บท 8: CHAPTER 8:
CHAPTER 8:
"Maxcein, bakit ka naman pumuntang mag-isa sa lugar na iyon?" Asuna greeted her teeth in annoyance. Sino naman kaya ang nagsabi sa mga ito na nanggaling ako sa Via? Kung saan-saan nakakapunta ang balita.
Nakahiga ako sa aking kama at nagmumuni-muni ng bigla na lang nilang kinalampag ang pinto ng kwarto ko, nasira iyon at heto sila ngayon sinesermonan ako. Sila na nga itong nakasira dito sa kwarto ko, sila pa itong may ganang magalit. Atsaka, ano bang mali sa pagpunta ko sa Via? Gusto ko lang naman kamustahin ang magaling kong kambal.
"Alam mo, Maxcien, iyang kambal mo may kakambal ring demonyo kaya hindi mo alam kung ano ang nasa utak ng bitchesang 'yon. Tapos susugod kang mag-isa sa impyerno niya?" nanggigigil ding saad ni Yuesha, ito ang pinakamaingay sa amin kaya naman kapag tumahimik ito ay alam na naming galit ito. Siya rin ang pinakamalapit sa akin. Though, hindi ko naman ginagamit sa kanila ang salitang 'kaibigan' I know to myself that they're attach on me. "Impyerno ang lungga no'n. Kahit anong gustong gawin no'n ay magagawa niya para lang ipahamak ka."
"Ang ingay ninyo. Saan niyo naman nalaman na pumunta akong Via?"
Umupo sila sa kama at naka-crossed arm na sila nang tumingin sa akin. Namumuti ang kanilang mga mata, halata ang pagka-disgusto. Muntik na akong mamatay sa mga titig nila.
"Maxcien, kahit hindi mo kami ituring na kaibigan. You're still our friends. Atsaka, duh, may nag-post sa Facebook page ng Via, look, it was you and your twin, she looked like a mess."
"Mess. Baka tuluyan ko siyang paiyakin kapag nakita ko siya. Huwag lang talaga siyang magkakamali na umapak sa lungga ko at isusubsob ko ang babaeng iyan."
Pinanuod nila sa akin ang video, para lang akong nasa teleserye at ako ang naging kontrabida. Napangisi ako. Nagmukha lang naman akong kontra-bida dahil sa maarteng kambal ko. Dapat na yatang bigyan ng award ang babaeng ito. Best actress of the year.
"Mygash, ang dami mong haters, girl." Binasa ni Benj ang mga comment at lahat iyon ay ako ang masama, wala man lang nagtanggol sa akin kahit isa na taga-Via. Ano pa bang aasahan ko? Dean nila ang nakalaban ko at ako ay hamak na napadpad lang sa lugar nila.
"Ang kakapal naman ng mga mukha ng mga taong ito, kung ano-anong pinagsasabi, kesyo, deserve mo lang daw mapalayas ng tatay, hindi ka raw nababagay sa Via at hindi raw nila akalain na may kakambal ang babaeng iyon na katulad mo. Nakakaawa ang mga taong ito, they don't know how bad their idol is. Mga hunghang. Palibhasa naluto ang mga utak."
I don't mind the negative comments, I just received. Wala naman silang alam sa buhay ko at lalong wala naman sila sa lugar na iyan nang mag-inarte ang magaling kong kambal. Nakuha na niya ang simpatya ng mga tao, siguradong abot langit na ang ngiti niya. Hindi na ako magtataka sa gano'ng ugali niya. Immune na ako.
"Iyang kambal mo, Maxcien, maniniwala na talaga akong maniwala na may kakambal pa iyang demonyo. She's a bitch." Nakataas ang kilay ni Yuesha nang kanyang itabi ang cellphone. Nahiga siya sa aking kama at kinalma ang sarili.
Nang mahiga siya ay nahiga narin ang dalawa, ngayon ay pare-pareho na kaming nakatingin sa kisame at pinagmamasdan lang ang ilaw na nakasabit do'n. Kumalma narin ang paligid at tumahimik, parang ninanamnam ang bawat sandali na ganito lang kami. Sa isang linggo halos isang beses lang kami kung magkita dahil busy sila sa kani-kanilang propesyon. Ako naman ay rebelde parin.
"Max?" Tumagilid si Yuesha nang higa at humarap sa akin. Tinitigan niya ako at parang kinakabisado ang mukha ko.
"Hmmm?" tangi kong tugon habang nakatingin parin sa kisame. I don't feel like talking. Hindi naman talaga ako palasalita.
"Nothing."
Naramdaman ko ang paghinga nito nang malalim. She even blinked her eyes, two times. Alam kong may gusto siyang itanong but opt not to. Kung ano man iyong balak niyang itanong, she gonna spilled those but not this time. Siguro ay hindi pa siya handa.
Tila may dumaang anghel sa loob ng aking k'warto, it was more than a minute until Benj decided to watched a movie and ordered pizza and other foods. This was called bonding time to them. They chose to watched horror since wala namang love story sa collection ko. I'm not fan of them.
Lights off, we watched movie while eating. Ilang minuto lang ay nagsisigawan na ang aking mga bisita. Kung gaano sila katahimik kanina ay gano'n naman sila kaingay ngayon. Hindi talaga nila matatagalan ang pagiging tahimik, lalo na kapag ganito ang pinapanuod. Mahilig manuod ng horror mga duwag naman. Gustong-gusto manuod ng horror mga takot naman.
Habang nanunuod ay panay ang tunog ng aking cellphone. Hawak ko iyon at kausap ko si Caliber from text messages. Siya lang naman ang taong nagpapaingay sa cellphone ko. If not with him, siguro ay hindi ko hawak ang aking cellphone.
From: Caliber
Hindi ako makakapunta riyan, tonight. We have meeting in our organization. I'm sorry.
To: Caliber
I'm not even expecting you. 😒
From: Caliber
Ouch. My heart💔
While having a conversation with Caliber. Ang mga kaibigan ko naman ay nagsisigawan na dahil sa takot. They even hide inside a blanket.
"Tangina, Max, ayaw ko na. Sa susunod magdadala na ako ng sarili kong CD, nakakatakot," bulalas ni Yuesha nang biglang may tumili sa movie, kahit sila Benj ay nagulat at napatili. Tahimik lang akong pinapanuod ang reaction nila.
Bago matapos ang movie ay nakabalot na sila ng kumot at nasa likod ko, hanggang sa matapos ang movie ay gano'n lang sila. They even scream so loud when I tried to leave their side. Parang mga batang takot iwan ng magulang.
"Bubuksan ko lang ang ilaw, mga duwag."
Nang manahimik sila ay agad kong binuksan ang ilaw at bumalik sa kanilang tabi. Pawis na pawis sila kahit nakabukas naman ang air-con, parang nakipagkarera sa sampung kabayo. Mabigat rin ang kanilang paghinga. Napapala ng mga nagtatapang-tapangan takot naman sa multo.
"I swear, I'll never watch horror again," reklamo ni Asuna na nanginginig parin sa takot. "Parang nararamdaman kong may nakayakap sa akin." He even hug herself.
"Gaga sis, dinadalaw kana ng mga nang-ghost sa'yo. Kinakamusta ka, ganern," natatawang usal ni Benj.
"O, kaya naman 'yung mga biniktima mo ang dumadalaw sa'yo," panggagatong naman ni Yuesha.
Nagtawanan ang dalawa samantalang si Asuna ay inerapan lang ang dalawa at hinampas ng unan. "Hayp talaga kayong dalawa."
At nag-umpisa na naman silang mag-ingay sa loob ng k'warto ko. Tanging malalakas na halakhak at sigaw nila ang naririnig ko dito sa loob. Hindi na ako nabingi dahil sanay narin naman ako.
Napailing na lang ako habang nakaupo sa sofa at pinagmamasdan sila. Ganito lang sila. Ito ang hinahangaan ko sa kanila. They know how to value each other kahit pa maraming tao ang naninira sa pagkakaibigan nila. They know how to raised their heads when people mock them. This was the friendship that people's dream off. And they envy this squad. This is what the envy for.
Nang makaalis ang aking mga kaibigan sa kadahilanang hinahanap na sila ng kani-kanilang manager, tumakas lang daw ang mga ito sa kanilang trabaho ay naiwan na naman akong mag-isa at tahimik sa loob ng aking k'warto. Balik ako sa dati, tahimik ang mundo at walang pakaelam sa mga paligid ko. Ang nagpapaingay lang naman sa aking mundo ay ang mga taong tinuturing akong parte ng kanilang pamilya, and that the three Chipmunks and the monkey.
Nasa malalim akong pag-iisip nang biglang tumunog ang aking cellphone. It was Caliber who's calling. Parang kanina lang ay magkausap kami. Hindi ba ito nagsasawa.
Napabuga na lang ako nang hangin bago sagutin ang kanyang tawag.
"Hey, bakit hindi kana nag-reply?" agad niyang tanong sa malambing na tono. His voice is sweet as it's usual.
"Psh. I'm busy?" walang gana kong tugon. Ipinikit ko ang aking mga mata habang nasa tainga ko parin ang cellphone. I've been wondering what he wants, but I felt something inside, just a feeling na hindi naman siya yung tipo ng taong gagawa ng masama. And, he's just being friendly, I think.
"Do you want to go? I'll bring to a place, you've never been before." An excitement was hear to his voice. It was priceless, I know.
"Psh." I hissed.
"You gotta enjoy that place. Can't wait to take you there."
Imagining his cheerful self, I smiled, a smiled that never wanted, but came. Realizing my own gesture, I immediately scold myself in mind. I hanged up the call and brush my hair.
Why does his simple gesture make me shiver in happiness? Make my heart beat fast? Ganito ang nararamdaman ko kay Cooper but is it possible to fall in love with two different guys at the same time? Is it love? I don't think so.
Halos isang linggo ko palang na kilala si Caliber, pero may parte sa puso ko na dapat ko siyang protektahan. I don't know him but his in my heart, in an instant. Is it fucking impossible? Imposible ba talaga ang bagay na iyon?
Ilang munuto matapos ang tawag ay naka-receive naman ako ng text message galing din sa kanya. It was just an emoji, a laughing one. That man.
Napailing na lang ako bago itabi ang aking cellphone. 'Isang tao pa nga lang litong-lito na ako sa nararamdaman ko tapos papasok pa ang isang ito.'
This is why I hated being attached to anyone, I hate being inlove by someone. I might end up miserable, miserable than I ever think.
"Simula nang umuwi ka nandiyan ka na lang sa iyong k'warto. Come here, eat your dinner na." Dala ni Cooper ang tray na may lamang pagkain. I checked the time and it was 10:30 in the evening, sigurado akong bukas na naman ang club. Hindi ko naman maririnig ang ingay dahil soundproof ang k'warto. I prefer this one. Dahil ayaw kong maingay ang paligid.
"I don't feel like eating." Bumangon ako sa aking kama at sumandal sa headboard. Looking at him, I felt a tingling sensation inside me. Nandito na naman ang kakaibang pakiramdam na ito.
"I cooked and prepared this for you so please, eat this." He pouted his lips, making himself cute. 'And when does the time I found a man cute?' It's just now.
Wala na akong nagawa kundi ang kainin iyon. Alam ko rin naman sa sarili kong wala pa akong kinakain mula kanina bukod na lang sa in-order na pizza nila Yuesha. Atsaka, sayang ang effort ng unggoy na iyon kung hindi ko kakainin ito.
"Bago umuwi sila Yuesha, tumambay pa sila sa Bar at nakipagharutan sa mga lalaki. They're kinda naughty and friendly huh? Pero umuwi rin sila at mukhang biniktima lang ang mga lalaking iyon, inakit pero hindi papaisa. Nagwawala tuloy ang mga lalaki."
He knew them, the chimpmunks. Alam ni Cooper na hanggang pang-aakit lang sila Yuesha dahil alam nito kung gaano kaharot ang tatlo. It's their skill and hobby, palibhasa ay may ipagmamalaki. Well, not Yuesha dahil nga ikakasal na ito.
"Max?" usal nito na ikinatigil ko sa pagkain. Ibinaba ko ang kutsarang hawak ko at tumingin sa kanya. I can hear the sudden sadness in his voice.
"I wanted to tell you something but I can't. I wanted to spilled what's on my mind but I can't. I'm afraid. I'm afraid that this something inside will be the reason for you to leave me." His breath became heavy, I can see in his eyes kung gaano kabigat ang dinadala niya.
Napapikit ako nang mariin. Hindi ako sanay na ganito si Cooper. Bakit naman siya matatakot? Iiwan ko ba siya kapag nalaman ko kung ano ang gusto niyang sabihin? Ano ba ang gusto niyang sabihin?
Naramdaman ko na para bang may sumaksak sa aking puso sa isiping may tinatago sa akin si Cooper, not just that, nasasaktan ako na baka mawala siya sa akin. I don't know if I can.
I can't.
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง