ดาวน์โหลดแอป
78.51% 我真不想当天师啊 / Chapter 833: 第八百三十二章 倔老头

บท 833: 第八百三十二章 倔老头

“……廉歌,那男孩,是怎么……”

  “想回家的路上,被过路的车撞下了路边的山崖。”

  傍晚,日暮黄昏。

  往着西面斜去的夕阳已经被远处高楼遮挡,只剩下余晖在地上斜映着些城市高楼,道路上行人车辆的影子。

  随意在个稍显安静些的街巷边餐馆里,吃着些晚饭,

  听着餐馆里些吃饭顾客混杂着的些话语声,廉歌同顾小影一家打着视频电话,

  视频电话那头,顾小影,顾汉国,顾母也在家里,客厅里,围坐在餐桌旁,吃着晚饭。

  听着顾小影的话,廉歌出声应了句,再看了眼肩上的小白鼠,

  小白鼠正蹲在肩上,立着前肢,捧着块廉歌夹给它的菜,闷头战斗着。

  “……这父母离异了,可怜的还是孩子……”

  电话那头,听着廉歌的回答,顾小影一家有些沉默。

  沉默了下,顾汉国再出声说了句,

  “……早些年的时候,在医院里遇到个十二三岁的小孩,头上头皮被什么东西撞破了,血肉模糊,来医院的时候,就一个人,拿着件衣服捂在头上,还在滴血……

  身上看病的钱倒是有,两边裤子兜里,一边兜揣了好几百……问他怎么一个人来了医院,他父母呢,他也不吭声……

  后来才知道,他父母离异了,他跟着他父亲,那天他父亲跟着新找得对象出去了,给他钱,让他一个人在屋里待着,自己吃饭……他一个人在屋里厨房做菜的时候,不够高,就搭了个凳子……结果洗菜的时候,地上撒了太多水,到切菜的时候,凳子就翻了……连着案板,刀,还有旁边的锅,全砸在他身上……他在地上趴了很长段时间,才自己爬起来来了医院……”

  “……等通知他父亲,来到医院的时候,他父亲就问他为什么要自己在屋里做菜,不是让他去找个饭店吃吗,他也不回答为什么,就对着他父亲不停道歉,有些怕他父亲生气……等到后面了,医院护士问他的时候,他才跟护士说……他想做菜等他爸回来吃……跟他一起吃晚饭……”

  顾汉国说着,沉默下来。

  桌旁的顾小影,顾母也有些沉默。

  电话这头,廉歌听着,也没多说什么。

  “……廉歌,那会儿,那个老人,为什么让你上去帮他看他孙子在没在啊……是不是……”

  电话那头,又再安静了会儿后,顾小影再出声问道。

  闻声,廉歌转过了视线,看了眼餐馆里,餐馆外街道上远处,

  “他孙子已经出去两天了。”

  看着远处,廉歌出声应了句。

  闻声,电话那头,顾小影一家再有些安静下来,


ความคิดของผู้สร้าง

感谢血红大佬的盟主打赏。

  谢谢。

  稍后有加更。

Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C833
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ