ดาวน์โหลดแอป
59.42% 麒麟剑往事 / Chapter 331: 第三百三十一章

บท 331: 第三百三十一章

“涛儿是个好孩子,大娘没有白疼你。”高氏笑着说,“我就去外面背一筐麦秸,回来看见这个小闺女,她手里拿两个小老虎,她跟我说,‘大娘,俺哥回来了,这是俺哥给我买的!’我就进来看看。”

  如涛拿起那包点心递给高氏,“大娘,你吃点点心吧。”

  高氏摆摆手,“好孩子,你吃吧,我不饿。”

  她拉着如涛的手仔细打量了一番,“涛儿也没有瘦啊,你娘还担心你在学校吃不好呢!”

  季氏眉开眼笑地说:“不瘦就对了,他现在正是连骨头带肉长的时候,瘦了可不好啊!涛儿,在学校吃饭就拣好的吃,娘没打算让你给家里省钱!”

  如涛点点头,“娘,我知道。”

  “你们娘儿俩说话吧,我去让天佑逮一个公鸡,晚上炖鸡汤,让这两个孩子解解馋!”高氏乐呵呵地说。

  “嫂子,得宰两个鸡,家里那么多的孩子,都眼巴巴看着他俩吃也不中啊!”季氏急忙说。

  “好,我知道了。”高氏笑着走了出去。

  从东方远的书房里出来,如松大步流星来到后院,他走进堂屋看见何氏正坐在小板凳上纳鞋底。

  “娘,我回来了。”如松高兴地喊道。

  “累不累啊?赶紧坐这儿歇歇吧。”何氏笑着说。

  “娘,我一点都不累,俺俩步行到的周家口,这一节是坐船回来的。”如松笑着说。

  “见你爹没有啊?”何氏问道。

  “见了,跟他说了几句话,刚才俺还去书房见俺爷爷了。”

  “今儿个回来啥时候去啊?”

  “明儿个还得去,晚上有晚自习,明儿个半上午俺就得走了,路上就得走半天,还不如原先在圣寿寺上学的时候,天天都能回来。”如松噘起了嘴。

  “天天在自己家里舒坦,那样咋能学到学问啊?”何氏笑着宽慰儿子,“吃得苦中苦,方为人上人!等你将来有了能耐,以后就不用辛苦了!”

  如松打开书包,“娘,我给俺弟弟、妹妹捎回来东西了,你看看是啥!”

  说着,他就从书包里拿出两只小布老虎,“如剑跟如峰他俩一个人一个!”何氏接过两只布老虎,“嗯,看着就是好看。”

  如松又从里面拿出一把泥泥狗,“娘,这儿还有些泥泥狗呢,等如绣他们回来我就给他们!”

  “这些东西得多少钱啊?”看到里面几十个泥泥狗,何氏不安地问道。

  “娘,不贵的,这些东西统共花了一块钱。我买了一块钱的,如涛也买了一块钱的。我让卖东西的又饶给俺几个泥泥狗,如涛都装进他衣兜里了。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C331
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ