ดาวน์โหลดแอป
76.66% 沉默的目击证人 / Chapter 634: 第一百零一章:说出来都是泪

บท 634: 第一百零一章:说出来都是泪

“后来他们俩考上了同一所大学。徐乐闻那个人不安分,学了两年后觉得专业不理想,想换个专业,但学校不允许,所以他就退学了,回来重新补习高考。”何有田说到这儿头更低了:“于是我们俩又同班了……”

  “这么说你们高中总共同班了两年?”狗蛋子挺佩服何有田这种在学习上的执着劲儿,碰到了南墙也不回头,而是用脑袋往上面猛撞。

  “严格意义上来说不止……”何有田的声音像蚊子叫一样。

  “难道徐乐闻又在大学退学了?!”狗蛋子惊讶地问。他对何有田还奋战在高考第一线倒是一点也不奇怪。

  “那倒没有。”何有田红着脸抬头看看狗蛋子,又迅疾地低下了头:“他这回考的是师范院校,毕业实习的时候到我的班来代过半年的课……”

  “后来呢?”狗蛋子现在很感叹何有田有一对好父母,这心理素质也太强大了。

  “后来我就再也没有参加高考了,因为我觉得人生的路不止一条。”何有田说到这儿抬起头,露出坚毅的眼神。

  “嗯。”狗蛋子赞赏地点点头,何有田能想到这一点说明他终于成熟了。

  “然后我就出来打工。但干了一段时间后我觉得我的这辈子不应该这么过,应该自己创业。所以我开始在菜市场门口摆摊卖酸菜,酸萝卜,酸豆角什么的。直到有一天我碰到了徐乐闻和裴宛筠他们俩个。”何有田仰望着天花板,沉浸在对初始艰辛创业的回忆中。

  “他们来菜市场买菜?”狗蛋子见何有田半天也没下句,忍不住插嘴。

  “不,他们来卖菜。”何有田摇摇头,重新开始续弦:“说实话,我当时都不好意思和他们打招呼,毕竟做人的差距那么大。不过从裴宛筠的嘴里我了解他们已经辞职下海在搞猪肉批发,因为那段时间猪肉价格涨得比较快。当知道我和他们本质上都是小贩的时候心里这才稍微平衡了一点。”

  “好好的园丁不当去卖个哪门子猪肉?”狗蛋子很不满意地嘀咕了一句,接着问:“那他们夫妻关系怎么样?”

  “看不出来。裴宛筠是个好面子的人,如果不是当时贩卖猪肉赚了点钱我估计她都不会和我打招呼。隔了一段时间后我没碰到过他们,后来才听说他们原来是倒腾水暖器材去了。不过据我的观察,他们夫妻的感情当时应该还可以,裴宛筠对徐乐闻不错。至于徐乐闻嘛,不好说,看不出来,起码当时看不出来。”

  “后来你们再次见面是什么时候?”狗蛋子问。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C634
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ