ดาวน์โหลดแอป
26.1% 我的喵精小娘子 / Chapter 53: 第五十二章 终于出门了

บท 53: 第五十二章 终于出门了

曲宸真想拉过这只蠢喵来大吼一声:我真想锤死你!

  完了,这下是逃不掉了!

  曲宸宛如一个提线木偶般被带到了老祖宗面前,又如同一个木得感情的机器人一般被她们二人强行将长命缕戴在了手腕上。

  “好了,曲橙橙,现在我们都有啦!”

  说着,抬起曲宸的手腕和自己的比了比。

  “嗯~都是一样好看呢!”

  曲宸掀起眼皮子来,瞪了一眼苏言宝:啧~你还是蠢死得了吧!

  苏言宝:!?我又怎么了?

  老祖宗看见曲宸瞪苏言宝,一把将苏言宝拉过去,藏在自己身后,“曲橙橙,你瞪什么瞪?我告诉你,你给我戴好了,不许摘下来。”

  转过身看着身后的苏言宝,眯眼笑,“娇娇刚才说要和祖母一起去看赛龙舟?”

  苏言宝重重地点了两下头,小表情很是真挚,“是的哦,我和曲橙橙是专门来叫祖母去看赛龙舟的呢!”

  老祖宗捏了捏苏言宝肉乎乎的小脸蛋儿,“也好,祖母已经许久没有出去了。今儿看在娇娇儿的面子上,出去逛逛也无妨。”

  低头打量了一下自己的穿着,“不行,不行,这套衣服太素净了,不适合出门穿。何况今儿还过节呢,该是穿的喜庆一点比较好。”

  季嬷嬷走上前来,“那我今儿可要好好地帮老祖宗打扮一番。”

  苏言宝在边上忍不住插嘴,“我也要,我也要,我要帮祖母挑首饰。”

  老祖宗哈哈一笑,摸了摸苏言宝的小脑袋,“好好好,你帮祖母挑首饰。”

  说着话,三人一起进屋去了。

  曲宸:!?这儿还有个大活人呢!

  只得抬脚也跟了上去。

  曲宸在外室坐了好一会儿也不见有人搭理他,倒是听得里面嘻嘻哈哈热闹一片,半晌也不见有人出来。

  女人就是麻烦!照这么下去,等她们收拾好了,赛龙舟也该结束了!

  隧站起身,走到内室门口,斜倚在门框上,懒懒地开口,“我看时辰也不早了,要不我们吃了午膳再去?”

  坐在梳妆台前的老祖宗侧首瞪他一眼,“你少催了,这就好了。”

  曲宸抿了下唇,点点头:再好不过了。

  转身又回去坐在了刚才的椅子上,单手托着腮,盯着前面的一幅画发起呆来。

  顺手端起桌上已经冷掉的茶,一口口抿着,心思却不知道神游到哪儿去了。

  直到茶碗里的茶快见底了,才听得里面传出杂乱的脚步声。

  曲宸收回思绪,喝干茶碗里的最后一口茶,站起身来,老祖宗并季嬷嬷三人正好从内室出来。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C53
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ