บท 1: PROLOGUE
Madilim sa loob ng kwarto kung saan siya dinala ng taong iyon. Nanginginig siya sa takot pero sinikap niya na huwag ipakita sa matandang lalaki.
Tiningala ng batang Jiyong ito habang kinakalas ang kanyang tali sa kamay at paa.
"Please bring me back home."
Tumawa ito na tila ba nababaliw na. Halos manginig siya ng lingunin ng nanlilisik nitong mga mata.
"Matapang pa rin kahit nasa harap na ang panganib. Mahinahon at tila ba hawak ang mundo. Ganyan ang walang hiya mong ama master jiyong. Isang mapagpanggap. Tila Diyos kung ituring ng mga taong nakapaligid sa kanya." hinawakan nito ang kanyang baba at napangiwi siya sa higpit ng pagkakahawak nito. " Ang hindi alam ng lahat ay ang maruming pagkatao niya sa likod ng kanyang mukha."
Tila diring diring dumura ito at binitiwan ang kanyang mukha.
" At ikaw. Batang bata pero kung umasta ay tila ba replica ng walang hiya mong ama."
"What do you mean? If this is about my dad and money then you can just talk to him." hindi niya maintindihan kung bakit ang isa sa pinagkakatiwalaang driver ng kanyang ama ay makakagawa ng ganitong bagay.
Sumiksik siya sa sulok ng lumapit ito sa kanya at nakangising pinagmasdan siya.
"Hindi ganun kadali iyon Master Jiyong. Hindi lang pera ang kailangan ko sa iyong ama. Kundi katumbas ng kahihiyan na ibinigay niya sa akin. Gusto kong maramdaman niya ang panliliit na nararamdaman ko tuwing haharap ako sa salamin."
"What does my father got to do with this?'
Ngumisi ito at inabot ang suot niyang polo shirt. Uniform niya sa paglalaro ng equestrian.
"What are you doing?"
Mabilis niyang tinabig ang kamay nito na ikinatawa nito ng malakas.
"What am I doing?" tila baliw na ulit nito. Umusbong ang takot sa kanyang dibdib ng makita ang pagnanasa na nasa mga mata nito,sa murang isip ay hindi siya makapaniwala sa nakikita.
" Batang bata. Sariwa at version ng tataty mo na kahit saaan siya magpunta ay ipinagmamalaki at ipinagyayabang dahil magaling sa lahat ng bagay. Isa ka nga namang kwon. Matalino at tila laging angat sa lahat ng bagay. At naiingit ako sa lahat ng pagkakataon na lagi na ang iyong ina ang nasa tabi ni Presisdent. Hindi niya alam na sa likod ng kagalang galang na pagkatao ng kanyang asawa ay nagtatago ang tila hayop na pag uugali."
" If you're doing this because of my father then you should talk to him.'' ulit niya sa nanginginig na boses.
Tumawa ito at nagtagumpay ng tanggalin ang kanyang pang itaas kahit na anong pigil niya. He's twelve years old. Lanky as what his peers called him. Lean as his mother describes him.
"Binaboy ako ng tatay mo ng mahuli niya ako sa isang kahiya hiyang sitwasyon.. Oo pinagnanasaan ko ang tatay mo Master Jiyong. Lahat ginawa ko para makuha ang kanyang atensyon pero pinagtawanan niya ako at tinakot na ikakalat ang video kapag hindi ko ginawa lahat ng utos niya. Naging sunod sunuran ako sa kanya kahit sa aking likod ay alam ko na pinagtatawanan niya ako. Masyadong maliit ang tingin sa akin ng tatay mo. "
He lean closer to him and sniff his neck.
Nanayo ang kanyang balahibo. Nanlalaki ang kanyang mata at hindi malaman kung ano ang mararamdaman ng unti unti nitong haplusin ang kanyang braso.
Tumulo ang kanyang luha na mabilis din niyang pinahid. Hinding hindi siya magpapakita ng kahinaan sa taong ito.
"Amoy baby. Kung hindi ko makukuha ang tatay mo ay ikaw na lang Master Jiyong. Sariwa at alam ko na wala pang karanasan." tila hayok na dinilaan nito ang kanyang tenga.
Hindi siya gumalaw ng maramdaman ang isang patalim sa kanyang tagiliran.
Pumikit siya at pigil ang sariling hininga.
Pagmulat niya ay natuon sa isang bagay na nakapatong sa mesa malapit sa kanyang kinauupuan.
A camera. At alam niya kung para saan iyon.
And that night....that night he was violated. That night ended innocent little Jiyong.
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง