ดาวน์โหลดแอป
67.67% 我真不想当天师啊 / Chapter 718: 第七百一十七章 遗憾,美满

บท 718: 第七百一十七章 遗憾,美满

“……走了啊,家里老婆子还在屋里等着买菜回去呢。”

  面摊边上的路灯亮着,往下挥洒着些灯火,映照着桌旁几人的身影。

  桌上放着的两碗面,还萦绕着些热气,迎着路灯往上升腾着,在桌上映着袅袅雾气的影子。

  桌旁,廉歌放下了筷子,看着老人,也没再多说什么。

  身侧的顾小影望了望老人,再看了看廉歌,坐在一旁,也没说话。

  老人微微抬着头,有些沉默。

  面摊外边路灯挥洒下灯火能映照的地方之外,有些昏暗下来的街道上,行人依旧熙熙攘攘。

  不时有些脸上带着笑容的人,从面摊边,映着的灯火外走过,在面摊上,桌旁几人耳边响起些话语声。

  ……

  “……太美满了……美满……”

  老人坐在桌旁,望着走过面摊边的一道道身影,呢喃着,再重复了遍,

  转过头,望了望廉歌,老人再回过了头,望向了面摊外,街道上,走过的一道道身影。

  “……他这辈子,孤独终老,出门的时候,没有人道别,在外面的时候,不会有人在屋里等他。”

  望着刚才走过的个行人,老人出声说道。

  听着老人的叙说,廉歌转过视线,看着面摊外过路的行人,

  先前那过路的,是个老头,身上穿着身单薄的衣裳,脸上带着笑容,手里提着个袋子,袋子里还装着些菜,已经渐渐走远。

  ……

  “……哈哈哈,我先跑到这儿的……”

  几个手里还拿着没吃完冰糖葫芦的小孩,追跑着跑过了面摊,再相继停了下来。

  跑在最前面的那小孩穿着身病服,脸上高兴着,冲着旁边几个小孩说着。

  “……算你厉害……我们来玩捉迷藏吧……”

  “……好!”

  有小孩喘着粗气,再提议道,那穿着病服的小孩高兴着应着。

  “……他这辈子,从生下来,就体弱多病,一直到病逝,也没怎么离开过医院。医院后边,是个小区,小区院子里,经常有小孩玩闹,他就隔着窗,在医院楼上病房上望着。”

  老人看着那穿着病服的小孩,出声再说道。

  “……那我先来找,你们藏吧。我数一百下就来抓你们啊……一……”

  “……捉迷藏了,捉迷藏咯……”

  穿着病服的小孩转过了身,闭上了眼睛,数着数,其他几个小孩欢笑着,往着各处散去,

  “……我来找你们了啊……”

  小孩数完了数,高兴着,在街道上,在同其他小孩玩闹起来。

  ……

  “……小心点,别摔着了……”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C718
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ