ดาวน์โหลดแอป
100% 城市里的向阳院 / Chapter 471: 465、有人安慰真好

บท 471: 465、有人安慰真好

从火车站回家的路上,孟春桃一句话也没说,依旧沉浸在离别的伤感之中,仿佛欧阳夏荷这次离去就不会再回来了似的,这让孟春桃怎么都扭不过来这个劲。

  回到家里,孟春桃一头趴到床上呜呜地哭了起来,欧阳春的爸妈一时不知道该怎么劝解,只能拘谨地站在门边,显得有点不知所措。

  欧阳春坐到床边,笑着劝孟春桃。

  “你这还没完了呢,知道你舍不得孩子走,可你哭就能留住孩子啦?孩子大了,咱就得看开点,快别哭了。”

  孟春桃依旧没有起来,回了一句。

  “你少管,让我哭会儿,我心里难受。”

  “知道你心里难受,天下哪个父母不心疼孩子?你不可能管孩子一辈子,快起来洗洗脸,大过年的。”

  “你走开,别再烦我。”

  “你这是何苦呢,早知今日,当初你又何必让她去外地上大学?就在省里报一所大学多好。”

  “我愿意,我想自己呆一会儿。”

  欧阳春也不生气,冲欧阳冬生和陈兰香笑了笑,用手指了指客厅,示意去客厅。

  欧阳冬生和陈兰香看了一眼依旧趴在床上哭的孟春桃,轻轻叹了一口气,转身去了客厅。

  欧阳春紧跟着也来到了客厅。

  陈兰香低声冲欧阳春说。

  “你不在屋里陪一会儿?春桃不会想不开吧?”

  欧阳春笑了笑。

  “妈,没事的,让她哭一会儿吧,哭完就没事了。”

  欧阳冬生端起茶杯喝了一口茶水。

  “可怜天下父母心啊,当初你离开家的时候,我们也是想得没法,都一样。”

  陈兰香急忙阻止了一句,她不想提起过去那些添堵的事,当初欧阳春离开家的那一幕是她心中永远的痛,她不想因为这个影响大家的心情。

  “就你话多,喝你的水好不啦?啰啰嗦嗦的,烦死个人了。”

  欧阳冬生便不再说话。

  欧阳春当然能明白陈兰香阻止爸爸说话的原因,他转移了话题。

  “这秋实也不知道去哪了,她姐走也不知道去送送。”

  陈兰香笑了笑。

  “男孩子贪玩,不会想那么多的,秋实还是一个孩子。”

  “也不小了,十九岁了,对了,他在上海怎么样?我问他他只是报喜不报忧。”

  “偶尔来我家看着蛮好的,听夏荷说过,秋实好像处对像了,我没见过,也该处女朋友了。”


Load failed, please RETRY

ตอนใหม่กำลังมาในเร็วๆ นี้ เขียนรีวิว

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C471
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ