ดาวน์โหลดแอป
15.42% 穿书后我攻略了反派boss / Chapter 62: 第六十二章,没有那么重要

บท 62: 第六十二章,没有那么重要

他举办这场欢迎会的目的,除了宣布对江染染的所有权以外,也是为了试探江染染在司叙心目中的分量。

  他真的挺好奇,司叙对他那位外孙女到底用了多少心思——他会为了染染抛弃对沈家的成见,踏足沈家么?

  事实证明,江染染对于司叙来说,并没有外人所以为的那么重要。

  既然没有那么重要,那他接下来的动作,也没必要忌讳司叙。

  “老郑,你去告诉染染,让她今天在这里住下。”吩咐完,老人看着朗月,回忆起外孙女小时的模样,“染染今天除了刚见面叫了我一声外公,再没有多跟我说一句话——那孩子小时候可听话了,聪明伶俐、乖巧懂事,哎。”

  他叹了声,眼神转冷:“早知如今,当初就不该让她跟着江以泽长大。”

  提起江以泽,沈朗言语间多了一份咬牙切齿的恨意:“那个混账,恩将仇报也就罢了,还唆使慕馨跟着一起对付我!哼哼,真是养不熟的白眼狼。”

  对于主人家的家事,郑立沉默地听着,没有多言。

  “染染一路过来也吃了很多苦,要是她心里还有我这个外公,乖乖留在我们沈家,我可以保证她后半生衣食无忧。”老人捻着胡子,语重心长地说道,“要是,她和她那个没良心的父亲一样,我也只能弃她不管了。”

  郑立低低回了声是。

  “去吧。”想了想还是觉得不放心,老人回身,压低声音吩咐道,“你待会儿安排两个人……”

  听了老人的吩咐,郑立迟疑:“这,不太好吧,染染小姐毕竟刚回来——这样做,只怕会损了您和她之间的情分。”

  “怎么不好?”沈朗沉声道,“我是为了她好——早日和司叙断了,才能避免她继续走错路。”

  老爷子年纪越大,越是固执己见,听不进去别人的意见。

  郑立垂手俯身:“是,我这就去办。”

  ……

  手术室门口,男人坐在椅子上,双手抱头,一动不动。

  等了没一会儿,手术室门打开,司叙从里面出来。

  他立刻起身迎上去:“司教授,柚子她……”

  “已经没事了。”司叙道,“她身体的情况不乐观,下次要是再不小心沾染上病毒,你就不用送到我这里来了。”

  薛唯心松了一口气的同时,再次深深地弯下腰:“司教授,谢谢你。”

  “互惠互利而已。”

  男人扔下这句话后往办公室去了,薛唯心立刻进了手术室。

  有工作人员在收拾医疗用具,看到他,客客气气地打招呼后退了出去。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C62
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ