ดาวน์โหลดแอป
32.02% 我不想当村长 / Chapter 155: 第155章 凌相作归来

บท 155: 第155章 凌相作归来

正月十五过后,年味逐渐消失。

  村里的人外出务工的都已经走出家门,这个时候,在外闯荡不到一年的凌相作回来了。

  他打听清楚图命强早已离家,也知道自己和凌寒的孩子已经出世,无论如何,他都会来看凌寒。

  这天夜晚深夜,村里大道小道静悄悄的,深夜里只听见遥远的犬吠声。

  凌寒家的铁门在三更后被敲响,凌相作站在铁门外,看到凌寒的卧房亮着灯,隐约还听见婴儿的哭声。

  前来开门的永远是凌讯,当她看清凌相作的脸,凌讯有如惊弓之鸟,甚至有一种不寒而栗的感觉迎头而上。

  “凌相作?你…你怎么…怎么回来了?”

  “表姑,把门打开,赶紧的,我要看我儿子!”

  凌讯臭骂道:“你这个不要脸的玩意,什么你的儿子?那是凌寒和命强的儿子。”

  “你少唬我了,凌寒早就跟我默认了,她怀的孩子是我的种。”

  “你住口,这不可能!”凌讯记起了去年他跟凌寒借钱一事,直接逼问道:“你拿了凌寒五万块钱去投资做生意,钱呢?你该还给她了吧?”

  凌相作闭口不提钱的事,道:“这事不需要跟你说,你把门打开,先让我进去再说。”

  “我不会让你进来的。”

  “跟你这老人家怎么说不通呢?”他抬头仰望着铁门顶上,指着上方说:“你不开门我就自己翻过去了!”

  凌讯深知与他僵持没用,只好乖乖把门给打开。

  凌相作如一溜烟快速窜到楼上找凌寒,房门被冲开,又被凌相作给反锁,杜绝凌讯进门坏他好事。凌寒心一惊,看到凌相作像是看到了仇人一般,冲上去龇挠着凌相作。

  “你这个混蛋,拐走我那么多钱就消失了,钱呢?我的钱呢?”

  “你住手,先住手!”凌相作使劲抓着她的双手:“钱的事,我会给你一个交代,先让我看看孩子。”

  等到凌寒冷静下来,凌相作脚步轻盈走到床边,小心翼翼抱起图商,脸上的喜悦和幸福难自掩。

  “我的儿子,这是我的儿子!”

  凌寒回复道:“我都不知道自己上辈子造了什么孽才给你生了孩子,凌相作,孩子你看过了,你给我把他放下,我要我的钱,你最好给我个交代。”

  婴孩未哭泣,凌相作不舍的将他放回床上,心想,该面对的总是躲不掉,是时候给凌寒一个交代了。

  他酝酿几许,眼珠子望着地面对凌寒坦白道:“凌寒,我做水果生意亏了,那五万块钱,不仅仅没了,而且,我还欠了三万多的贷款。”

  凌寒几乎要被他的话气晕过去,渐渐的眼眶里渗透着泪水。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C155
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ