ดาวน์โหลดแอป
33.59% 古中秘 / Chapter 343: 第五章

บท 343: 第五章

  韵哥儿在店门口透气,缓了好久才感觉不到鼻子痒了。

  或许有过相同经历的人都对此深有同感吧,尤其是住在乡村的人,每年的春初时节都特别不愿意上街出门。

  难受不说,过敏厉害的还会影响自身容貌,别人看你怎么样先不说,自己就不愿意跟别人站一块。

  可眼下是三伏天呀,怎么可能还有冻土的味道呢?

  韵哥儿同样不解,虽然那股味道非常的轻微,但却是被他闻见了,只是这个时候怎么还有呢?而且四叔也在屋里,他怎么就说没有呢?

  也是不愿意再进去打喷嚏,韵哥儿干脆就蹲在门口的台阶上玩手机,心说等二叔回来或许就有答案了。

  没过多久,上街买菜的王林和柳姑娘携手而归,王林远远的看见韵哥儿在门口坐着,等走过来的时候就问他不怕热吗?咋不去屋里吹空调呀?

  韵哥儿抬头见当家做主的回来了,连忙揣起手机,拉着王林走远了几步,一副有大事要汇报的样子。

  柳姑娘跟着过来,问他神神秘秘的怎么了。

  韵哥儿直言道:“店里来客人了!奇怪得很,我过敏症都犯了!”

  这前不搭后不接东一句西一句,王柳二人实在是听不懂,示意他别着急,店里到底来了什么人!

  韵哥儿组织了一下语言,就把刚才在店里的事说了一遍,并且眼严重表明他的鼻子没出问题,而且那个客人也古怪到了极点,现在就在店里喝茶呢!

  听韵哥儿交代完,王林当即转头看向了门帘子,皱着眉头像是在琢磨什么。

  其实那门帘子并不是很通透,何况那客人的位置也没在门里头呀,但王林的表情却体现出他好像听懂了什么。

  柳姑娘小声问他:“是不是寇老板来啦?”

  王林摇了摇头,也不知道他在表达不清楚,还是在说店里的客人不是寇准寇老板。

  韵哥儿虽然不知道谁是寇老板,但听见老板俩字,下意识的插口说:“应该不是大老板吧,我看那人的穿着还没我老爹讲究呢。这年月咱家村里的人都不穿那种衣服了。”

  王林闻言把手里的菜篮子递给他,“是不是老板一看便知!小七你就别进去了,省的过敏严重!你帮我把菜篮子拿回去就行,里头有两条带鱼一块鲜肉,今晚上在二叔家吃好的!”

  韵哥儿听闻有肉有鱼,小脸上立刻就开了花,探手接过菜篮子就往清水小区那边跑。

  柳姑娘紧忙喊道:“瞎跑什么呀,钥匙你拿了吗?”

  韵哥儿扭头瞧见她手里的钥匙,“呃....我还以为在篮子里头呢!”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C343
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ