ดาวน์โหลดแอป
85.76% 我真不想当天师啊 / Chapter 910: 第九百零九章 那你妻子呢?

บท 910: 第九百零九章 那你妻子呢?

“……小伙子,你是……”

  快步走到了屋门边,跨出了屋门,这中年男人再看了看廉歌,出声问道。

  “路过的人,走到这儿,天有些黑了。不知道能不能在老哥这儿借宿一宿。”

  廉歌看了眼这中年男人,再透过这敞开半扇的堂屋门,往着那亮着烛火的堂屋里看了眼。

  中年男人闻声,再看了看廉歌,再抬起头,望了望已经入夜,黑下来的天色,

  再看着廉歌,犹豫了下,还是点了点头,

  “行。”

  “……辉义,什么事儿啊?”

  堂屋里,那抱着孩子的老头哄着孩子,抬起头,朝着这边望了望,喊了声。

  “……有个过路的小伙子想在我们这儿借宿一晚。”

  “……让人进来吧。这会儿天都黑了,附近除了我们村子也没别得住处。”

  老人朝着屋外这边挪过来两步,再停下脚,朝着屋外已经黑下来的天色望了望,出声再说了句。

  “……诶!”

  “……小伙子,你进屋坐吧。屋里有间空下来的屋子,有些时候没住过人了,有些灰,等会儿我去收拾下。小伙子你要是不嫌弃,就在这儿住一晚吧。”

  中年男人应了声他父亲,再转回身,重新回了堂屋里,往旁边让开些身,对着廉歌招呼着。

  “能有个遮风避雨的地方已经足够,谢谢老哥了。”

  廉歌道了声谢,走进了这堂屋里,

  “不用客气。”

  中年男人摇了摇头,领着廉歌往着那堂屋里,桌旁走了过去,

  那抱着婴儿哄着的老头也朝着廉歌这侧走了过来,

  “小伙子随便坐啊,不用太客气。”

  老头出声招呼了声,一手抱着孩子,另只手伸手挪过张凳子,放到了廉歌身侧,

  又回头望了望餐桌上刚摆上的碗筷,饭菜,

  “……小伙子你应该还没吃晚饭吧,正好屋里晚饭也刚做好,一起坐下吃点吧。”

  老头转回头,笑呵呵着出声再招呼了句。

  “那就谢谢老人家了。”

  廉歌笑着,再道了声谢。

  “客气了,就是屋里自己吃得的些饭菜,添副碗筷的事情。”

  老头笑呵呵着再应了句,再转过头,低下头,望了望自己抱着的几个月婴儿,

  婴儿还不停哭闹着,哭声有些撕心裂肺,声音渐有些哑了。

  望着,老头眉宇间有些焦心,焦虑,

  “……辉义,你再抱着孩子,哄哄孩子吧,这孩子也不知道是怎么了,老是哭,哭个不停,在这么哭下去,声音都得哑了。”

  “……你抱着孩子再好好哄哄吧,我去拿副碗筷过来。”

  “好。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C910
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ