ดาวน์โหลดแอป
89.52% 被迫修仙的我只想嫁人 / Chapter 947: 第九百四十八章

บท 947: 第九百四十八章

“这是什么?”水淼淼拉住穆苍的衣袖,毕竟他的神情,不免让人怀疑,他想冲上去鞭尸,到底什么东西让他这么激动。

  穆苍盯着手中的木牌子,上面雕刻了一个老道人,不苟言笑的模样,看起来就似个普通佛牌,没什么特别的。

  “这是槃耽道人门徒的敲门砖。”

  “槃耽道人?”

  穆苍将水淼淼从地上扶起,见她一脸对未知好奇,勤学好问的望着自己,一时到不知该如何说了,结巴了起来,“就,就是一位魔修。”

  “魔修?说真的我还没见过魔修呢。”水淼淼伸出脖子去看穆苍手里的牌子,被穆苍躲开。

  “污秽之物,别脏了淼淼的眼。”

  至于魔修,淼淼你面前正站着一个呢,虽然穆苍没做过什么穷凶极恶之事,但他师父是安绝老,是魔修中有头有脸的存在,是正道中人见到也要礼让三分的人物,身为他徒弟,若说是自己不是魔修,可不就算是贻笑大方了。

  “哦。”

  水淼淼撅起嘴微微的不悦。

  自己身上到底有什么滤镜,让你们这些人,总是选择性的把她看成弱不禁风的模样。

  自己刚才可才大杀四方一场,裙边斑驳的血迹都尚未干透。

  但这不一样,哪怕身染再多鲜血,只要水淼淼保持自己的本心,不被这神魔界同化,她永远都是熠熠生辉的存在,带着不真实的滤镜,似乎下一个就会如泡沫般消失,让人担忧。

  “对了,那群人也算是魔修吗?质量是不是有点差啊?”

  穆苍瞥了眼不远处的尸体,摇摇头,“他们还不够格,这木牌上的人开口笑起来才算是槃耽道人的门徒。”

  水淼淼双手扒到穆苍的手臂上,这次坚决不让他在躲掉了,望着他手上毫无特色的木牌不耻下问道,“怎么笑呢?”

  手即将触摸到木牌,穆苍声音低沉的道,“处子之血,滴上去。”

  “呃。”水淼淼的手悬在半空,好吧,还真是脏东西,委屈的抬头看向穆苍,无声的控诉着他为何不早说。

  可现在收手,会不会很怂,而且都知道是脏东西了,就不要拿在手上了。

  “这块还是干净的。”穆苍忍住嘴角的笑,“就那一群猪狗不如的家伙,还没有胆做什么,但他们既然收到了这‘敲门砖’怕也是起了心思的。”

  水淼淼恍然大悟,穆苍看到这牌子为何反应如此的愤怒了,抓着牌子的手都暴起了青筋。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C947
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ