ดาวน์โหลดแอป
24.12% 我真不想当天师啊 / Chapter 256: 第两百五十五章 值吗

บท 256: 第两百五十五章 值吗

“曾经她愿意为了这种美好付出生命,现在,她也会愿意为了这种美好甘愿受罚。”

  再说了句,廉歌重新挪开了脚步。

  ……

  “……哎,感觉那位老先生还不如不见到她,至少那样,去世的时候,心里还是抱着希望,不用像现在这样……”

  电话那头,顾小影的声音响着,

  听着顾小影的话,廉歌脸上挂着笑容,一边静静听着,一边穿过喧嚣的广场,

  虽然已经是夜晚,但广场上,依旧显得热闹,

  行人,摊贩。带着孩子的父母,饭后说着子女儿孙,散着步的老人,倚靠着,说着白日里趣事的夫妻……

  话语声,叫卖声,笑声,步伐声,混杂着,喧嚣着,

  “……那位老人家等了一辈子,结果却……等得那个人早已结了婚,有了子孙,只有他空等了这么久,孤独终老。”

  听着顾小影的话,廉歌挪着步子,向前走着,

  “那你觉得应该是怎么样?”

  “……至少不应该是这样,我就觉得,结果不应该着是这样……”

  说着,顾小影又有些泄气,没再说下去,

  闻言,廉歌微微抬头,看着繁华热闹的广场和远处高楼耸立的城市,

  “……时过境迁,物是人非,已经太久了……”

  没再说下去,廉歌挪动着脚步,继续朝着前侧走去。

  “……那位老人家等了一辈子,一直从青春正貌,等到头发都白了,临到去世都还在等,却只等到了这样一个结果,廉歌,你觉得……值吗?”

  “那你觉得,什么样的一辈子才算值?”

  廉歌微微笑了笑,顿了顿步子后,出声问道,

  闻言,电话那头的顾小影有些沉默,

  “那那位老人家会后悔吗……不是后悔等了这么久,而是后悔在最后的时候再见到了她?”

  ……

  “……其实那位老人家早就明白,他要等的那个会穿着白裙和他在菜市口见面的姑娘,已经等不到了吧。”

  电话那头,顾小影说着,

  “……就像是老人家自己说得,其实他等得是那个菜市口,穿着白裙的姑娘,而那个姑娘,其实早就等不到了。”

  廉歌闻言,看了眼远处也没说话。

  “廉歌,要是我和你失去联系了,你会愿意等我多久啊?”停顿了下后,电话那头的顾小影撑着下巴,出声问道,

  “我不会等。”廉歌笑着,应道,“我把整个世界翻过来都会把你找出来。”

  “呵,男人,就你会说话。”电话那头,顾小影脸上抑制不住的笑容,但还是哼了声,

  “不过本宫喜欢听,多来两句。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C256
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ