บท 18: Chapter 17
Luke is my brother. He's 2 years older than me. Let me tell you now the story to clarify things.
Yun ang issue sa pamilya ko. I didn't know na may kapatid pala ako sa labas. My family was so perfect way back before and then suddenly napag alaman ko na may anak pala sa labas si Papa. I was so broken that time when I knew it.
Ang problema kasi noon ay matalik na magkaibigan na kami ni Luke bago niya pa inamin sa akin. From the start na nagkakilala kami, sinadya niya pala ang lahat para mapalapit sa akin at sa pamilya ko.
We were so inseperable that time. Walang makapag hiwalay sa amin. We're like Batman and Superman. Lahat ng kaaway niya kaaway kona rin. Lahat ng gusto ko, gusto niya rin. Magka sundong magka sundo kami sa lahat ng bagay. Until one day, umamin siya na anak raw siya ni Papa dahil hindi na raw niya kayang itago pa sa akin. At first, hindi ako naniwala. Na baka nagbibiro lang siya. But when I asked my father about it? Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa when he confirmed it. My Mom knew na may anak pala si Papa. They hid it from me.
Kaya pala noon palang, noon palang ramdam ko na parang may problema sa pamilya namin. Na kahit pakiramdam ko napaka perfect na ng lahat, parang may mali. May mali sa pagsasama nila Mama at Papa. Everytime na kaharap nila ako, they are the best parents you'll ever have. But little did I know na kapag wala na pala ako iba na ang pakikitungo nila sa isa't isa.
Nang malaman ko ang lahat doon na nagsimula. Nagsimula ng gumuho yung masaya kong pamilya. Yung perfect parents para sa akin? Wala na. Nagbago na. Sinisi ko ang lahat ng yun kay Luke. Dahil pakiramdam ko siya ang may kasalanan ng lahat. Kung hindi dahil sakaniya ay hindi magkakaganito. Hindi magbabago. Pero ang tanga tanga ko lang na ganon ang pag iisip ko. Sinisi ko siya sa bagay na nagpa bago sa pamilya ko where in fact wala naman siyang kasalanan. At hindi naman talaga nagbago ang parents ko dahil ganon naman na pala talaga sila.
Mas lalong lumala ang galit na naramdaman ko nung tumira si Luke sa amin. Inuwi siya ni Papa. My mother accepted him. Tinuring niyang parang tunay na anak si Luke. I should be happy that time right? Na natanggap ni Mama. So ibig sabihin hindi na siya nasasaktan. But it didn't make me feel happy. It made me feel worst.
Everyday, pakiramdam ko para akong nagiging outcast sa sarili kong pamilya. My father was always comparing me to Luke. That I should be like him. I should do the same thing na ginagawa ni Luke. And as a daughter, sino ba namang gusto na ikumpara ka sa kapatid mo diba? To think na anak pa siya sa labas. That was my mind set before. Even my Mom agreed to my Dad that time. I felt like, am I still welcome to this family? That was the time na nagalit ako kay Papa. Siya ang may anak sa labas. Siya ang nagkamali. Siya rin ang dahilan ng lahat. Silang dalawa ni Luke. Kaya dapat sakanila ako magalit ng lubos.
Habang tumatagal na kasama ko si Luke sa Mansion mas lalong lumalaki ang galit ko sakaniya. Sa bawat atensyon na nawawala sa akin. Yung pagmamahal na dapat iparamdam nila sa akin pero nawala na.
Yung dating super duper close namin ni Luke, nagbago. Nawala yung magandang pagsasama namin. I started to curse and I changed the way how I treat him.
Dumating yung point na naisipian kong mag rebelde.I can still remember na nagnakaw pa ako sa 7eleven ng mga chocolates at sinadya ko iyon. Sinadya ko rin na mahuli nila ako. Gusto kong galitin si Papa. Gusto ko iparamdam sakaniya yung galit na nararamdaman ko. Siya naman ang lahat ang may kasalanan pero bakit ako yung nagdurusa? Bakit ako yung lubos na nasasaktan?
Hanggang ngayon hinding hindi ko makakalimutan yung mga salitang binitawan niya noon. That, "Wala kang kwenta!" Iyak ako ng iyak buong magdamag. Yun na yata ang pinakamasakit na salita na maririnig mo sa magulang mo. Ang sabihan ka ng walang kwenta. Wala pala akong kwenta e bakit pa nila ako inanak?
Every bad news na inuuwi ko sa mansion namin kapalit ay mga masasakit na salita galing kay Papa. Pero habang tumatagal parang wala nalang sa akin yun. Parang naging immune na ako sa mga masasakit na salitang binabato niya. And somehow it makes me feel happy kapag nagagalit siya. Natutuwa ako kapag naiinis at nagagalit siya. Kasi parang naibabalik ko yung galit ko sakaniya. So I can say that I totally lose my respect to my father.
Later on, napag alaman ko ding kasali pala si Luke sa underworld. He joined underworld because his father is a member of that world too. My father wanted me to be like him. Na gayahin ko raw ang mga bagay na ginagawa niya. Gusto kong lamangan siya. Gusto kong pasukin ang mundo na meron siya. So I joined and I met my gangmates. Inilabas ko lahat ng saloobin ko sa mga ka gang ko noon. Lahat ng sama ng loob, hinanakit at pighati ay sinabi ko sakanila. Sila ang naging sandalan ko noong mga panahong yun.
Pero nang maging part ako nang mundong yun? Pakiramdam ko hindi pa rin ako magaling. Ginawa ko naman ang mga bagay na ginagawa ni Luke pero bakit siya pa rin? They are still comparing me to him. But they didn't know na parte na kami ng masamang mundong yun. We didn't tell them and they don't have any idea.
One day I talked to Luke. Pinapa alis ko siya ng bansa dahil pakiramdam ko habang nandito siya ay hindi ako sasaya. Hindi ako magiging magaling. Galit na galit ako sakaniya noon. Inilabas ko lahat ng sakit at galit na nararamdaman ko sakaniya through words and physical. Pinag susuntok ko siya at hinayaan niya lang akong saktan siya. He even begged to me. Begging for forgiveness pero hindi ko iyon binigay. He was the reason why my life is miserable so I want him gone. To be out of my life. Nag baka sakali ako na baka pag nawala siya sa mansion, sa paningin nila papa at mama ay makita na nila ang halaga ko. Makita na nila na may Lucia silang anak na nasasaktan.
One day I just woke up na wala ng Luke sa Mansion namin. Umalis na pala siya at lumipad papuntang California. I asked my father why, pero ang sabi daw ni Luke ay gusto niyang doon siya mag aral kaya pinagbigyan siya nito. Hindi raw gusto ipa alam sa akin ni Luke na aalis siya. But I know Luke did that because I want him to leave. I was the reason why he left the country.
I thought I'll be happy that time na sa wakas wala na siya sa landas ko. That I can get back the attention and love na nawala sa akin. But I was wrong. My family still sucks. Everyday my mom and dad were always fighting. Na bakit daw pinayagan ni Dad umalis si Luke. Who'll take care of Luke? Is he okay in Cali? Mga ganyanang concern talks that made me more angry. It hurts me.
I'm their daughter! They should be focused on me at hindi kay Luke na wala na nga sa Mansion pero nasakaniya parin ang atensyon. So I decided to move out. I left my home. Kung matatawag ko pa bang home iyon.
I'm still doing all the bad things that can make my father angry kahit wala na ako sa poder niya. Tuluyan na talagang lumayo ang loob ko sakaniya. Sakaniya at kay Luke ko ibinaling ang lahat ng sisi. Kung bakit nasira ang masaya kong buhay. Kung bakit nauwi sa miserable ang masayang pamilya ko. Kung bakit ako nagkaganito.
But ofcourse, even though ganoon ang nangyari I think it helped me naman. It helped me to become a strong woman. I'm not Lucia now if hindi ko naranasan lahat ng pain na iyon. And I feel so sorry for Luke. I was in pain before. But I didn't notice his pain. I didn't know na pareho pala kaming nasasaktan. Sarili ko lang ang iniisip ko noon. I was hurt so he was.
"Bakit niya kaya inisip na ex mo si Luke, bru?"
"I don't know."
"Hindi naman lahat alam na magkapatid tayo."
Some of our friends know that we are siblings but not all. Yung mga malalapit na kaibigan lang namin ang nakaka alam at kakaunti lamang sila. Hindi pina alam ni Papa at Mama sa iba yun. Naging sikreto ng pamilya namin ang pagkakaroon ko ng kapatid. I don't know why they don't want to tell everyone. At ayos lang naman daw kay Luke ang bagay na iyon. But if I were Luke, I want everyone to know my biological father. Adams ang dinadala niyang family name at hindi Dela Rosa. Ayaw niya rin naman daw ipa palit ang family name na dala dala niya. Because even though hindi niya true father ang step father niya he loves him. Dahil siya ang nag palaki at nag aruga sakaniya.
"Bru, tuloy pa ba tayo sa beach next weekend? Isama natin si Luke. Hehe. Gusto ko makita na magselos si Evan."
"Alam mo bru, may kasamaan ka rin ano?"
"When is that? I'll go with you."
"Baliw kaba? Kasama namin pamilya niya. And his family knows that we're in a relationship. Ano nalang iisipin nila sa akin? Na nakuha ko pang lumandi ngayong may boyfriend na ako? Huwag ganun."
"Bakit bru? Malandi ka rin naman talaga e."
"Pfft. I didn't say anything."
Aba gago to ah.
"Gusto mo ibulgar ko ang kalandian na meron ka?"
"Joke lang, bru. Hehe. Hindi ka naman mabiro. Dito nga. Hug kita." Lumapit siya sa akin at niyayakap ako pero tinaboy ko siya.
"Basta. Sasama ako."
"Bahala ka diyan! Basta huwag ka sasabay sa amin."
"Ano na bang meron sa inyo nun? Gusto mo na ba siya?"
Gusto ko nga ba siya? Well I'm attracted to him because of his looks and performance.
"Hmm. I don't know. But he's courting me."
"You don't know? Nanliligaw palang pala sa'yo yun pero kung umakto akala mo na kung sino."
"E kasi nga bro, base sa natutunan ko sakaniya dapat i claim mo na. Misis niya na nga raw si bru e."
"The fuck? Misis? Mama niya misis." Said by my brother that being so protective.
"Huwag mong sasagutin yun Lucia ha. Hindi pa siya approved sa akin."
"Alam mo ba bro? Babaero pa yun. Daming babae sa school dati nun e. Iba iba pa. Tsk tsk."
"Judgmental ka na Kennedy?"
"Hindi. Sinasabi ko lang ang totoo."
"Ay bahala nga kayo diyan!"
Hinapag ko nalang sa lamesa ang pagkain. I need to talk to Ehemplo pa. He's angry. Napaka pabebe.
I texted Equipment and said that we'll meet in a Bar. He's angry to Luke and maybe he's really jealous kaya siya nagkaganon. I don't want to assume but I think that was the reason why he's acting like that. Napaka imposible naman kasing mag inarte siya ng walang kadahilanan.
I'm waiting for him here sa isang VIP room. Mygosh! Talagang ako pa naghihintay. SGKT? /Sa ganda kong 'to/ Halos 30 minutes na yata akong naghihintay sakaniya. Kanina pa ako nandito. Naka ilang shots na rin ako ng alak at baka maka isang case na ako ng bote ay hindi pa rin siya dumating.
"Saan na ba yung pokpok na yun?!"
I've been texting him and calling him pero hindi niya ako sinasagot. PF? /Pa famous/
I went outside of this room and decided to go home. A pretty woman like me shouldn't be waiting. I never waited for someone na naka landian ko. They are the one who's waiting for me! Not the other way around. Pero ang isang 'to? Jusko!
I looked on my phone and still wala pa rin akong narereceive na text sakaniya o kung ano mang klase ng pagpapa ramdam. Hindi kaya sira ang network? Napapadyak ako at bumalik ulit sa vip room.
10 minutes! 10 minutes more. Kapag wala pa rin siyang paramdam at wala pa siya dito uuwi na ako. Umupo ako sa sofa at tinitigan ang cellphone ko.
8 minutes left.
5 minutes.
3 minutes.
Sinulyapan ko ulit ang phone ko at nganga pa rin! Bwisit! Bwisit na bwisit na ako!
2 minutes...
1 minute..
30 seconds...
5 seconds...
"Fuck! Bakit ba ako naghintay sakaniya in the first place?!"
Lumabas na ako ng vip room na badtrip na badtrip.
"Bwisit ka! Kapal kapal ng mukha mong umo-o na makipag kita sa akin tapos hindi ka sisipot?!"
"Kung ayaw mo pala makipag kita o kung ano man, sana sinabi mo! Hindi yung naghintay ako sa wala!"
Para akong tanga dada ng dada dito. Buti nalang malakas ang music at walang nakakarinig. Pababa na ako ng hagdan ng mapagawi ang tingin ko sa kabilang helera ng VIP rooms.
Si Ekisan ba yun?
Tinitigan ko ang lalaking may kasamang sexy na babae habang papasok sa isang vip room at magka akbay pa talaga sila. Ipinirmi ko ang mga mata ko don para ma confirm kung siya nga yun.
Pucha! Siya nga!
Mabilis akong naglakad papunta sa vip room na pinasukan nila. Pakiramdam ko lahat ng sama ng loob ko simula noong bata ako ay ma ilalabas ko ngayon! Kumukulo ang buong pagkatao ko sa inis!
Binuksan ko ang pinto nang hindi kumakatok dahil non sense lang din naman kung kakatok ako.
Naabutan kong nakakandong ang babae sakaniya and they're about to kiss.
JUST WHAT THE FUCK IS THIS?! MALANDI!
"What the fuck?!" Sigaw ko sakanila.
Ang kapal ng mukha niyang umoo sa akin tapos may kikitain pala siyang ibang babae?! Pwede naman niyang sabihin na may i mimeet siyang iba! For fuck's sake I've waited for 40 minutes! 40 fucking minutes!
"Who are you?" The woman asked me.
I stared at the woman. Infairness, she's not that low class bitch. She's pretty and sexy. She looks like a model actually. And is it just me? She looks like Bahrain. Yung kapatid ni Eggnog. But of course, I'm prettier and sexier than her.
"I waited for 40 fucking minutes and then I'll see you here with this woman?"
"I'm sorry. Nawala sa isip ko."
"Wow. Senior citizen ka na pala? Nag uulyanin ganon? Sana sinabi mo nalang hindi yung pinaghintay mo ako sa wala!"
Napa sigaw na ako dahil sa inis. Naiinis ako na pinaasa niya akong magkikita kami ngayon. I want to ask and talk to him kung anong problema niya kay Luke and then he's like this? Fuck him.
"Wait, sino ka ba?"
"Hindi kita kinakausap kaya manahimik ka diyan." Masungit na sabi ko sa babaeng kasama niya na hanggang ngayon ay naka kandong pa rin sakaniya. Sasali sali sa usapan hindi naman kinakausap! Mas lalong nag iinit ang ulo ko. Putragis.
"Next time if you don't wanna meet tell me immediately."
Isa sa pinaka ayaw ko ay yung ganito. Yung pa aasahin ako sa wala. To think na may kasama pa siyang babae?
Akala ko ba ako ang niligawan niya? Akala ko ako lang ang gusto niya? May nalalaman pa siyang sa akin nalang siya bastos pero joke lang pala!
"I'm so sorry, Lucia."
"Sorry? Mukha mo i sorry mo. Fucker!"
Lumabas ako ng vip room at binagsak ang pintuan. Letse siya! Nag iinit talaga ang ulo ko sakaniya. Nililigawan niya ako e pero ano tong nakita ko? Lumalandi siya sa iba! Ano pa nga ba ang aasahan ko sa isang yun?! Bwisit! Bwisit talaga. Kumbinsido na paman din ako na na fall na siya sakin. Then all of the sudden my side chick? Punyeta. Napaka sinungaling! Bwiiiiisit!
"Lucia." May humawak sa braso ko at napalingon ako.
It's him.
"Don't touch me." Inalis ko ang pagkakahawak niya sa akin at naglakad ulit.
Binilisan ko ang lakad ko at lumabas ng bar.
"Lucia! Wait!"
"What?!" Naiirita ako sa pagmumukha niya.
"Are you mad?"
Aba't talagang tinatanong niya pa yan?
"So dapat akong matuwa na pinaghintay moko ng ganung katagal habang may kasama kang iba? Edi HAHA."
"That's why I'm saying sorry. So are we cool?"
"Cool? COOLangot ka gago!"
Lakas ng loob mag tanong kung cool kami? Ulol niya.
Naglakad ako ulit pero pinigilan nanaman niya ako. Susuntukin ko na mukha nito.
"Ano ba?!"
"Are you jealous?"
"Me?" Tumawa ako ng nakaka asar.
Nagseselos nga ba ako? Nagagalit ako. Tama! Nagagalit ako dahil naghintay ako.
"Yes you. You saw me with another girl."
"Why should I get jealous? Gusto mo makipag landian sa iba? Then go! Hindi kita babawalan."
Nagagalit ako dahil pinaghintay niya ako ng matagal doon. Nagagalit ako dahil nag mukha akong tanga tapos may kasama pala siyang iba. Yun yon. Pero yun lang ba talaga yun? Ay punyeta! Pati ako naguguluhan na rin sa sarili ko. He's confusing me!
"You are not mad because I have someone with? Tell me you're jealous, Lucia."
"You must be kidding me."
Bakit ko naman sasabihin na nagseselos ako? Neknek niya! Ni hindi ko nga alam kung nagseselos ba talaga ako. Pero parang hindi naman? Ay shit! Ano ba talaga? Nang gagalaiti tuloy ako lalo sakaniya sa inis! I know to myself na may ibang dahilan kung bakit ako mas lalong naiinis ngayon. I'm not that stupid. But I don't want to admit it to myself lalo na't hindi ako sigurado.
"Tch." Napa ngiti siya ng mapakla. "She's my cousin. I talked to her na mag panggap na babae ko para pag selosin ka. Pero mukhang hindi naman umipekto."
"What?"
Pinsan niya yun? At bakit naman niya ako pinagseselos?
"She's not a random girl. I want you to be jealous. Dahil ako nagselos ako ng makita ko yung Luke na yun sa unit mo."
Luh? Parang sira.
"So you planned this?"
"Yes. I fucking planned about this because I want to know what will be your reaction kapag ako naman ang nakitaan mong may iba."
Is he really serious? Why does he need to do that? He's crazy!
"I like you, Lucia. But it looks like you don't like me. Dahil ba sakaniya? Dahil mahal mo siya?"
"Nagagalit ka ba kay Luke dahil nagseselos ka?"
"Yes! Of course! Sino ba namang matutuwa na makita kayong ganon kalapit? He's a threat for me."
Hala ulit. Enebe. Pereng sere nemen te! Luke will never be a threat. Ano kayang magiging reaksyon niya kapag nalaman niya ang totoo? I won't say that he's my brother. Bahala siya diyan.
"You two know each other since I don't fucking know when! He's your fucking ex! You two have memories. You loved him. You're crying because of him. At ako? Kakakilala mo lang naman sa akin. Do you think I'll feel cool about it? Lalo na't ngayong nagbalik na siya diyan sa buhay mo? Fuck. Kahit hindi mo sabihin alam kong basted na ang bagsak ko."
Bakit ang nega ng taong to? Nasaan na ang pagiging malandi niya? Hindi ko siya nakikitaan ng kahit na ano mang kaharutan ngayon. Bakit hindi niya pairalin ang kaharutan na meron siya? He's really serious. Kung sa palagay niya ka agaw niya si Luke sa akin bakit hindi niya ako agawin? Bakit kailangan niya pa mandamay ng kamag anak para lang pag selosin ako.
"Luke is just a friend of mine now. You don't need to worry about him. There's no chance that we'll be together! So stop assuming things. Because it won't happened."
"Even if you say that you two won't be together anymore, ayaw kong maging panatag."
"Then steal me! If you think that he's a threat, If you think that I'll end up with him, steal me. You're good at this right? Then show me how good you are."
"Lucia, I don't know if you're my karma. But I don't want to fail with this. I want to have you. I want you to be mine."
Lumapit siya sa akin at niyakap niya ako sa may bewang.
"I know I'm a casanova. I dated so many girls. I broke so many hearts. But please. Don't hurt me. Don't break mine. First time ko 'to."
Natawa ako sa sinabi niya. Kanina lang bwisit na bwisit ako sakaniya pero ngayon parang nawala lahat ng inis na naramdaman ko sakaniya. He's too funny and cute.
"First time?"
"Yes. This is my fucking first time to court someone. To take someone seriously. To like someone dearly. You're my first."
Bakit parang gusto kong tumalon? Ang lakas ng tibok ng puso ko dahil sa mga sinasabi niya sa akin ngayon.
"Will you accept me? Will you say yes? I'll wait. Promise me you won't have another man. Only me. Only me Lucia."
"I promise. I will accept you. I'll say yes soon. I won't have another man. Only you. Only you, Evan."
Hindi ko alam kung saan ko nakuha yang mga salitang yan. At hindi ko na rin alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman. This is really bad. Really bad!
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง