ดาวน์โหลดแอป
30.25% 我真不想当天师啊 / Chapter 321: 第三百二十章 磨刀

บท 321: 第三百二十章 磨刀

堂屋里,

  中年男人弯着腰,拿着那苹果,手和身子都微微颤抖,

  “……她攥着的那钱是拿来给我买生日蛋糕的,她到死都没放手的那钱是拿来给我买生日蛋糕的……”

  声音颤着,呢喃着,中年男人一遍遍重复着,

  “……她想着我,到那时候还想着我,但我从来都没保护好她。我就是个畜生,畜生!”

  中年男人痛苦着,攥着那苹果,

  “……到她没了的那一天,我都没对她好过。她拼命的想讨好我,想让我喜欢,因为我是她的父亲,但我却好像从来没记起过,我是她父亲,只知道她是个女孩,只觉得她害死了她母亲……甚至,到那一天之前,我都不知道,我对她笑过几次,有没有笑过……”

  中年男人浑身颤得愈加厉害,

  “……那天是我的生日,却成了我女儿的忌日。”

  “……我错了,我对不起她……蕊蕊,爸爸对不起你,爸爸对不起你,爸爸错了……”

  中年男人躬着身,一只手攥着那苹果,一只手紧攥着桌沿,重复着。

  许久,话音渐渐平息,中年男人再次沉默下来。

  ……

  一旁,廉歌静静看着,听着,

  中年男人缓缓转过了身,眼眶还红着,抬起手,看了眼那手里被攥出些汁水的苹果,咬了一口,一言不发,沉默着,一点一点缓缓咀嚼着。

  “……我后悔了,脑子里一遍遍一遍遍过着蕊蕊的影子,但我甚至想不清,我陪蕊蕊做过什么,好像每次,我都走开了。”

  中年男人再顿了顿,语气重新平静下来,

  看着那微微仰头,透过通往后院的门,看着那昏暗的后院,

  “……越想,那些记忆就越模糊,我不想她就这样没了,我想要她还活着,这样,我就能陪她,陪她做她喜欢做得事情,给她买漂亮的裙子,和她一起去公园,送她去学校,去学校接她放学,煮她喜欢吃得东西……给她买苹果。

  我后悔了,我想把这些都补回来……但是,后悔已经没用了,她已经没了。”

  “……杀她的那三个畜生,被关进了特殊学校。我去警察局,接了蕊蕊回家……回到家里,我从来没觉得,没了蕊蕊后,原来这堂屋里这么安静,安静的一点声音都没有……我就坐在蕊蕊旁边,看了她一夜……

  我不想把她埋进土里,不想让她就这样,就这样……我想她在朝着我笑,但是她已经没了,没了……再也回不来了。”

  看着那昏暗的后院,中年男人说着,目光有些恍惚,

  ……


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C321
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ