ดาวน์โหลดแอป
53.84% 深海有鲛人 / Chapter 168: 168 风月

บท 168: 168 风月

“为什么?”

  冥王微笑了,宛如梦呓般慢慢地说着,“本王看你的血很是美味,若是你走了,觉着实在可惜!”

  拂泠咬住了青灰的嘴唇,脸上宛然是一种绯红的妩媚,搀杂着灰色的绝望。在这个时候,想起了水玥宸,心头的那根刺深深地穿透了整个灵魂,端的不知何由,只是疼了,疼了。

  有人再次拽住拂泠的手,拂泠有些不耐烦的转身看向冥王,只是看请眼前男人的一瞬间,拂泠一怔。

  这人不是别人,而是水玥宸,冥王早已不知所踪。

  “拂泠,我终于找到你了。”眼前的男子眼神执着而热切,一双眼睛动也不动地注视着拂泠。

  “君上,真的是你。你的伤没事吧?”拂泠语气非常关切,她是真的不希望水玥宸被冥王所伤。纵然水玥宸万般不是,她也不愿水玥宸受到旁人伤害。

  “伤不碍事,拂泠,你不在的这段日子我很想你。”

  “抱歉,是我不辞而别。”

  “你走以后,我总会去你以前住所附近,那里有着淡淡的草木冷香,原是你留下的气味。”

  场景蓦然转换,拂泠知道是水玥宸用了瞬间转移到仙术带她回到了龙绡宫。

  眼前场景很是熟悉,这里的香气经久未消。她走之前,特意种下了冷香调的草木,看似不经意,却是费了心思的。

  “是吗,我没有在意。”拂泠若无其事的说。

  “泠儿,可以为我跳一支舞吗?像从前一样。”水玥宸淡淡的说。

  “好。”

  “人间戏文里,说是琴舞相合,我为你抚琴伴奏可好?”水玥宸话音落,挥手便现出一把古琴。

  拂泠轻轻点了点头。

  而后,退后两步舞了起来。她的身姿亦舞动的越来越快,如玉的素手婉转流连,裙裾飘飞,一双如烟的水眸欲语还休,流光飞舞,整个人犹如隔雾之花,朦胧飘渺,闪动着美丽的色彩,却又是如此的遥不可及……

  水玥宸轻轻拨弄琴弦,目光一直追随着拂泠的身影。

  她舞姿轻灵,身轻似燕,身体软如云絮,双臂柔若无骨,步步生莲花般地舞姿,如花间飞舞的蝴蝶,如潺潺的流水,如深山中的明月,如小巷中的晨曦,如荷叶尖的圆露,让人如饮佳酿,醉得无法自抑。

  曼妙女子,清颜红衣,青丝墨染,彩扇飘逸,若仙若灵,水的精灵般仿佛从梦境中走来。

  乐声清泠于耳畔,手中折扇如妙笔如丝弦,出尘如仙,傲世而立,恍若仙子下凡,令人不敢逼视。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C168
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ