ดาวน์โหลดแอป
51.83% 我真不想当天师啊 / Chapter 550: 第五百四十九章 敲门声

บท 550: 第五百四十九章 敲门声

“娃……”

  敞开着的病房门口,见到自己孩子醒了,夫妇中的妇人往前挪了半步,紧随着又顿住了脚,只是望着自己的孩子唤了声,中年男人在一旁,攥着搓着自己满是茧的手,紧张着看着,

  闻声,年轻男人缓缓再抬起了头,望着自己父母憔悴苍白的面容和担心的目光,年轻男人脸上的‘羞涩’褪去,又转头望了望自己枯瘦的手臂,眼底流露出些愧疚,有些不敢看自己父母,再缓缓低下了头。

  “家属可以进来了,进来吧。”

  顾汉国再看了看这年轻男人,让到了一边,回身对着病房门口的家属说了声,

  “……谢谢,谢谢……”

  感激着,道着谢,夫妇两人慌忙着从病房门口走了进来,走到了年轻男人坐着的轮椅边,

  “娃,感觉怎么样,难受吗?”

  伸手握住了自己孩子枯瘦,似乎仅剩下层皮和骨头的手,夫妇中的妇人眼底带着心疼,望着自己儿子,

  “……医生,医生……我孩子他……”

  又转过头,望着顾汉国,妇人紧张地出声问道,

  “醒了就好了,之后再修养段时间,将身体修养回来,就好了。”

  顾汉国语气温和着,对着这对夫妇出声说道,

  “……那就好,那就好……”

  妇人脸上紧张的神色缓和了些,松了口气,

  “……娃,饿么,想吃点什么东西吗?”

  又转过头,妇人望着自己孩子,出声再问道,

  “妈……”

  年轻男人缓缓抬起头,有些艰难地转动着头,望着自己母亲,自己父亲,

  “……爸,”

  “对不起……”

  眼里流露着愧疚,年轻男人望着自己的父母,出声说道。

  “……傻孩子,说什么呢,有啥对不起的,人醒了就好,人醒了就好……”

  旁边夫妇中的中年男人将手放在了自己孩子肩上,笑着,出声说道,

  “爸……”

  年轻男人眼眶有些泛红,看着自己父亲再唤了声,语气带着些哭腔,

  “……傻孩子,你爸说得对,有啥对不起的,你醒了就好了……”

  妇人握着自己孩子的手,另只手再摸了摸自己孩子的头发,也笑着出声应道。

  ……

  “……病人才刚醒,需要多休息,家属就先出去吧。”

  又等这对夫妇同自己孩子说了会儿话,顾汉国再走上前,出声再说道,

  “……好,好……”

  夫妇两人连忙应着,又回过头看着自己孩子,

  “……那娃,你就好好在病房里休息,我和你爸就在屋外边……你有什么想吃的没有,妈等会儿去给你买。”


ความคิดของผู้สร้าง

求下月票,各位大佬给点月票吧

Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C550
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ