ดาวน์โหลดแอป
21.37% 走过那春天 / Chapter 86: 第八十五章 古董

บท 86: 第八十五章 古董

老板娘变了一副脸,尖声叫起来:“清朝乾隆时代的古董,你懂吗?”她指着王福贵说:“你这人真会挑,尽选最贵的东西来看。货架下面这一格是仿制的,模样和真品青花瓷差不多,但底座没有年号印记和落款,价格就便宜多了,每只花瓶只卖五十块。你说,你碰坏了我的古董,怎么办?”

  王福贵听到是古董,紧张起来,他知道古董价格没有上限。可是自己只看红木,只拿大象木雕,根本没有触碰花瓶。

  “我就拿红木大象,没有碰任何东西。”他努力让自己镇定下来。

  “你不碰,他会自己掉下来吗?你们大家都来看看——刚才货架前就你一个人,不是你是谁?”

  王福贵见她泼辣,生气道:“我就没有碰到它,更没有拿它,谁知道它怎么掉下来?”

  T恤老板站起身,拍拍王福贵肩膀说:“哎!我也知道你不是故意,那个牌价是标给客户看的,其实没有那么贵。”

  老板娘怒气冲冲地说:“古董怎么不贵?我们就按这个价格卖给外国人的,他弄破了就得照这个价钱赔。”

  T恤老板走到她跟前,说:“人家年轻人不是故意的,也不是外国人,赔本钱就行了。只要赔本钱,我们也不亏,何必为难人家呢?你过那边去招徕其他客人,不要理这事。”

  三发焦急问他:“本钱是多少?”

  T恤不看他,转身靠近王福贵,说:“小兄弟,我看你斯斯文文,是讲理的人。我知道你不是故意,但是,货架前只有你一个,青花瓷都破碎了,你总不能让我们店白干十多天的活吧。就给我本钱,一百块。”说完,死死地看着王福贵。

  老板娘边走边转回身,气汹汹地骂道:“那是古董,至少赔两百块。”

  王福贵犹豫起来,难道真是自己无意碰落花瓶吗?他实在无法确定。五百块钱的古董,只赔一百块的本钱?他心里有点松动,就算这趟生意少赚点吧……他迟疑不决……

  三发看过来,王福贵知道他眼神的意思:钱,大家帮你赔!就赔人家一百元本钱,多也不给。

  “可是……”王福贵犹犹豫豫,一时不知说什么好。

  T恤老板见他迟疑,连忙打断他,说:“我知道你来做买卖也不容易。这只青花瓷我摆放了几个月卖不出,外国人买,我要卖五百元。我懂,你不是故意的,现在就拿你本钱,一百块。大家理解理解,你不能让我白干活呀。”

  王福贵心软了,人家都理解自己辛苦了,自己不能让人家太亏。他把红木大象放回原处,正想要低头打开挎包……


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C86
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ