ดาวน์โหลดแอป
8.9% 蒸汽朋克世界里的医生 / Chapter 203: 第203章 闲子

บท 203: 第203章 闲子

流浪汉们的目光就没离开过西蒙手里的烤红薯。

  “大爷,行行好吧,给我们点的,我们已经好久没吃过了。”流浪汉向着西蒙拱手鞠躬,卑微祈求。

  西蒙平静的看着围住他的几人,轻笑道:”你们把我围住,可不是祈祷该有的样子。跪下。”

  “跪,跪,跪下,都跪下,没听到大爷说话吗?”流浪汉立马跪在地上,向着西蒙磕头。

  “大爷,我给您跪下了,您看。”

  “我可没说你跪下我就会给你们吃的。”

  流浪汉表情一窒:“您一看就是宅心仁厚的好人呐,我求求你了,救救我们吧。”

  “滚。”西蒙冷哼道。

  流浪汉们脸色难看,有人说道:“大爷您这不是在消遣我们吗,我们虽然是流浪汉,但也是人,也有尊严。”

  “说跪下就跪下,哪来的尊严,滚吧,别碍我的眼。”

  “大爷,您身娇体嫩的,应该很健康吧,我们就不一样的,身子都已经烂了,不知道染病了多少病。”流浪汉们撩开身上的衣服,露出了溃烂的伤口。每个人都有,皮肤溃烂,还流着脓水极其恶心。

  这些流浪汉生活的环境极其恶劣,什么东西都吃,极容易染上厉害的传染病。

  “你们是在威胁我啊。”

  五个流浪汉站起来向西蒙靠近,恶狠狠的威胁道:”我们可不敢,我们只是恳求大爷能赏的饭吃,让我们能填饱肚子。”

  “大爷,您把手里的东西放下,然后走吧,去过您富贵生活,要是不小心沾上了传染病可就不好了。”

  五个流浪汉慢慢靠近,难闻的味道飘了过来,西蒙放下手中的袋子。

  “这就对了,你是有钱人,应该可怜可怜我们无家可归之人。”流浪汉脸上露出了笑意。

  哪知道西蒙从腰间拿出来一把左轮手枪,明晃晃的左轮在西蒙手里随意的转动,五个流浪汉被吓得面无血色,止住了脚步,噗通跪倒在地,不住地磕头求饶。

  “大爷,别开枪,千万别开枪,我们错了。”

  “滚。”西蒙讥笑道。

  五个流浪汉吓得屁滚尿流的逃走。

  “小子,过来。”西蒙揣起手枪,对小乞丐招招手。

  小乞丐爬起来,有些畏惧的走过来,低着头不敢看西蒙。

  “你很怕我。”

  小乞丐畏缩的点点头。

  “倒是实诚。”

  “拿着吃吧。”西蒙将一大袋的烤红薯递给小乞丐。

  小乞丐双眼都直了,吞咽着口水,但是没敢动。

  “大爷,您是不是有事吩咐我。”小乞丐小心翼翼的问道。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C203
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ