ดาวน์โหลดแอป
22.89% 二十年人间路 / Chapter 201: 第二百章 我们回家

บท 201: 第二百章 我们回家

楚子羡把墨镜往下拉露出眼睛,看着小男孩弯下腰轻声问他:“小朋友,你也喜欢听这首歌吗?”

  小男孩摇摇头,用很童真的眼神看着楚子羡说:“哥哥,你为什么要饭啊?”

  要饭...饭...

  楚子羡的嘴角抽搐着,他刚想和小男孩解释一些什么,但是仔细想想却又没有必要,因为在一些人眼中他确实和要饭的差不多,只不过人家是卖惨,他是卖艺。

  但是对于那些根本就听不懂音乐的好心人来说,楚子羡还不就是个要饭的,不然干嘛要把吉他包摆到脚前。

  歌是唱不下去了,楚子羡把一块钱的钢镚又还给了小男孩,然后拿起吉他包离开了这条步行街。

  从那天后,直到楚子羡走出源城很远都没有再敢在路边弹过吉他,每天就是新到一个地方就去当地的旅游景点转悠转悠,这样一来消费加速,只半个月楚子羡的钱就花掉了大半,毕竟他也要买衣服之类的,有了新衣服楚子羡旧的就会扔掉,因为是徒步他实在没法带。

  “这么下去也不是办法啊。”楚子羡在酒店的房间中嘀咕着,从比较好的酒店现在一路换到了比较便宜的酒店。

  最近吃喝玩乐有点忘了当初辞职超市的初衷是什么,再次想起来之后,楚子羡终于是迈出第一步,在无人的地方开始了弹唱,只不过楚子羡再没有把吉他包放到脚前。

  他想好了,唱就是唱,以后没钱的话,那以后再说呗,反正现在有钱。

  这样一来楚子羡倒还真的开了口,并且渐渐适应了这个状态。

  在人来人往的街边。

  在灯火阑珊的闹市。

  在人影伶仃的夜晚。

  在广场...

  在小吃店外...

  在公共厕所门口...

  论脸皮变厚的诀窍,那就是在所有人的面前干想干的事情,当然,楚子羡直到五月份也没有决心把吉他包放到脚前。

  整个人的状态从一个干净的小伙变成了长白油腻男。

  楚子羡从一开始两三天一洗澡到现在一个多星期都懒得洗一次澡,从开始的酒店住宿到现在的睡大街,他这个过程适应的是超级快。

  一是脸皮厚,二是存的那点钱基本又快见底。

  至于精神状态,楚子羡也说不来他是个什么情况,从一开始的美好想法,到现在的每天混日子,楚子羡有点随遇而安的感觉。

  停下来找工作,他不愿意停下来也不愿意去干活,回平市那也没可能,反正就是先打算把钱都花光了再说。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C201
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ