 'yo," bulalas ng nagitlang si Aling Fe. "Iyan na ba ang kutchai na hiningi ko kay Delay kahapon?"

"O-opo." Huminga nang malalim si Taryn upang makontrol ang paghingal habang tuluy-tuloy na lumapit sa lababo.

Inilipat niya sa isang palangganang may tubig ang mga munting buko ng bulaklak na may mahahaba at malulutong na tangkay.

"Teka't ipagtitimpla kita ng kape," alok ni Aling Fe.

"Huwag na po." Sunud-sunod ang pag-iling ni Taryn. "Hindi po ako maaaring magtagal, Aling Fe. Idinaan ko lang po ang mga ito dahil mamayang tanghali pa aahon buhat sa gulayan sina Aling Delay."

"O, siya. Pababaunan na lang kita ng mga hotcakes."

"Aling Fe, ang mga amo na lang po natin ang asikasuhin n'yo. Gising na po yata silang lahat."

"Kuu, katatapos ko lang maghain sa kumedor," salo ng may edad na kusinera. "Bakit alam mo nga pala?" maang nito.

"Nadaanan ko po sila sa hardin ngayun-ngayon lang." Kunwa'y naging abala sa pagtutuwid ng sumbrero sa dating ayos si Taryn dahil hindi siya makatingin nang diretso sa kausap.

"Sige po, Aling Fe. Pupunta pa ako sa swine house." Nagsasalita siya habang nagsusuot ng sumbrero at naglalakad patungo sa backdoor.

"Okey. Salamat uli dito sa kutchai."

Nang nakalabas na sa kusina, saka lang naalala ni Taryn ang talagang pakay sa pagpunta nang maaga sa Farmhouse.

Ngunit imposible nang makakuwentuhan sila ni Aling Fe kung kapwa nangangamba sa mataras na presensiya ni Sonia Zabala.

Laking pasalamat ni Taryn nang tanging si Batik lamang ang dinatnan.

Maliksi niyang inalis sa sanga ang lubid ng kalabaw at pinilit na pahintuin sa panginginain ng damo upang agad na makaalis sila sa lugar na iyon.

Hindi magiging normal ang paghinga niya hanggang nasa malapit ang mag-inang Zabala!

Unti-unti ngang bumagal ang masasal na pagtahip ng dibdib habang papalayo ang dalaga sa Farmhouse.

Kalmado na uli siya nang makarating sa opisina. Dahilan lang niya ang swine house sa kusinera.

Matapos ipasa kay Mang Hamin, ang caretaker ng sampung ektaryang palayan, si Batik at ang gareta, sinimulan na ni Taryn ang pagbabawas sa tumaas na tumpok ng paperworks sa office desk niya.

Episyente rin ang kanyang sekretarya kaya halos nangangalahati na sila nang dumating ang tawag-paalala ng family solicitor.

"Ate Taryn, kailangan daw po kayo sa Farmhouse ngayong ten o'clock," pahayag ni Salve.

Inatake agad ng nerbiyos si Taryn. Muntik na niyang mabitawan ang hawak na ballpen nang biglang manlamig at manigas ang mga daliri.

"Okey. Pupunta na ako." Peke lang ang kalma ng boses at anyo niya.

"Umpisahan mo na ang mga sulat. Magpapatuloy tayo mamayang pagbalik ko," habilin niya sa tauhan habang dinadampot ang sumbrerong yari sa buli.

"Ano'ng sasakyan ang gagamitin mo, Ate Taryn?" pahabol ni Salve.

Napahinto si Taryn. Mabilis na nag-isip.

"Ano na lang ba ang natira sa garahe?" ganting-tanong niya nang walang maisip. "'And'yan ba ang motorbike?"

"Ginamit ni Badong. Kumuha siya ng piyesa sa kabilang bayan. 'Yung traktora lang ang nasa garahe ngayon."

"Buweno, 'yon na lang. Pahiram ng susi."

Maagap na kinuha ni Salve ang keychain sa sabitan at iniabot sa boss. Ito ang nangangalaga sa mga susi ng lahat ng mga sasakyang ginagamit sa operasyon ng farm, maliban sa mga refrigerated vans na nasa pamamahala naman ng packing house supervisor.

Habang nilalakbay ang maikling distansiya papunta sa Farmhouse, paulit-ulit na umuusal ng panalangin si Taryn.

Humihingi siya ng dagdag na katatagan ng loob.

Sa tuwing makakaharap kasi niya si Ma'am Sonia, palagi siyang dumaranas ng humiliyasyon. Malaki ang kakayahan ng ina ni Mic na ilantad at ilubog siya sa kahihiyan.

'Sandali lang ang meeting, Taryn Ferrer. Konting tatag lang. Kayang-kaya mo 'yan,' bulong ni Taryn sa sarili habang umiibis mula sa mataas na upuan ng traktora.

Hindi na niya inilapit nang husto sa bahay ang maingay na sasakyan dahil baka mairita sa sobrang ingay ng higanteng makina ang mga okupante sa loob.

"Hay, salamat at nandito ka na!" bulalas ni Aling Fe nang makita si Taryn. Nakaabang na ito sa bukas na front door.

"Halika. Ang utos sa akin ni Attorney Layug ay ihatid kita agad sa library."

"Salamat po."

Dahil halos kaladkarin na sa paglalakad, hindi na nakapagtanong si Taryn.

Parang sa isang iglap lang, nakarating na agad sila sa pormal na silid-aklatan.

Naumid ang dila niya nang mabuglawan ang buong Pamilya Zabala. Halatang nagulat ang mga ito nang makita siya.

Si Sonia Zabala ang unang nakabawi.

"Ano'ng ibig sabihin nito, Attorney? Bakit 'andito rin ang hampaslu--"

"Sonia!"

"Mama!"

Magkasabay na sinaway ng mag-amang Jun at Mic ang galit na babae.

Maliksi namang nagpaliwanag ang family solicitor.

"Kasama po talaga si Miss Taryn Ferrer sa kailangang makinig sa nilalaman ng huling testamento ni Ginoong Michael Zabala Senior."

"At bakit? Isa rin ba siyang tagapagmana?"

"Hindi po--"

"Kung gayo'y palabasin mo na siya!"

"Kung tutuusin nga po'y--"

"Lumabas ka na lang, babae. Hindi ka kasali dito."

Parang ipinako sa sahig ang mga paa ni Taryn kaya hindi niya nagawang tumalima sa mabagsik na utos.

"Sonia, huminahon ka nga," saway ni Sir Jun sa nagtataray na asawa. "Sige, Attorney, ipagpatuloy n'yo ang inyong sasabihin."

Umubo muna si Attorney Layug bago nagsalita. Halatang naiilang sa susunod na sasabihin.

"Well, as I was saying, sir, kung tutuusin po'y sina Sir Mic at Miss Ferrer lang ang dapat na naririto ngayon."

"Teka nga muna, Attorney," sabad na naman ng ina ni Mic.

"Ang sabi mo kanina'y hindi kasama sa mga tagapagmana ang babaeng 'yan? Bakit siya lang at ang anak ko ang gusto mong matira dito?"

"Sonia, makinig ka na lang muna sa paliwanag ni Attorney." Naniningkit na ang mga mata ng ama ni Mic nang titigan ang asawa.

"Ang ibig mo bang sabihin, ang aking anak at si Miss Ferrer lang ang nais ni Papa na makinig sa kanyang huling testamento?"

"Er, opo, Sir Jun." Niluwagan ng nanginginig na mga daliri ni Attorney Layug ang pagkakabuhol ng kurbata.

"Pasensiya na po, sir, ma'am. Kailangan po ninyong lumabas muna."

"P'ano nangyari 'yon?" Parang gustong sumabog ni Sonia Zabala. Namumula ang maganda ngunit medyo luyloy nang mukha, sanhi ng pagkapahiyang pilit na itinatago sa likod ng katarayan.

"Hindi ba ikaw dapat ang tagapagmana ni Papa, Jun?"

"Igalang natin ang desisyon ni Papa. Halika na. Lumabas na tayo." Pasimpleng pinuwersa ni Jun ang kabiyak para tumindig.

Kailangan ding hilahin ang huli para lumakad.

"Napaka-unfair naman ni Papa, Jun! 'Wag kang pumayag! Ikaw dapat ang heredero niya dahil ikaw ang kaisa-isang anak niya!" Nagbubusa pa rin ang babae kahit nagagapi ng superyor na lakas ng asawa.

"'Wag kang magtaka kung inalisan ako ng mana ni Papa. Kinuha mo ako sa kanya. Inalisan mo siya ng anak."

"Binigyan ko naman siya ng apo! Ipinangalan ko pa nga sa kanya!"

"Sonia, tama na. Tanggapin mo na lang na hindi kayo napamahal ni Papa sa isa't isa."

Iyon ang huling narinig nila bago naisara ang solidong pinto ng library.

Isang mabigat na katahimikan ang saglit na naghari habang nagpapakiramdaman ang tatlong okupante.

Pakiramdam ni Taryn, bibitayin na siya nang mga sandaling iyon.

At hindi na siya gaanong nagulat nang matuklasang isang uri ng pagbitay nga ang naghihintay sa kanya...!


ความคิดของผู้สร้าง
ecmendoza ecmendoza

Creation is hard, cheer me up!

Load failed, please RETRY

สถานะพลังงานรายสัปดาห์

ป้ายปลดล็อกตอน

สารบัญ

ตัวเลือกแสดง

พื้นหลัง

แบบอักษร

ขนาด

ความคิดเห็นต่อตอน

เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1
ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
  • คุณภาพงานเขียน
  • ความเสถียรของการอัปเดต
  • การดำเนินเรื่อง
  • กาสร้างตัวละคร
  • พื้นหลังโลก

คะแนนรวม 0.0

รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
โหวตด้วย Power Stone
Rank 200+ การจัดอันดับพลัง
Stone 0 หินพลัง
รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
เคล็ดลับข้อผิดพลาด

รายงานการล่วงละเมิด

ความคิดเห็นย่อหน้า

เข้า สู่ ระบบ

tip ความคิดเห็นย่อย

คุณลักษณะความคิดเห็นย่อหน้าอยู่ในขณะนี้บนเว็บ! เลื่อนเมาส์ไปที่ย่อหน้าใดก็ได้แล้วคลิกไอคอนเพื่อเพิ่มความคิดเห็นของคุณ

นอกจากนี้คุณสามารถปิด / เปิดได้ตลอดเวลาในการตั้งค่า

เข้าใจแล้ว