ดาวน์โหลดแอป
60.6% 我真不想当天师啊 / Chapter 643: 第六百四十二章 狗改不了吃屎

บท 643: 第六百四十二章 狗改不了吃屎

“飒飒……”

  似乎带着些寒意的风,卷落的树上落叶落在院子里,随着风不时摩挲着地面,响着些窸窣的声音。

  再透过敞开着的半扇堂屋门,微微晃动着屋里顶上牵扯着白炽灯电线的蛛网,摇曳着白炽灯。

  “……还是亮堂着点好些……这屋外的天时有些暗,不知道今个是不是要下雨了。”

  端着两碗面的老太太小心着从后屋厨房里走出,老人跟在身后,手里也端着碗面,望了望屋外,顺手按开了白炽灯的开关。

  白炽灯亮起,往下挥洒着灯光,照亮着屋子里,映着屋子里几人的影子。

  那中年女人还抬着头,转动着眼珠,望着这屋里,笑着。

  男孩不时看着那中年女人,不禁有些害怕,见自己爷爷奶奶从后屋里出来,赶紧站起了身,朝着自己爷爷身旁跑了过去,

  “……怎么了,饿了啊?”

  老人看着男孩跑过来,笑呵呵着问了句。

  男孩没出声,拉着老人的衣襟,靠在老人身旁,

  老人笑着,看了看自己的孙子,再抬起头,望了望那桌旁的中年女人,

  “先吃面吧。”

  转回头,老人对着男孩出声说了句,将手里那碗热气腾腾的面递给了男孩,

  男孩抬起头再望了望那中年女人,伸手将面碗接了过来,端着面,还是站在老人身侧。

  “……味道还合适吗,这里还有些调料,看差些什么味道可以再添点。”

  老太太将自己手里的面碗递了碗给老人,又回身进了厨房,拿了些调味料走了出来,走到了桌旁,放到了桌上,笑呵呵着招呼着。

  老人带着那男孩,端着面,也走到了桌旁,

  “……面还够吗,锅里还有些,不够的话说一声就行,我再去给你们添点。”

  老人将自己的面碗放到了桌上,笑呵呵着,出声招呼着。

  那男孩抬起头,小心着望了望那中年女人,也将碗放到了桌上,然后飞快着在廉歌这侧旁边坐了下来。

  “谢谢了,老人家,一碗就足够了。”

  看了眼着老人,廉歌道了声谢,应了声,再转过视线,看了眼旁边另一侧坐着的那中年女人,

  中年女人笑着再打量了下这屋里,又再转过头,看向了老人,

  “……老人家真是好心人啊,真是好心人啊……”

  笑着,中年女人那只有眼白那眼珠跟着转动着,看着老人,老太太,和那男孩,

  “……就是啊,有些人啊,你帮他,他可不会领情啊。”

  中年女人说着,笑着,再转过头,望向了那屋外,似乎再看向了远处,

  “……姑娘是在说先前过来的那姜四娃吧?”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C643
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ