ดาวน์โหลดแอป
77.93% 穿书之误救反派 / Chapter 166: 第一六七章 永永远远

บท 166: 第一六七章 永永远远

易晓寒应着她的话抬头望月,她不在他身边的时候,他最喜欢做的事,就是一个人站在室外赏月。

  那个时候的月色,他总是分外怜惜,他不允许有人在他面前践踏那满院的月色。时间久了,若是没有特别紧急的事,便再没人敢来打扰他赏月了。

  遇到她后,他眼中再没有那轮圆月,赏月这个习惯不知什么时候起,就自然而然的消失了。

  “是,很亮。”

  虽知她的踪迹,可近乎于无,漫漫长夜,他依旧只能与长月为伴。

  姚月伸手摸上脖间的月亮挂坠,目光与月光相对,一片清冷,可嗓音却是娇俏软腻,“看见月亮,是不是就好似看到了我?”

  易晓寒听着,不知为何,喉头有些哽,“是。”

  “想我的时候呢,就抬头看看月亮,就好像我陪在你身边一样,我很快就回去了,易晓寒,晚安。”

  听着她甜腻腻的声音,易晓寒的话却迟迟说不出口,最后只得道:“晚安”。

  借月思她的日子,已经够久了。

  看着月亮,并不会让他感觉到她就在身边,反倒会让他觉得,她离他好远,远到让人绝望。

  那边电话挂了,易晓寒放下手机,透过窗户,仰头望月。

  半晌后,听到室内窸窸窣窣的声音,易晓寒转过头来,看着突然出现,正一脸新奇的玩着不知从哪搞来的金刚铁甲类玩具的凌玉,问:“你一直待在我这里做什么?”

  凌玉头也未抬,“等着看你什么时候被抛弃啊。”

  闻言,易晓寒睫毛低垂,也不知在想什么。

  突然,他对着一头火热把玩玩具的凌玉,唤了一句,“安安。”

  听到这个称呼,凌玉登时扔下手里的玩具,炸毛似地从地上站起来,“你叫我这个做什么?”

  “这是她给你取的名字,希望你一生平安。”

  易晓寒看着他,“她还是爱你的。”

  “……我才不相信呢。”凌玉撇过头去,可眼尾处的红,还是暴露了他此刻内心的脆弱。

  “你其实一直渴望着她的,不是吗?要不然,你也不会那般珍视她留给你的鞋子,还偷偷跟过来。”

  凌玉红着眼睛冷着脸道:“你想说什么?”

  “这次,倘若她真的骗了我,我想让你再给她一个选择的机会。”

  “什么意思?”

  夜色里,易晓寒的眼睛一片浓重,“我知道,你一直想像别的孩子一样,得到母亲的疼爱。”

  “你把她送进修仙界,看看这次,她会不会选择抛下你。”

  “如果她还是要抛下我呢?”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C166
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ