ดาวน์โหลดแอป
60.88% 我真不想当天师啊 / Chapter 646: 第六百四十五章 善

บท 646: 第六百四十五章 善

“……有了那件厚衣裳,才没让我在那会儿给冻死了。”

  白炽灯下,带着些寒意,水汽的清风不时拂进屋里,晃动着灯下人的影子。

  老人有些浑浊的目光恍惚着,望着身前,说着,

  老太太伸出发皱的手,搭在了老人手背上。

  老人转过头,望了望老太太,转回头,又再笑呵呵说了下去,

  “……现在我这后背上啊,还有那会儿烧伤了,留下来的疤,一大片呢。”

  语气再轻松着,老人笑呵呵着说着。

  专注着听着的男孩,转过身,关心着望了望老人的后背。

  转过视线,廉歌看了眼那桌旁还低着头,脸上笑着的中年女人,再看了眼桌旁几人,也没出声说什么,静静听着老人的叙说。

  ……

  “……没事儿,爷爷不疼,早就不疼了。”

  灯下,老人转过头,笑呵呵着对关切着望着他的男孩出声说了句,转回头,顿了顿,接着说了下去,

  “……我啊,是吃百家饭长大的,那会儿我啊,就那么点大,我爹一走,也没个别得亲戚。就靠着在村子里,这家屋里吃点,那家吃点。一到村子里吃饭的时候啊,我就跑到别人屋门口去,别人吃饭了啊,我就站在那门口看着……”

  “……那会儿啊,谁家都不容易,地里粮食就那些收成,屋里的粮食够不够自家吃都不一定,家家户户啊,都是在挨饿。不过啊,村子里这一户户人,看着我造孽,时不时还是会给我碗饭吃。虽说不可能吃得多饱,但总归是没把我饿死。我就靠着那一碗碗粥,稀饭,活了下来。

  现在会的这几个医药方子啊,也是那会儿村子里老大夫教给我的。”

  老人笑呵呵着,说着,望了望屋外,再转回了头,

  “……所以我讲啊,谁都有个难得的时候,能帮一把还是就帮一把。”

  “……小伙子,大姑娘,你们讲,是不是这个道理。”

  转过头,老人冲着廉歌,还有那中年女人出声说道。

  闻声,转过视线,廉歌看了样老人,微微笑了笑。

  旁边,那中年女人还低着头,那只有眼白的眼睛随着另一只眼睛直勾勾着看着眼前,脸上浮现出的笑容渐多,似乎是听着什么好笑的事情。

  “……小伙子,锅里还有些面,我再去给你添点过来吧。”

  老人转过头,笑呵呵着,再看向廉歌,出声说道,

  “谢谢了,老人家,一碗足够了。”

  “……成。”

  老人笑呵呵着应了声,又再低下头看向身侧的男孩,

  “……小启,还吃吗?”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C646
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ