ดาวน์โหลดแอป
57.77% 我真不想当天师啊 / Chapter 613: 第六百一十二章 怄气

บท 613: 第六百一十二章 怄气

“……也就是常家这大儿子心善,受得住。这疯疯癫癫这么多年了,都这副模样,吃喝都靠着人伺候了,还这么能折腾人。”

  “……总比前些年好些。不过这老太太真是……这常家这大儿子真是遭罪……要换了别家,谁还管你啊。”

  院子里,一桌桌宾客围着,各自吃喝着,说着话,

  廉歌再看了眼那院子里不远,瘫坐在轮椅上的老太太,和一边笑着同老太太说着话,一边又端着碗面,给这老太太喂着的中年男人,

  转回视线,廉歌静静听着桌旁几个老人的话语声,也没出声多说什么。

  ……

  “……说起来,常家这大儿子才是造孽。他娘疯了的时候,他才多大啊,十几二十岁吧……这么一下来就是三十几年。伺候他老娘吃,伺候他娘喝,受这疯老太婆来回折腾,还得看着他……你说要是别家啊,家里说不定还有个兄弟姊妹可以帮着照应下,他兄弟也是早早就去了……”

  旁边个老太太摇了摇头,感慨着说了句,

  “……诶,常家那小儿子,摔河里的时候多大来着。”

  旁边个老人出声搭了句话,问了句。

  “……不是都说了吗,就那玩意儿喝醉了淹死在沟里过后没半年,那常家小儿子就也跟着淹死在河里,也不知道是个什么冤孽……淹死的时候,估摸着也才那么几岁大,顶多十岁左右,估摸着和小善差不多啊,可能比小善这会儿稍微小点。”

  旁边那柳姨跟着接了句,摇了摇头。

  桌旁几人听着,都有些沉默,没再继续说下去。

  “……诶,小伙子,你怎么不吃啊。别客气啊。”

  旁边那徐姨似乎注意到廉歌一直没动筷子,转过头,对着廉歌出声招呼了句,

  “谢谢了,还不是很饿。”

  转过视线,微微笑了笑,道了声谢,廉歌出声说了句。

  “……那小伙子你自便些啊,不用太客气。”

  那徐姨闻声,望了望廉歌,有些奇怪,不过也没多问,再笑着招呼了声,便再转过了头,同桌边的几个村里人再聊了起来。

  转过视线,廉歌再看了眼这院子里,看了眼那不远处,那瘫坐在轮椅上的老太太,和那脸上还笑着的中年男人,

  收回目光,再静静听着随着道道清风在耳边混杂着的话语声。

  ……

  “……妈,吃不下了啊,那剩下的咱们就不吃了。”

  放下端着的面碗和筷子,中年男人对着轮椅上瘫坐着的老太太出声说了句,

  再转回身,看向了站在旁边,埋着头,始终沉默着的男孩,


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C613
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ