ดาวน์โหลดแอป
20.79% 沉默的目击证人 / Chapter 172: 第一百七十四章:我也不会

บท 172: 第一百七十四章:我也不会

老郭头点点头,“当初听你的就好了,谁成想惹出这么多麻烦。今天要不是傅属记及时来,萧正就得在里面蹲一宿。”

  二狗子说,“那还不快点谢谢属记把你救了,还请你喝酒!”

  “好、好!谢谢傅属记,来!我敬你!”说完老郭头一口把杯里的酒干了。

  二狗子因为还要开车,就只喝了一点点,暖乎暖乎身子。

  郭子莲也陪着喝了半杯,喝完酒她的脸上红扑扑的,显得更加美丽可爱。

  老郭头慈祥地看着自己的姑娘,想到孩子为自己的事着急上火、忙前忙后,他心里热乎乎的,看到孩子憔悴的样子他又心疼的不得了。

  傅属记他们吃完饭回到“横岭庄”已经是后半夜了,老郭头的老伴还在家里焦急地等着,看到老头子回来了,她急忙跑过去,上看看、下看看,前摸摸、后捏捏。问道,“他们没有打你吧?”

  “没有!看你想哪去了,公安局怎么能随便打人!”老郭头说。

  他老伴说,“回来就好,回来就好,快进屋!”

  黄桂英的妈妈看到老郭安全回来了,高兴地说,“郭叔,你真是好人有好命,子莲子也真孝顺,这么快就把你救回来了,太好了!”

  郭子莲说,“嫂子,谢谢你了,一直陪着我妈。”

  黄桂英妈妈说,“应该的吗,家里出了这么大的事儿,能帮的忙一定会帮。”说完话就往外走,郭子莲急忙找出一个手电筒给她,送她到门外。

  第二天,老郭头回来的消息还是像一阵风一样传遍了“横岭庄”,大家悬着的一颗心都放了下来。

  很多人纷纷到老郭家看望他,汪电工是最关心老郭的,来到他家的第一件事儿就问道,“老郭,你在里边公安打你没?”

  老郭先是抬头看了看汪电工,然后摇了摇头,没有说话,他不知道应该怎么和自己这个最好的老朋友解释。

  老郭对汪电工提出的问题感到很诧异,可是他仔细想了一想也不感到奇怪,毕竟汪电工从前被当成过右派,曾经被批斗过,经历过很多坎坷,他能这么想也是人之常情。

  老郭回答道,“没有,没有!公安哪能随便打人。”

  张铁匠神秘地说,“我可听说进了公安局先要挨一顿板子,不论有没有事儿,不打到你跪地求饶是不会罢休的!”

  老郭头说,“听谁瞎传的,哪有那事儿。人家公安对我这老头子客气得很,我要抽烟,人家还给我点烟呢!”

  汪电工撇着嘴说,“那是因为你没事!你要是有事儿啊,肯定得挨打。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C172
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ