ดาวน์โหลดแอป
19.24% 被迫修仙的我只想嫁人 / Chapter 202: 第二百零二章

บท 202: 第二百零二章

离了红雨轩水淼淼并未前往广场,拿筹码换一次缺席应该没有问题的,话说小哥哥住东苑那呢?

  他受伤了,今日的听学因该是去不了了。

  水淼淼一间间敲着门,不一会儿就叩开了间四人房。

  穆苍打开门,看着门外笑盈盈的水淼淼,愣了愣神。

  “小哥哥早啊!”水淼淼率先打着招呼。

  “你怎么来了。”穆苍傻笑了几声,将水淼淼迎进房间。

  “来看你啊!你的脚?”

  穆苍走路时,受伤的右腿尚不能落地,水淼淼急忙上前扶住穆苍,“伤的这般严重!你”

  水淼淼不知该说些什么,责怪对方不爱惜自己?

  可小哥哥受伤全是为了自己,满肚的牢骚,化为了一声轻叹,水淼淼将穆苍扶到床旁坐下。

  穆苍昨日还伤到了肋骨,动了几下,便咳了起来。

  “我给你倒杯水。”

  水淼淼满屋子找着,只有桌上放着一壶隔夜陈茶,和四个留有污垢的茶杯。

  “这的条件太差了。”水淼淼打量着四人间。

  “找桃花源花了点时间。”穆苍不好意思的说道,到的晚了,自然就被分到四人间。

  其余三人一心赚筹码积分,不在乎住宿条件,应该庆幸的是,昨日见自己负伤,他们三人好歹收拾了一下房间,没让水淼淼看见堆积的臭袜子。

  “住这怎么养伤。”

  水淼淼一脸嫌弃的扶起穆苍,“住我那去,报到时那小童可说,我那是整个桃花源最好的房间。”

  “我住你那你住哪?”穆苍还没有问出口,就被水淼淼扶着在一旁的木凳上坐下,然后她自顾自的收着穆苍的行李。

  “好了,就这些了。”水淼淼打好包,才反应过来问穆苍,“小哥哥你看还要收什么吗?”

  “呃,枕头和床褥。”好像已经没有办法拒绝了,穆苍下意识的回道。

  “这些就算了,到东上房后我给你全换新的。”水淼淼拎起包裹,搀扶起穆苍。

  “我们慢点走,你可以将重心全放我身上的。”

  穆苍低声笑着,你脸色也没好到哪去,二人互相搀扶着,踉踉跄跄的来到东上房。

  两个相互扶持的病号?

  二人似乎想到一出去了,同时笑出了声。

  到底是女孩子的房间,带着股淡淡的香,水淼淼扶着穆苍在绣凳上坐下,放下包裹,递上茶水,就开始换新的被套。

  穆苍端着茶水,在绣凳上坐的笔直,与水淼淼同处一室,他紧张的连手脚都不知该如何摆放了。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C202
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ